อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1066

"คุณหนู ทุกคนก็ชอบท่านกันทั้งนั้น!"

เสี่ยวชิ่นเสริมขึ้นมาคำหนึ่งข้างๆ

คุณหนูสวยขนาดนี้ วิชาแพทย์เองก็ยอดเยี่ยม นิสัยเองก็ดี จะมีคนไม่ชอบได้อย่างไรกัน?

ถ้านางเป็นผู้ชาย นางจะต้องชอบคุณหนูแน่นอน! ใครจะเทียบได้

"พรวด"

ฟู่จาวหนิงอดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้

โฟโตชอปกันเกินจริงเหลือเกิน

คนบนโลกมีนับร้อยนับพันแบบ งานอดิเรกและสุทรียความงามของทุกคนก็แตกต่างกัน มีคนที่ชอบนาง แน่นอนว่าต้องมีคนที่รังเกียจนาง เรื่องนี้นางชัดเจนมาโดยตลอด ดังนั้นจึงไม่รู้สึกว่าจะมีใครมาชอบตนเอง

"กันไว้ก่อนน่ะ" เสิ่นเสวียนอธิบาย "ยิ่งไปกว่านั้นต้องคอยดูด้วยว่านิสัยขององค์ชายสองเป็นอย่างไร"

เขาเองก็คิดจะพิจารณาองค์ชายสองเหมือนกัน

องค์ชายสองวันนั้นรู้สึกชอบฟู่จาวหนิงอย่างชัดเจน หลายวันนี้ก็คอยหาฟู่จาวหนิงอยู่ตลอด เขาอยากจะดูว่าถ้าพอเจอสาวงามแล้วองค์ชายสองจะดื้อรั้นมีทิฐิไหม จะเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรต่อพระชายาองค์ชายสองไหม

อันที่จริงถ้าหากจะพิจารณากันจริงๆ ให้ฟู่จาวหนิงออกหน้าจะดีที่สุด แต่เขาก็ไม่อยากใช้งานฟู่จาวหนิงสักเท่าไร

ดังนั้นจึงให้นางเลี่ยงออกหน่อยดีกว่า อย่าไปอยู่ในกระแสการช่วงชิงอำนาจจักรพรรดิเลย

"ข้ารู้แล้ว"

ฟู่จาวหนิงตอนนี้ก็ไม่ได้สนใจกับการช่วงชิงเหล่านี้ด้วย ไม่อยากจะเข้าไปร่วมเลยแม้แต่น้อย

แต่ว่าประสบการณ์ที่สัมผัสกับคนเหล่านี้ก่อนหน้านางก็มีมาโดยตลอด ขณะที่นางคอยรักษาลูกพี่ไปด้วย ก็ยังเห็นคมดาบคมกระบี่อยู่ข้างๆ พวกลูกพี่ไปด้วยเช่นกัน

นางปกติไม่เข้าไปร่วมด้วย

แต่ก่อนหน้านี้ก็มีคนบอกกับนางว่า นางสามารถอยู่ในสิ่งแวดล้อมแบบนั้นได้ ติดตามคนเหล่านั้นอย่างใกล้ชิดแต่ก็ยังสามารถถอนตัวออกมาได้ นางยอดเยี่ยมจริงๆ

"ท่านลุง ถ้าอย่างนั้นข้าขอตัวไปสกัดยาก่อนนะ"

ฟู่จาวหนิงยังอยากจะไปค้นคว้าวิชาสร้างผิวหนังขึ้นใหม่ต่ออีก เสิ่นเสวียนก็เรียกนางขึ้นมา "ถ้าอย่างนั้นก็รับอาจารย์เจ้ามาพักที่นี่ด้วยเลยดีไหม?"

"สะดวกหรือ?"

"ถ้าเจ้ารู้สึกว่าผู้อาวุโสจี้เชื่อถือได้ ก็คือสะดวก"