อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1069

ฟู่จาวหนิงรู้สึกน่าขันเหลือเกิน

ยังมีวิธีพูดแบบนี้ด้วยหรือ?

"ยิ่งไปปกว่านั้น ยังบอกว่าวัตถุดิบยาพวกนั้น องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นนางเองก็จะไม่ทำอะไรที่ดูไม่จริงใจด้วย จะส่งมอบทั้งหมดนั้นออกไปเปล่าๆ เช่นนี้ก็เท่ากับช่วยเหลือคนป่วยได้มากมาย ถึงอย่างไรวัตถุดิบยาเหล่านี้พันธมิตรโอสถใต้หล้าสุดท้ายก็ต้องส่งให้กับมือหมอใหญ่ทั้งนั้นอยู่ดี"

อย่างนี้ก็ได้?

"อิ๋นสั่วคนนั้นยังบอกว่า ถ้าหากข้าจะเอาวัตถุดิบยาคืนเสียให้ได้ องค์หญิงใหญ่จะเสียใจมาก ยิ่งไปกว่านั้นก็จะเป็นการหยุดการสร้างกุศลกรรมของนาง ตอนนั้นข้าก็คิดว่าถ้าข้าเข้าไปต้าชื่อ ถึงอย่างไรนางก็เป็นองค์หญิงใหญ่ที่ได้รับเกียรติและการยอมรับอย่างมาก คงไม่ค่อยดีถ้าจะไปขัดใจนาง จึงทำได้แค่รับปากไป"

"อาจารย์ก็เลยถูกบีบให้ขายวัตถุดิบยาไปแบบนี้สินะ แล้วอิ๋นสั่วคนนั้นไม่ได้ถามท่านใหม่หรือ ว่าวัตถุดิบยาเหล่านั้นมันมีมูลค่าเท่าใด ต้องเพิ่มเงินให้ไหม?"

"ไม่มี ถึงอย่างไรเขาก็จะเอาไปสร้างกุศลกรรม ได้มากเท่านี้นั่นล่ะ คำพูดของอิ๋นสั่วก็เอาแต่บอกว่า ที่ข้าสามารถใช้วัตถุดิบยาเหล่านี้ช่วยเหลือองค์หญิงใหญ่ได้ ก็ถือว่าได้รับโชคแล้ว หลังจากนี้ข้าเองก็จะมีโชคลาภ และโชคลาภเช่นนี้ ไม่สามารถนำสิ่งของทั่วไปมาเปรียบเทียบได้"

ผู้อาวุโสจี้พูดถึงจุดนี้ก็ร้องเชอะ "หรือก็คือ จะเอาเปรียบข้านั่นล่ะ ยังดีที่สุดท้ายเจ้ายังได้วัตถุดิบยาที่มีประโยชน์มากที่สุดเหล่านี้ไป ดูเหมือนว่าโชคของเจ้าก็มากเหมือนกัน ไม่ต้องทำอะไรเลย วัตถุดิบยาเหล่านี้ก็ถูกส่งมาตรงหน้าเจ้าแล้ว"

"เห็นใจท่านเหลือเกิน" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้น

"เจ้ายังมาเห็นใจคนแก่อย่างข้าหรือ? เจ้าน่ะนะ? ข้าชดเชยวัตถุดิบยาเหล่านั้น แต่เจ้ากลับเกือบจะเสียผู้ชายคนนั้นไปเสียแล้ว"

เพิ่งจะพูดแหม็บๆ ว่าฟู่จาวหนิงค่อนข้างมีโชค แต่พอคิดถึงอ๋องเจวี้ยน ผู้อาวุโสจี้ก็โมโหขึ้นมาอีกแล้ว

"ไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น เซียวหลันยวนเองก็ไม่ใช่ของข้าเสียหน่อย" ฟู่จาวหนิงยิ้มๆ

"สามีของเจ้า ทำไมจะไม่ใช่ของเจ้า?"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน