อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1070

หลังจากคุยกับผู้อาวุโสจี้ ฟู่จาวหนิงก็รู้สึกว่าความรู้สึกตนเองหนักอึ้งขึ้นมา

พอฝังเข็มให้ผู้อาวุโสจี้และกินข้าวเย็นกับเขาแล้ว ฟู่จาวหนิงก็ไม่ไปค้นคว้าต่อแล้ว เอนตัวลงนอนบนแคร่นิ่มหลับตาทำสมาธิ

"พระชายา ท่านอ๋องกลับมาแล้ว"

และไม่รู้ว่าตอนไหน ฟู่จาวหนิงจู่ๆ ก็ได้ยินเสียงสืออีที่ด้านนอกดังลอดเข้ามา

จากนั้นก็ได้ยินเซียวหลันยวนตะคอกขึ้นมา

"นางหลับไปแล้ว จะปลุกนางทำไมกัน?"

"พระชายารอท่านอ๋องอยู่ตลอดเลย" สืออีกดเสียงต่ำ

ฟู่จาวหนิงลืมตาลุกขึ้นนั่ง มึนงงหน่อยๆ ด้านนอกเป็นช่วงกลางดึกแล้ว

พอนางรอบนแคร่นิ่มก็ล่วงไปถึงกลางดึกเลยหรือนี่?

ดังนั้นหลายวันนี้ที่ค้นคว้าสกัดวัตุดิบยามานี่ก็คงจะเหนื่อยมากกระมัง

เซียวหลันยวนตอนนี้เพิ่งจะกลับมาหรือ?

"ให้นางพักผ่อนเถอะ"

คำพูดเซียวหลันยวนส่งเข้ามาอีก น่าจะเพราะกลางดึกเสงียบสงัด นางถึงได้ยินเสียงของเขา

"ท่านอ๋อง ท่านอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าจากข้างนอกมาแล้วหรือ?" สืออีเห็นว่าเสื้อผ้าบนตัวเซียวหลันยวนไม่ใช่ชุดที่สวมออกไปเมื่อตอนเช้าตรู่ ยิ่งไปกว่านั้นยังดูมีกลิ่นหอมจางๆ ด้วย จึงตกตะลึงขึ้นมา

"ถอยไปเถอะ ให้ชิงอีมารับช่วงคุ้มกันต่อ"

เซียวหลันยวนไม่ตอบคำถามเขา แต่ให้เขาไปพักผ่อน แล้วให้ชิงอีมารับช่วงเฝ้ายามต่อ

ฟู่จาวหนิงนั่งอยู่บนแคร่นิ่ม คิดถึงคำพูดของสืออีเมื่อครู่ นางก็ขรึมลงไปนิดหน่อย

เซียวหลันยวนเป็นคนแปลกหน้าในต้าชื่อไม่คุ้นทิศทางคุ้นสถานที่ แล้วทำอะไรจนดึกดื่นถึงเพิ่งกลับมา ยิ่งไปกว่านั้นยังอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วหรือ?

นางคิดจะกล่อมตนเองว่าไม่ต้องไปสนใจเขา ถึงอย่างไรจากท่าทีสองวันนี้ของเขาก็มองออก ว่าเขาน่าจะไม่อยากอยู่กับนางอีกแล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน