อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1068

ฟู่จาวหนิงก่อนหน้านี้ตอนอยู่ที่โรงหมอก็คิดจะพูดอยู่แล้ว ตอนที่พูดถึงวัตถุดิบยาเหล่านั้น สีหน้าของท่านอาจารย์ก็เหมือนจะแปลกๆ ไป

ยิ่งไปกว่านั้น องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นบอกขั้นตอนการพบเจอวัตถุดิบยาเหล่านี้ก็ดูแปลกๆ มันมีคนขุดออกมาไว้แน่ๆ

ไม่เช่นนั้นจะมีวัตถุดิบยามากขนาดนี้มากองอยู่ได้อย่างไร?

"พวกเราขุดมาเอง ข้ายังมีศิษย์พี่น้งอกับอาจารย์อาอีกหลายคน ลงแรงคนแก่ไปหนักอยู่"

"แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกัน?"

ผู้อาวุโสจี้ถอนหายใจอีกครั้ง "ตอนนั้นพวกเราขนวัตถุดิบยาส่วนหนึ่งออกไป วัตถุดิบยาที่เหล่าเหล่านี้ โดยเฉพาะที่เจ้าเรียกว่าม๋าหลีพวกนั้น วัตถุดิบยาที่ขจัดแผลเป็นได้เหล่านั้น ข้าเลือกออกมา เดิมทีคิดจะส่งให้กับเจ้า ถึงอย่างไรอ๋องเจวี้ยนก็ต้องการมัน"

ฟู่จาวหนิงตกตะลึง

ที่แท้วัตถุดิบยาเหล่านั้นก็จะมอบให้นางหรือ?

"ครั้งหนึ่งนำออกมาไม่ได้มากนัก ดังนั้นวัตถุดิบยาเหล่านี้จึงวางไว้ที่นั่นก่อน คิดว่าไม่น่าจะมีใครมา ไม่น่าเป็นอะไร ตอนนั้นข้าเองก็เห็นลูกแพะป่าตัวหนึ่งกระโดดเหยงๆ เข้ามาในป่าจริงๆ เหมือนว่าขาจะบาดเจ็บด้วย ข้าเลยคิดจะเอายาสมุนไพรไปพันขาให้มันเสียหน่อย"

ผู้อาวุโสจี้พูดถึงสถานการณ์ตอนนั้น

ฟู่จาวหนิงรู้สึกประหลาดใจ "หรือก็คือแพะป่าน้อยตัวนั้นคือตัวที่ไปพบกับองค์หญิงใหญ่เข้าน่ะหรือ?"

"น่าจะใช่? พวกเขาบอกว่าส่งแพะน้อยกลับภูเขา อันที่จริงก็แค่ไล่มันเข้าไป ข้าเห็นแพะตัวนั้นแต่ไม่เห็นคนอื่น ตอนที่ข้าพันแผลให้เจ้าแพะป่าเสร็จแล้วกลับมา ก็เหลือแค่ตั๋วเงินใบเดียวแล้ว"

ฟู่จาวหนิงถามขึ้นอย่างสอดรู้สอดเห็น "ตั๋วเงินราคาเท่าไร?"