อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 108

"แล้วนี่จะทำอย่างไรดี" ฮูหยินสามกลัดกลุ้ม ไล่หมอชราออกไป

นี่มันหมอบ้านๆ ชัดๆ !

"ไปเชิญหมอคนอื่นมาอีก! หมอเทวดาหลี่ ใช่แล้ว ไปเชิญหมอเทวดาหลี่มา!" ฮูหยินสามร้องเรียกขึ้น

ไห่ฉางจวิ้นเองก็เข้ามาแล้ว คนใช้รีบร้อนวิ่งออกไปจนเกือบจะชนนางเข้า

"เกิดอะไรขึ้น?"

พอเห็นนาง ฮูหยินสามตาก็เปล่งประกาย รีบร้อนคว้ามือของนางมา "นักบุญหญิง ท่านช่วยดูหย่งหนิงของข้าให้หน่อยว่าเป็นอะไร? เขาพูดออกมาไม่ได้เลย!"

ไห่ฉางจวิ้นดวงตาเปล่งประกายวาบ

"เขาไม่ใช่ว่าออกไปจับม้าหรือ? ทำไมอยู่ดีดีก็พูดไม่ได้เสียแล้ว?"

"เพราะนังสารเลวฟู่จาวหนิง นางบอกว่าม้าเป็นของนาง จากนั้นก็เอาเข็มแทงลงมา หย่งหนิงของข้าถูกนางแทงมั่วๆ จนพูดไม่ได้ไปแล้ว"

ฮูหยินสามเองก็อยากจะรีบไปคิดบัญชีพกับฟู่จาวหนิงเหมือนกัน แต่กลัวจะไปเสียเวลาเรื่องร่างกายของลูกชาย จึงทำได้แค่ทนไว้ก่อน

"หยิบเข็มมาแทงหรือ? แทงมั่วด้วยหรือ"

ไห่ฉางจวิ้นคิดถึงฉากที่ฟู่จาวหนิงช่วยคนไว้กลางถนน จึงเดินตรงไปข้างเตียงอย่างอดไม่อยู่ ตรวจอาการฟู่หย่งหนิงขึ้นมา

ฟู่จาวหนิงไม่ใช่แค่เป็นวิชาแพทย์?

แต่ยังฝังเข็มได้ด้วยหรือ?

ถ้าหากเป็นเช่นนี้ ฟู่จาวหนิงก็ร้ายกาจกว่าที่นางจินตนาการไว้เสียแล้ว

ฮูหยินสามกลับไม่เชื่อว่าฟู่จาวหนิงจะเป็นวิชาแพทย์และมีทักษะด้านการฝังเข็มอะไร

นางเห็นฟู่จาวหนิงเติบโตมา แล้วจะไม่รู้เกี่ยวกับตัวนางได้อย่างไร? ฟู่จาวหนิงไม่เป็นอะไรทั้งนั้น โง่ดักดานจนกลายเป็นเรื่องตลกไปเสียด้วยซ้ำ!

"นางต้องแทงมามั่วๆ แน่ เข็มอันตรายจะตาย เดิมทีก็ไม่ควรเอามาเล่นมั่วซั่ว นางก็จิตใจโหดเหี้ยมเสียจริง หย่งหนิงเป็นลูกพี่ลูกน้องนางแท้ๆ แต่นางกลับแทงหย่งหนิงเสียจนเป็นใบ้"

ฮูหยินสามร้องเรียกพลางเช็ดน้ำตา

มีคนไปเชิญผู้เฒ่าสามมาแล้ว รอเขากลับมาก่อน จะจับฟู่จาวหนิงมัดไว้ที่ศาลบรรพบุรุษแล้วใช้กฎของตระกูลเสีย!

นางจะให้คนตีปากฟู่จาวหนิงให้บวม จากนั้นก็ทำให้ลิ้นนางชาด้านไปเสีย!

"นักบุญหญิง ท่านรักษาได้ไหม?"

ไห่ฉางจวิ้นตรวจอาการฟู่หย่งหนิงเสร็จ นางไม่เห็นความผิดปกติเลยสักนิด รูเข็มนั่นก็ตื้นเหลือเกิน ไม่มีพิษด้วย

แต่ฟู่หย่งหนิงก็พูดออกมาไม่ได้จริงๆ!

"ลองใช้ไหมใจโลหิตดู"

ไห่ฉางจวิ้นไม่ได้อยากจะช่วยรักษาฟู่หย่งหนิงจริงๆ

แต่ว่า นางอยากจะทำให้ฟู่จาวหนิงพ่ายแพ้ นี่เป็นวิชาเข็มใบ้ของฟู่จาวหนิง ถ้านางรักษาได้ ก็เท่ากับว่านางตบหน้าฉาดไปที่ฟู่จาวหนิง!

เพื่อเหตุผลนี้ นางจึงคิดจะรักษาฟู่หย่งหนิง

พอได้ยินว่านางยอมนำไหมใจโลหิตมารักษาลูกชาย ฮูหยินสามก็ดีใจเป็นล้นพ้น "ขอบคุณนักบุญหญิง ถ้ามีไหมใจโลหิต หย่งหนิงจะต้องไม่เป็นไรแน่！"

ไหมใจโลหิตของนักบุญหญิงเผ่าโม๋ลั่ว ว่ากันว่าสามารถกินอาการป่วยได้ เส้นไหมยังสามารถผ่านเข้าไปในชีพจรเลือด ทำให้เลือดลมเดินสะดวก พิษเองก็จะถูกดูดออก เรียกได้ว่ายอดเยี่ยมมากเลยทีเดียว

แต่การรักษาหนึ่งครั้ง ไหมใจโลหิตจะเสียพลังไปมาก ต้องใช้หลินจือโสมชั้นหนึ่งมาป้อนบำรุง ดังนั้นปกตินักบุญหญิงจึงไม่ค่อยนำไหมใจโลหิตออกมานัก

ฮูหยินสามเดิมทีไม่กล้าคิดและไม่กล้าเอ่ยขอด้วยซ้ำ คิดไม่ถึงเลยว่าไห่ฉางจวิ้นจะเอ่ยออกมาเอง

นางให้คนถอยออกไปก่อน และเห็นว่าไห่ฉางจวิ้นล้วงเอาขวดหยกแบนสีขาวใบเล็กขวดหนึ่งออกมาวางไว้บนโต๊ะ

ขวดหยกขาวนี้แกะลายฉลุไว้ ด้านในน่าจะมีด้ายละเอียดอีกชั้นหนึ่งแปะเอาไว้

เปิดขวดหยกขาวนี้ออก ก็มีใยละเอียดราวกับเลือดสดกลุ่มหนึ่งยื่นออกมาแปะอยู่บนโต๊ะ