อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 109

ฮูหยินสามกลั้นหายใจ ไม่กล้าทำให้ไหมใจโลหิตตกใจ

ไห่ฉางจวิ้นหยิบกระบอกหยกใบหนึ่งออกมา ใช้ปลายเข็มแทงเบาๆ ไปที่ปลายนิ้วตนเอง จากนั้นหยดเลือดลงไปในกระบอกหยก จากนั้นก็เขย่าๆ หยดของเหลวในขวดลงไปที่คอของฟู่หย่งหนิง

ฟู่หย่งหนิงรู้สึกว่าการกระทำนี้ของนางดูลึกลับเหลือเกิน ในใจเริ่มขนลุก

เขามองไปทางมารดา ถอยไปทางเตียง คิดจะหลบจากไห่ฉางจวิ้น ฮูหยินสามเองก็รีบเตือนเขา "เด็กดี เจ้าอย่าขยับตัว นี่เป็นการรักษาให้เจ้า อีกเดี๋ยวเจ้าก็พูดได้แล้ว"

ไห่ฉางจวิ้นพอเห็นเขาจะหนี ก็เลยกดลงไปที่จุดชีพจรของเขา

ร่างกายฟู่หย่งหนิงขยับไม่ได้ ถลึงตาโต

เห็นเพียงแค่ในขวดนั้นมีตัวอะไรบางอย่างสีทองบินฟิ้วๆ อยู่

ว่ากันว่าไหมใจโลหิต อันที่จริงแล้วก็มีขนาดใหญ่เท่ากับผึ้งตัวหนึ่ง ร่างกายสีทอง ดวงตาสีอำพัน และยังมีปีกที่เหมือนเส้นทองถักทอขึ้นอีกสี่ปีกด้วย!

มันบินออกจาขวด หมุนวันอยู่กลางอากาศ จากนั้นก็ร่อนลงไปบนคอของฟู่หย่งหนิง และบนคอของเขา ของเหลวที่ไห่ฉางจวิ้นหยดไว้เมื่อครู่แข็งตัวขึ้นมาแล้วเล็กน้อย จนดูเหมือนยางลูกท้อหยดหนึ่ง

ฮูหยินสามมองมันกินสิ่งของหยดนั้นจนหมด จากนั้นก็คายใยไหมสีเลือดกลุ่มหนึ่งออกมา ใยไหมนั้นแปะลงไปบนคอของฟู่หย่งหนิง

ใกล้แล้ว มันจะเริ่มรักษาแล้ว!

หัวใจฮูหยินสามล้นขึ้นมาถึงคอหอย

และตอนนี้ฟู่จาวหนิงเพิ่งแวบออกมาจากในห้องเภสัช ในมือถือยาน้ำที่เพิ่งสกัดเสร็จขวดหนึ่งออกมา

นางจะไปหาคนข้างตัวฮูหยินสาม จะไปถามพวกของฮูหยินสามว่ากำลังวางแผนอะไร ทำไมถึงสามารถขายบ้านทิ้งได้

นางเบี่ยงหลบพวกคนใช้ มาถึงในเรือนฮูหยินสาม ก็ได้ยินว่ามีสาวใช้กำลังยกน้ำชาออกมา

"แม่นางไห่ถ้ารักษาคุณชายหกไม่ได้ ฮูหยินสามก็คงต้องเรียกหมอเทวดาหลี่มาแล้ว"

"ข้ารู้สึกว่าฮูหยินสามน่าจะไปเรือนหลังเล่นงานคุณหนูใหญ่จนตายเสียก่อน"