อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1081

ดังนั้น นี่เป็นเสื้อผ้าที่ร้านเสื้อผ้าสำเร็จรูปของตระกูลชิ่งหรือ?

ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าตัวเองขายหน้าเอามากๆ ขายหน้าไปถึงบ้านคุณย่าแล้ว

หลังจากนางถามออกมาถึงพบว่าที่แท้ตัวเองก็เหมือนกับหญิงสาวคนอื่นๆ ชอบคิดไปเรื่อยเปื่อย ชอบหึงไปเรื่อยเปื่อย แล้วยังชอบหาเรื่องทะเลาะอย่างไม่มีเหตุผลอีกี

"แล้วใครให้ท่านไม่ยอมบอกกันเล่า?"

ฟู่จาวหนิงตัดสินใจแว้งกลับ

"ใช่ เป็นข้าที่ไม่ยอมอธิบายออกมาเอง ข้าผิดเอง" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นมาด้วยท่าทางแสนดี

"ท่านไม่ใช่แค่ไม่ยอมอธิบายเอง แต่ยังจงใจท้าทายจะทะเลาะกับข้าด้วย"

"ใช่ ข้าผิดไปแล้ว ข้าขอโทษ"

"เซียวหลันยวน"

"หืม ข้าอยู่นี่"

ฟู่จาวหนิงจู่ๆ ก็รู้สึกหมดเรี่ยวแรง

ผู้ชายต่ำช้าคนนี้ ตอนที่สมองยังบ้าๆ บอๆ ก็เอาแต่ทำให้คนโมโห แต่พอสมองกลับมาดี ท่าทีของเขาก็แสนดีจนโกรธไม่ลงเลย

"หนิงหนิง..."

เซียวหลันยวนคล้องคอนาง เอียงเข้าไปหานาง แต่ตอนที่ลมหายใจสัมผัสกัน เขาก็อดทนผละตัวถอยออกมาอีก

สภาพเขาแบบนี้...

ฟู่จาวหนิงมองออกถึงความดิ้นรนและปรารถนาจากในตาของเขา

เขามองริมฝีปากนางมาหลายครั้งแล้ว สายตาเองก็ร้อนแรงเหมือนเปลวไฟ ทั้งสองคนห่างกันไปหลายเดือน ไม่ได้เข้าใกล้กันเลย แล้วยังเข้าใจผิดจนมีสงครามเย็นขึ้นมาด้วย

ตอนนี้ให้เขาเจ็บปวดต่อไปก็แล้วกัน

ฟู่จาวหนิงทำทีเป็นมองไม่เห็นความปรารถนาของเขา ยืดตัวลุกขึ้นออกมาจากอ้อมกอดเขา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน