อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1082

ต่อให้คิดตกแล้ว แต่ให้นางมองใบหน้าพังๆ ของตนเองในระยะใกล้เช่นนี้ เซียวหลันยวนก็ยังรู้สึกกดดันในใจอยู่

ฟู่จาวหนิงยังรู้สึกว่าลมหายใจของเขาตึงเครียดอย่างชัดเจน

เขามีแรงกดดันในใจจริงๆ

ฟู่จาวหนิงถอนหายใจในใจ เอาจริงๆ ตอนที่เห็นใบหน้าเขาชัดๆ ในใจนางอันที่จริงก็ตกใจขึ้นมากะทันหันเหมือนกัน

เพราะว่า...

นางเข้าใจเสี่ยวชิ่นในคืนนั้นได้ว่าทำไมจึงตกใจจนร้องไห้

ใบหน้าเดิมของเซียวหลันยวนนั้นงดงามเอามากๆ ตอนนี้กลับน่ากลัวขนาดนี้

ใบหน้ามีแผลเป็นตกสะเก็ด จนดูเหมือนรากไม้คลานอยู่บนใบหน้า ดึงตาหูจมูกปากไปจนเปลี่ยนรูป

เซียวหลันยวนเดิมทีเรียกได้ว่าเป็นหนุ่มรูปงามอันดับหนึ่งในใต้หล้าได้เลย กระทั่งซือถูไป๋ก็ยังแพ้เขา

ตอนนี้กลับต่างอย่างเห็นได้ชัดถึงเพียงนี้ ตัวเขาเองจะยอมรับได้หรือ?

เขาเองก็น่าจะถือว่าจิตใจมีความสามารถในการยอมรับที่แข็งแกร่งมากแล้ว ถ้าเป็นคนอื่น คงจะพังทลายไปเรียบร้อย

"ข้าคิดออกถึงหนึ่งวิธีการรักษา แต่ต้องบอกกับท่านให้เข้าใจก่อน"

พลังการยอมรับของฟู่จาวหนิงแข็งแกร่งมาก และเพราะเมื่อคืนนี้นางเองก็เห็นคนป่วยเหล่านั้นมาก่อนแล้ว เคสคนป่วยพวกนั้น แผลเป็นบนใบหน้าน่ากลัวอย่างมาก รูปภาพความละเอียดสูงของมุมต่างๆ หลายสิบรูป นางล้วนขยายดูมาหมดแล้ว

ดังนั้นพอมีพื้นฐานมาจากเมื่อคืน นางตอนนี้จึงใจเย็นลงได้มาก

"เจ้าสนใจเรื่องรักษาก็พอ"

"ไม่ได้หรอก ต้องบอกกับท่านก่อน" ฟู่จาวหนิงพอพูดถึงการรักษาจุดยืนของนางจะมีเหตุผลขึ้นมาทันที "เพราะแผลเป็นพิษของท่านมันผ่านมานานมากแล้ว ข้าค้นคว้าวัตถุดิบยาที่สามารถสนับสนุนการเกิดใหม่ของผิวหนังได้ แต่การจะเกิดใหม่ ก็จำเป็นต้องสร้างแผลขึ้นมาใหม่ ไม่เช่นนั้นผิวหนังที่เติบโตจนปิดผนึกไปแล้วจะไม่มีปฏิกิริยาด้วย"

"อื๋อ?"

เขาฟังไม่ออก

"หรือก็คือ ต้องสร้างบาดแผลเพิ่มขึ้นบนใบหน้าท่าน จัดการนำส่วนที่เน่าเปื่อยไปแล้วบางส่วนออกไป จากนั้นใช้ยาเข้าไปสนับสนุนการเกิดใหม่ ข้าทดลองไปแล้ว ท่านยังไม่ได้มีคุณสมบัติของแผลเป็น น่าจะยังมีโอกาสเกิดผิวหนังที่สมบูรณ์ขึ้นมาใหม่ได้"

"สร้างแผลเพิมขึ้นอีก นั่นก็หมายถึงว่าช่วงเวลาหนึ่งใบหน้าของข้าก็จะยิ่งรุนแรงขึ้นใช่ไหม?"

"พูดแบบนั้นก็ได้ แต่นี่เป็นวิธีการที่เร็วที่สุดแล้ว"

น่าจะประมาณว่าไม่ทำลายสิ่งเก่าก็สร้างสิ่งใหม่ไม่ได้สินะ

เขาตอนนี้ก็น่ากลัวมากแล้ว ถ้าหากยังเปลี่ยนไปแย่กว่าเดิม...

เซียวหลันยวนถ้าบอกว่าไม่กังวลก็คือโกหก

แต่ว่า เขาควรจะเชื่อใจฟู่จาวหนิง

"ได้ ข้ายอมรับวิธีการรักษานี้ เชิญหมอเทวดาฟู่ลงมือเถิด" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นอย่างสงบ

"พรุ่งนี้จะลงมีด ข้าคืนนี้จะเขียนวิธีการรักษาให้เสร็จ สกัดยาให้เสร็จก่อน พรุ่งนี้ถึงใช้ได้"

เซียวหลันยวนถอนหายใจเบา

พรุ่งนี้ก็ยังดี เขายังมีเวลาให้ทำใจอีกหน่อย

ฟู่จาวหนิงสำรวจหน้าของเขาเสร็จ ก็จับชีพจรต่อให้เขา

ตอนนี้ใจก็ถือว่าสงบลงมาแล้ว ไม่เช่นนั้นนางก็ไม่รู้ว่าเซียวหลันยวนช่วงหลายเดือนนี้ร่างกายเป็นอย่างไรบ้าง

"ได้"

"พรุ่งนี้ท่านคงจะไม่เปลี่ยนท่าทีกะทันหันอีกใช่ไหม?" ฟู่จาวหนิงเหลือบมองเขาอย่างสงสัย "ข้าขอบอกท่านไว้ก่อนนะ ถ้าท่านยังเป็นแบบนี้อีก ข้าจะลงนามหนังสือหย่าทันทีเลย..."

"ไม่ลง"

เซียวหลันยวนตัดบทคำนางทันที เขาลุกขึ้นนั่ง หยิบหนังสือหย่าร้างที่เพิ่งทิ้งลงพื้นเมื่อครู่ ฉีกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

"หลังจากนี้ห้ามพูดถึงสิ่งนี้อีก"

"ท่านฉีกหนังสือหย่าร้างที่ท่านลุงข้าเขียน แล้วข้าจะไปอธิบายกับเขาอย่างไร?" ฟุ่จาวหนิงเห็นท่าฉีกหนังสือหย่าร้างอย่างรวดเร็วของเขาแล้วก็อยากจะหัวเราะขึ้นมา

"พูดถึงจุดนี้" เซียวหลันยวนก็ถอนหายใจ "วันนี้ตอนที่เจ้าสกัดยา ข้าจะไปหาอธิบายกับท่านลุงให้ชัดเจนอีกครั้ง"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน