อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1094

เสิ่นเสวียนไม่เคยเห็นอาการตกตะลึงของนางมาก่อน จึงยืนนิ่งหันกลับทันที "มีอะไรหรือ?"

"ท่านลุง!"

ฟู่จาวหนิงชูวัตถุดิบยาในมือ "เจ้านี่!"

"มันคืออะไร?"

"เอ็นมังกรหยก!"

ฟู่จาวหนิงตื่นเต้นจนหน้าแดง ดวงตาเปล่งประกาย

"เอาไว้ใช้ทำอะไร?"

"วัตถุดิบยาชนิดสุดท้ายที่เซียวหลันยวนต้องการ หายากมากๆ!" ฟู่จาวหนิงดีใจจนเสียงสั่นพร่า "ถ้าแค่มีเจ้านี้ พิษของเขาก็สามารถขจัดได้อย่างหมดจด! ยิ่งไปกว่นั้นแผลเป็นบนหน้าเขาก็จะดีขึ้นอีกด้วย!"

"ในมือฟู่จิ้นเชินมีสิ่งนี้อยู่ด้วยหรือ?" เสิ่นเสวียนเองก็ตกตะลึง

นี่มันวาสนาอะไรกัน?

บังเอิญขนาดนี้เชียว?

"ข้าเองก็ไม่อยากเชื่อเลย"

ฟู่จาวหนิงหม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ในความไม่น่าเชื่อนี้ ก็มอบโอกาสให้พวกเขาได้ชดใช้กับเซียวหลันยวนขึ้นมาอย่างนั้นหรือ?

ถ้ามีเอ็นมังกรหยกนี้ เรื่องนี้ก็เหมือนไม่ใช่จะไม่มีโอกาสได้คลี่คลายลงเสียแล้ว

ฟู่จาวหนิงห่อมันอย่างดีทันที กอดไว้แนบอก

นี่เป็นวัตถุดิบยาที่ล้ำค่ามาก ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นสิ่งของที่สำคัญมากในครั้งนี้!

เสิ่นเสวียนเองก็เข้าใจแล้ว อดส่ายหัวขำขึ้นเบาๆ ไม่ได้

"จาวหนิง อันที่จริงเจ้ามีโชคยิ่งกว่าเสียอีก เจ้าดูสิ เดิมทีน่าจะเป็นความขัดแย้งที่ไม่น่าจะคลี่คลายได้ อาจจะเกิดความขัดแย้งระหว่างเจ้ากับอ๋องเจวี้ยนขึ้นได้ แต่ผลลัพธ์คือดันมีวัตถุดิบยาชนิดนี้ มันกลับสำคัญอย่างมากกับอ๋องเจวี้ยนถึงขนาดนี้"

ราวกับพระเจ้าช่วยเหลือฟู่จาวหนิงอย่างเต็มที่แล้ว

ในใจเสิ่นเสวียนรู้สึกว่า นี่ก็อธิบายได้ว่าวาสนาระหว่างฟู่จาวหนิงกับอ๋องเจวี้ยนนั้นแนบแน่นไม่อาจทำลายได้ ต้องมีเรื่องที่ทำให้พวกเขาแยกจากกันไม่ได้อยู่วันยังค่ำ

ฟู่จาวหนิงกอดวัตถุดิบยาล้ำค่าใน ในใจก็มั่นหมายมั่นเหมาะ