อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1106

"พงกเขาอาจจะลืมลืมเรื่องในอดีตไปแล้ว น่าจะป่วย ตรวจสอบให้ชัดเจนก่อนค่อยว่ากัน" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้น

"ข้ายังไม่ออกคำสั่ง พวกเจ้าใครก็ห้ามลงมือทั้งนั้น" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้น

ชิงอีมองๆ ฟู่จาวหนิง ขานรับกลับมา

"ขอรับ"

ตอนนี้ซับซ้อนขึ้นมาแล้ว!

สถานการณ์ที่ไม่เคยคิดไว้มาตลอดก่อนหน้านี้ ในที่สุดก็เกิดขึ้นแล้ว!

หาตัวคู่แค้นเจอ แต่ท่านอ๋องดันตกหลุมรักลูกของคู่แค้น! แล้วนี่จะทำอย่างไรกัน?

ในใจชิงอีครุ่นคิดอย่างว้าวุ่น หรือว่าสุดท้ายท่านอ๋องทำได้แค่ปล่อยวางความแค้นลง? แต่พระชายาก็ไม่รู้นี่นา ว่าท่านอ๋องตอนนั้นน่าเวทนาแค่ไหน ยังเป็นทารกอยู่เลย แล้วยังตอนที่เป็นเด็ก ช่วงคืนวันเหล่านั้น ท่านอ๋องทุกข์ทรมานมากแค่ไหน

เขาผ่านคืนวันที่ทุกข์ทรมานมามากตั้งเท่าไร ถึงสามารถมีชีวิตต่อได้ ถึงสามารถเติบโตขึ้นมาได้

ทั้งหมดเป็นเพราะการวางยาในวังครั้งนั้น

ความทุกข์เหล่านั้น อย่าว่าแต่ตัวท่านอ๋องเองเลย กระทั่งพวกเขาก็ยังไม่อาจลืมได้

ชิงอีก้มหน้าตามอยู่ด้านหลังพวกเขา ตามพวกเขากลับมายังเรือนหน้า

ผู้อาวุโสจี้กับชิ่งอวิ๋นเซียวไม่อยู่ในศาลาแล้ว

เสี่ยวชิ่นเข้ามารับ "ผู้อาวุโสจี้กับผู้นำน้อยตระกูลชิ่งบอกว่า พวกเขาจะออกไปเดินเล่นหน่อยเจ้าค่ะ"

พวกเขาน่าจะรู้สึกขึ้นมาแล้ว ว่าตัวตนสามีภรรยาคู่นั้นน่าจะไม่ธรรมดา เสิ่นเสวียนน่าจะไม่มีเวลามาอยู่กับพวกเขาแล้ว ดังนั้นทังสองคนนั่งอยู่พักหนึ่งจึงแยกตัวออกไป

มีเสิ่นเสวียนอยู่ ผู้อาวุโสจี้ก็ยังวางใจ เสิ่นเสวียนต้องปกป้องฟู่จาวหนิงได้แน่

"พวกเจ้าเฝ้าอยู่ด้านนอกเถอะ" เซียวหลันยวนจูงมือฟู่จาวหนิง มองนาง "พวกเราเข้าไปกัน"

"ได้"

พอพวกเขาเข้าประตู เสิ่นเสวียนก็มองมา สายตามีแววซับซ้อน

"ปิดประตูเถอะ"

ประตูปิดสนิทอีกครั้ง

ในห้อง เสิ่นเสวียนนั่งอยู่ฝั่งหนึ่ง ฟู่จิ้นเชินกุมมือเสิ่นเชี่ยวเอาไว้แน่น นั่งอยู่กับนางอีกด้านหนึ่ง ทั้งสองฝั่งดูเหมือนคุมเชิงกันอยู่

บรรยากาศดูตึงเครียด