อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1109

หามาตั้งนาน ฟู่จาวหนิงเองก็รู้ว่าเอ็นมังกรหยกมันหายากขนาดไหน

ก่อนหน้านี้นางรู้สึกว่าไม่ต้องรีบร้อนมาก ทว่าตอนนี้พอพบว่าเซียวหลันยวนทนรับกับแผลเป็นพิษบนหน้านี้ไม่ไหวแล้ว นางจึงรู้สึกว่าต้องเอาการรักษาโฉมหน้าเขามาเป็นภารกิจแรกเสียก่อน

ถ้าหากพลาดเอ็นมังกรหยกในมือฟู่จิ้นเชินนี้ไป นางเองก็ไม่รู้ว่าครั้งต่อไปที่จะหาเจอคือเมื่อไร ยิ่งไปกว่านั้นโอกาสที่จะเจออีกก็ยากด้วย

ไม่ว่าอย่างไร เอ็นมังกรหยกชิ้นนี้นางต้องนำมาให้ได้

"ท่านต้องการนำไปแก้พิษหรือ? ท่านติดพิษมาหรือ?" ความสนใจของฟู่จิ้นเชินอยู่ที่จุดนี้ "ข้ารู้ว่าเอ็นมังกรหยกสามารถขับพิษที่ร้ายแรงออกมาได้"

ตอนที่เขาถามฟู่จาวหนิง สายตาก็ดูกังวลอยุ่

เสิ่นเชี่ยวเองก็ร้อนรนขึ้นมา "แม่นางท่านติดพิษมาหรือ?"

ถ้าไม่ใช่พวกเขาเองก็ต้องรับการรักษษ นางอยากจะมอบเอ็นมังกรหยกนี้ให้ฟู่จาวหนิงไปเลย!

"ไม่ใช่นาง แต่เป็นข้า"

เซียวหลันยวนเอ่ยออกมาตรงๆ เขากระทั่งรู้สึกภูมิใจหน่อยๆ ด้วย

เพราะฟู่จาวหนิงล้วนทำเพื่อเขา

พอเห็นนางทำเพื่อตัวเองจนมาเจรจาแลกเปลี่ยนกับพ่อแม่แท้ๆ ได้ เซียวหลันยวนรู้สึกว่าตนเองถูกปลอบขวัญไปเรียบร้อยแล้ว

ตอนนี้ในใจถูกอัดแน่นเต็มไปหมด ไม่มีความรู้สึกว่างเปล่าแบบก่อนหน้า ที่ราวกับในฟ้าดินอันกว้างใหญ่มีเขาเพียงคนเดียว เจอกับเรื่องอะไรก็ทำได้แค่แบกรับไว้คนเดียว

เขาเองก็ถูกคนดูแลแล้วเหมือนกัน

"บาดแผลบนหน้าข้าต้องการเอ็นมังกรหยกน่ะ" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้น

"เงื่อนไขของพวกเราพูดออกไปแล้ว"

พอได้ยินว่าเขาต้องการ ฟู่จิ้นเชินก็ไม่กังวลอีก สีหน้าเองก็นิ่งเรียบลงมา อยากจะเจรจากับเขาดีดีแล้ว

"เอ็นมังกรหยกท่านคงต้องให้เขาแล้ว" เสิ่นเสวียนเองก็เอ่ยขึ้นบ้าง

พวกเขายังจำเรื่องในแคว้นเจาได้ไหมนะ? ยังคำอ๋องเจวี้ยนได้ไหม?

ถ้าหากจำได้ แค่คำพูดเดียวพวกเขาก็จะรู้ว่าเอ็นมังกรหยกนี้พวกเขาจำเป็นต้องส่งออกมา

ทำไมล่ะ?" ฟู่จิ้นเชินย้อนถาม

ฟู่จาวหนิงจึงตัดสินใจทดสอบเสียหน่อย