อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1113

องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นดวงตางงหน่อยๆ

"เรื่องแบบนี้ มาหาข้าแล้วข้าช่วยอะไรได้หรือ?"

นางเองก็แค่แม่นางที่อายุสิบแปด ยังไม่แต่งงาน ไม่ต้องพูดเรื่องตั้งครรภ์เลย มาหานางทำไมกัน?

"องค์หญิงใหญ่เปี่ยมล้นด้วยพระพรโชคสุข เป็นคนที่พระเจ้าโปรดปราน ข้าอยากให้เด็กในท้องได้รับโชคนี้ หวังว่าเขาจะปลอดภัย" พระชายาองค์ชายสองตอบมา

เสิ่นเซียงกับอิ๋นสั่วที่ยืนอยู่ข้างๆ สบตากันผาดหนึ่ง รู้สึกไม่อยากเชื่อ

นี่มันอะไรกัน?

องค์หญิงใหญ่มีบทบาทแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไรกัน?

"แล้วข้าจะให้โชคกับเขาได้อย่างไร?" สายตาองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นก็อดมองไปยังท้องของพระชายาองค์ชายสองไม่ได้

ยังเรียบอยู่เลย

จะมีเด็กหรือไม่มีเด็กก็ยังมองไม่ออก แล้วจะมอบพรมอบโชคให้ได้อย่างไร?

"องค์หญิงใหญ่ วันนี้ข้าอยู่กับท่านที่นี่ นอนด้วยกันกับท่าน เช่นนี้ก็สามารถอยู่ใกล้ท่านได้แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเวลายังนานพอสมควรอีกด้วย เช่นนี้ได้ไหม?" พระชายาองค์ชายรองถาม

นางให้ความสำคัญกับเด็กมาก ที่คลอดมาก่อนหน้าคือลูกสาว ครรภ์นี้นางคิดว่าจะเป็นผู้ชาย ถ้านางยังไม่มอบทายาทสืบตระกูลให้กับองค์ชายสอง ตำแหน่งพระชายาองค์ชายสองก็คงจะไม่มั่นคงเสียแล้ว

องค์ชายสองจะต้องรับพระชายารองมาแน่ หลังจากนี้ถ้าพระชายารองคลอดลูกชายมา นางไม่อกแตกตายเลยรึ

ดังนั้นครรภ์นี้นางจะต้องปกป้องไว้ให้ได้ ก่อนหน้านี้ที่เห็นเลือดออก ทำเอานางเสียขวัญเลยทีเดียว

หมอหลวงบอกว่ายังตรวจไม่พบอะไร แค่ให้นางพักผ่อนให้เพียงพอ แต่นางรู้สึกใจไม่สงบ ถ้าไม่ทำอะไรก็คงวางใจไม่ลง

องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นกลับมาตอนนี้พอดี เหมาะเหม็งเสียเหลือเกิน

กระทั่งฝ่าบาทเองก็ยังต้องการโชคขององค์หญิงใหญ่เลย นางก็ต้องมารับไปเสียหน่อย!