อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1123

"ฮูหยินขอให้นางช่วยพาเฟยเอ๋อร์ไป ครึ่งวัน แค่ครึ่งวันเท่านั้น พอพวกเราสลัดพวกมือสังหารหลุดก็จะมารับตัวเฟยเอ๋อร์กลับไป"

ฟู่จิ้นเชินยิ้มขืนขึ้นมา ปิดหน้าผากก้มหน้า พยายามสะกดความเสียใจของตนเอง

พอพูดถึงเฟยเอ๋อร์ สำหรับเขาแล้วถือเป็นเรื่องที่ทรมานที่สุด

"ข้าตอนนั้นก็ค้านไปแล้ว เพราะหญิงสาวคนนั้นอายุยังน้อยแล้วยังตั้งครรภ์อีก พวกเราฝากเด็กไว้กับนางไม่ได้ ถ้านางไปเจอกับเรื่องฆ่าฟันเข้าล่ะ?"

เดิมทีก็ไม่ควรเห็นด้วยอยู่แล้ว

ฟู่จาวหนิงนิ่งงันฟังเขาพูดต่อ

"แต่ว่า ที่ทำให้ข้ารู้สึกเกินคาดก็คือ หญิงสาวอายุน้อยคนนั้นกลับใช้วาทศิลป์กล่อมจนข้ารับปาก บอกว่านางกล่อมเด็กเป็น เด็กอยู่ข้างกายนางจะเชื่อฟังเอามากๆ รับประกันได้ว่าไม่มีทางร้องไห้ ยิ่งไปกว่านั้นนางก็ได้ยินเรื่องที่พวกเราถูกล่าสังหารอยู่ นางยังบอกว่าบ้านของตนเองก็ถือว่ามีหน้ามีตาอยู่ไม่กลัวอันตรายใด และจะไม่มีใครไปหาที่บ้านนางแน่"

ฟู่จิ้นเชินรู้สึกเสียใจมาก เสียใจที่ตอนนั้นถูกกล่อมจนเชื่อ

"นางยังทิ้งที่อยู่ให้ข้าด้วย พูดอย่างละเอียดว่าตนเองอยู่ที่ไหน บ้านสามีชื่อว่าอะไร ให้พวกข้าไปหาเด็กตอนไหนก็ได้ นางบอกว่าในท้องนางก็ตั้งครรภ์อยู่คนหนึ่ง สามารถใช้ลูกชายของพวกข้านำโชคได้พอดี เพื่อคลอดเด็กชายให้กับบ้านสามี ยิ่งไปกว่านั้น ยังได้เรียนรู้ก่อนด้วยว่าจะดูแลเด็กผู้ชายอย่างไร นางพูดเสียชัดเจนขนาดนั้น ข้าเองก็เชื่อไปแล้ว"

"ตอนนั้นรู้สึกว่ามีเด็กอยู่ข้างกายอันตรายมากไปจริงๆ เพราะข้ากับฮูหยินก็ทดลองแล้ว พออุ้มเฟยเอ๋อร์กลับมาเขาก็ร้องไห้อีก แต่ว่าพอไปอยู่ในอ้อมกอดนางก็เงียบลงทันที"

ฟู่จิ้นเชินถอนหายใจยาว

"มือสังหารใกล้มาถึง ฮูหยินคนนั้นก็เอาแต่อ้อนวอน ฮูหยินตอนท้ายจึงรับปาก ส่งเฟยเอ๋อร์ให้กับนาง แล้วให้นางรีบไป"

"พวกเราใช้เวลาสามวันกว่าจะสลัดมือสังหารทิ้งได้ จากนั้นจึงไปตามที่อยู่ที่หญิงสาวคนนั้นทิ้งไว้ให้ จะไปรับเฟยเอ๋อร์คืนมา"

เซียวหลันยวนตอนนี้จึงพูดขึ้นมาคำหนึ่ง "ผลคือพอไปถึง ก็ไม่มีหญิงสาวคนนั้นอยู่สินะ?"

ฟู่จิ้นเชินพยักหน้า "ใช่ บ้านนั้นไม่ได้ใช้นามสกุลของคนผู้นั้นเลย ทั้งบ้านเป็นสามีภรรยาที่มีลูกสามคน ลูกชายคนโตก็เพิ่งจะอายุสิบสอง พอลองหาข่าวจากพวกเขา ที่นั่นไม่มีครอบครัวไหนที่นามสกุลเฮ่อเลย"

"นางบอกว่าสกุลเฮ่อ(贺)หรือ?" ฟู่จาวหนิงถาม