อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1126

พวกเขาถูกจัดให้พักอยู่ในห้องหนึ่ง ฟู่จาวหนิงตอนที่เข้าไปดูจึงพบว่าอยู่ไม่ห่างจากพวกเขาเท่าไรนัก

เสิ่นเสวียนกับเซียวหลันยวนยังมีความเห็นต่างกันอยู่บ้าง

เสิ่นเสวียนรู้สึกว่าสถานที่ที่พวกเขาพักอยู่ใกล้ฟู่จาวหนิงเกินไป ถ้าหากพวกเขาล่อมือสังหารมาจริงๆ อาจจะทำให้ฟู่จาวหนิงลำบาก ไม่ค่อยปลอดภัย

เซียวหลันยวนกลับรู้สึกว่า เขากับจาวหนิงอยู่ด้วยกัน คนของเขาสามารถรวมตัวกันปกป้องได้ อยู่ใกล้กันถ้ามีการเคลื่อนไหวอะไรก็ยังสามารถจัดการได้ทันท่วงที ถ้าหากพวกเขาอยู่ห่างไปหน่อย แล้วฟู่จาวหนิงกังวลจนสั่งคนออกไป กำลังคนจะกระจายตัวกัน พอถึงเวลาฟู่จาวหนิงก็จะไม่ปลอดภัย

ถึงอย่างไรก็เป็นพ่อแม่นาง กว่าจะหากันจนเจอ จะอย่างไรก็คงต้องปกป้องนั่นล่ะ ให้อยู่ในสายตานาง จาวหนิงก็จะวางใจมากขึ้น

สุดท้ายเสิ่นเสวียนจึงถูกเซียวหลันยวนกล่อม เรื่องนี้จึงฟังเขา

ตอนที่ฟู่จาวหนิงรู้ก็ยังรู้สึกว่าเซียวหลันยวนนี่ร้ายจริงๆ สามารถกล่อมเสิ่นเสวียนได้ด้วย นางรู้ว่าเสิ่นเสวียนที่ดูแล้วอบอุ่นมาก เหมือนจะคุยด้วยง่าย แต่อันที่จริงเขาเป็นคนที่เด็ดขาดมาก ไม่ถูกผลกระทบได้ง่ายๆ เลย

บ้านหลังนี้ทิวทัศน์ไม่เลว แต่ถ้าไปเทียบกับสวนตระกูลเสิ่นแต่เดิมก็ยังถือว่าคนชั้นอยู่

ได้ยินเสี่ยวชิ่นพูดว่า สวนตระกูลเสิ่นมีทิวทัศน์อยู่ทุกหนแห่ง เส้นทางคดเคี้ยวสงบร่มเย็น ภูเขาจำลองสระบัว สะพานเล็กแม่น้ำไหล มีเอกลักษณ์อย่างมาก

พูดได้ว่า ในเมืองหลวงจักรพรรดิต้าชื่อ สวนตระกูลเสิ่นเรียกได้ว่าเป็นสถานที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งเลย

ตอนที่ตระกูลเสิ่นยังไม่ตกต่ำก่อนหน้านี้ มีคนไม่น้อยอยากหาโอกาสไปเดินเล่นในสวนตระกูลเสิ่น จากเรื่องนี้ก็เห็นได้ว่าที่นั่นงดงามแค่ไหน

ฟู่จาวหนิงตอนได้ยินเสี่ยวชิ่นบอกเรื่องเหล่านี้ก็คิดๆ แล้วเสิ่นเสวียนยังสงบใจยอมรับสภาพปัจจุบันได้อย่างไร

องค์จักรพรรดิต้าชื่อก็รังแกกันเกินไปแล้ว

แต่ว่าตอนนางไปพบฟู่จิ้นเชินกับเสิ่นเชี่ยว กลับพบว่าพวกเขาพักอยู่ที่นี่ใจไม่ค่อยสงบนัก

ตอนที่นางไปได้ยินเสียงเสิ่นเชี่ยวกำลังพูดกับฟู่จิ้นเชิน