อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1138

ฟู่จาวหนิงรู้สึกเหมือนตนเองกำลังถูกเล่นตลก

"ไม่ใช่หรือไร? เจ้าเองก็เป็นหญิงสาวคนหนึ่ง เห็นบอกว่าแต่งงานแล้วด้วย แต่เจ้าก็มาพักอยู่บ้านคนอื่นตัวเดียวนานขนาดนี้ เจ้าคิดว่าใครจะเชื่อเจ้าลงกัน? ดังนั้นเจ้าก็ต้องช่วงชิงตัวตนฐานะออกมา หลังจากนี้หากต้องแต่งงานจริง เจ้าก็ยังสามารถเลือกสามีที่ดีได้ กระทั่งว่ายังมีความสามารถที่จะสนับสนุนตนเอง จนไม่ต้องถูกบ้านสามีกดขี่หัวเอาไว้ด้วย"

คนบางคนจากบ้านสามี: เขาไปกดขี่หัวหนิงหนิงตั้งแต่เมื่อไรกัน?

"ข้าต้องขอบคุณท่านจริงๆ ที่พิจารณาเพื่อข้าอย่างละเอียดขนาดนี้" ฟู่จาวหนิงอยากจะหัวเราะออกมาเสียจริง

ให้ตายเถอะ ถ้าไม่บอกนางก็ไม่รู้เลย ว่าท่านอารองจะคิดแทนนางเสียขนาดนี้ นี่คิดไปถึงวันข้างหน้าแล้วด้วย

"เจ้าตอนนี้อยู่กับอาเสวียน ก็ถือว่าพึ่งพาอาเสวียนอยู่ เช่นนั้นก็ถือว่าเป็นคนบ้านเดียวกัน ข้าตอนนี้ในฐานะผู้อาวุโสของตระกูลเสิ่น จะไม่คิดแทนพวกเจ้าได้อย่างไรกัน? คุณชายน้อยขอผิงเหอกงคนนี้ ถ้าพูดเรื่องตัวตนฐานะก็ถือว่าสูงส่งอยู่ ตอนนี้หมอใหญ่ตั้งมากมายก็ยังรักษาเขาไม่ได้ นี่เป็นโอกาสของเจ้าแล้ว"

"ถ้าเจ้าตอนนี้รักษาองค์ชายได้สำเร็จ ไม่ใช่แค่สามารถได้ทั้งชื่อเสียงและผลประโยชน์ แต่สามีภรรยาผิงเหอกงก็จะยกเจ้าขึ้นเป็นแขกพิเศษด้วย ด้วยเหตุนี้ เจ้าก็จะไปเดินอย่างอหังการที่ไหนก็ได้ในต้าชื่อ ไม่มีใครกล้ามายั่วโมโหเจ้า แล้วก็ งานประชุมหมอใหญ่ก็ใกล้จะเริ่มแล้วด้วย ถ้ามีกรณีการรักษาครั้งนี้ ก็เข้าก็สามารถเข้าไปในสมาคมหมอใหญ่ได้ทันที สามีภรรยาผิงเหอกงสามารถพูดดีดีแทนเจ้าต่อหน้าองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นกับองค์จักรพรรดิได้ด้วย"

พูดถึงจุดนี้ ท่านอารองเสิ่นก็แทบจะเชื่อแล้ว เชื่อว่าเขาคิดเพื่อตัวฟู่จาวหนิงจริงๆ

เชื่อว่าทำเพื่อตัวนาง

"แล้วก็ อาเสวียนที่ดีกับเจ้าเสียขนาดนี้ เจ้าไม่อยากจะใช้ช่วงเวลาที่ตนเองมีความสามารถมาช่วยเขาหน่อยหรือ? ถ้าหากเจ้าสามารถได้รับการสนับสนุนจากสามีภรรยาผิงเหอกง เจ้าก็สามารถเชิญพวกเขาให้พูดแทนเสิ่นเสวียนได้ คอยเตือนฝ่าบาท อย่างน้อยก็ให้ฝ่าบาทเชื่อ ว่าพวกเราตระกูลเสิ่นไม่ได้มีความคิดจะต่อต้านราชวงศ์ มีความจงรักภักดีอย่างจริงใจต่อฝ่าบาทมาตลอด"

"ยิ่งไปกว่านั้น ถึงตอนนั้นฝ่าบาทเองก็จะรู้ว่าเจ้ามีวิชาแพทย์เก่งเกินใคร ไม่แน่อาจจะเสนอให้เจ้าเข้าไปเป็นหมอหลวงเลยก็ได้ ในประวัติศาสตร์ของต้าชื่อก็เคยมีข้าราชการหญิงอยู่ ถ้าหากเจ้าได้ขึ้นเป็นข้าราชการหญิงจริง เจ้าไม่คิดว่าครึ่งชีวิตที่เหลืออนาคตจะสดใสจนไม่อาจประเมินได้เลยหรอกหรือ?"