อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1139

ท่านอารองเสิ่นสีหน้าเปลี่ยนไปในพริบตา

หลานชายสองคนของเขานั้นมีพรสวรรค์อยู่ แต่เพราะการเรียนแพทย์ไม่ใช่เรื่องง่าย เขาให้หมอฉงคอยสอนพวกเขา แล้วยังเตรียมจะหาหมอมีชื่อคนอื่นให้พวกเขาอีกด้วย

ก็นั่นล่ะ งานประชุมหมอใหญ่ครั้งนี้ เขาเองก็คิดจะพาหลานสองคนนี้ไปเข้าร่วมอยู่ ถ้าถึงเวลาแล้วสามารถถูกหมอมีชื่อในงานประชุมหมอใหญ่รับเป็นศิษย์ได้ด้วย นั่นก็จะแตกต่างไปทันที

หลังจากนั้นค่อยไปหาพวกหนังสือสะสมบางส่วนของบ้านตระกูลเสิ่น จะต้องมีอยู่หลายเล่มที่เป็นคัมภีร์ยาที่ไม่เคยปรากฏในโลกมาก่อนเเป็นแน่ จากนั้นก็ให้พวกเขาค้นคว้าสักสองปี บานของเขาก็จะมีหมอเลื่องชื่อปรากฎขึ้นสองคนแล้ว!

หมอเลื่องชื่อที่อายุยังน้อย อนาคตจะสดใสเสียขนาดไหนกัน!

แต่ว่าตอนนี้ฟู่จาวหนิงจู่ๆ ก็เอ่ยถึงหลานชายสองคนนี้ขึ้นมา แล้วจะให้พวกเขาไปยุ่งกับการรักษาโรคประหลาดของลูกชายผิงเหอกงกับองค์หญิงใหญ่อีก แล้วถ้าหากรักษาไม่ได้ขึ้นมา อาจจะถูกองค์หญิงใหญ่สังหารทิ้งก็ได้นี่!

"ฟู่จาวหนิง เรื่องนี้เอามาพูดตลกกันได้ด้วยหรือ? เจ้าเป็นหมอ พวกเขายังไม่ใช่เสียหน่อย..."

ท่านอารองยังไม่ทันพูดจบ ฟู่จาวหนิงก็ตัดบทเขาขึ้นมา "ยังไม่ใช่หมอแต่แค่เรียนมาก็ใช้ได้แล้วนี่ ให้พวกเขามาเป็นหมอตี๋ให้ข้าก็ได้มาช่วยเป็นลูกมือข้าหน่อย"

"ถือดีอะไร?เจ้าจะพาพวกเขาไปทำอะไร? ตอนที่เจ้ารักษาข้าก็ไม่เห็นเจ้าจะพาหมอตี๋อะไรไปด้วยเลย!"

"ก็ปกติไม่ใช่ว่าตัวตนฐานะคนป่วยไม่ใช่ว่ายอดเยี่ยมขนาดนี้นี่นา? ยิ่งไปกว่านั้นข้ายังต้องมาแบกภาระหนักเพื่อให้ตระกูลเสิ่นรุ่งเรืองอีก ไม่ใช่ว่าต้องเตรียมตัวให้พร้อมให้เต็มที่หน่อยหรือ? ต้องรอบคอบหน่อย แล้วลูกพี่ลูกน้องสองคนนั้นก็ไม่ใช่คนของตระกูลเสิ่นหรือ? ถ้าว่าจากที่ท่านอารองพูดเมื่อครู่ เช่นนั้นพวกเขาก็ต้องมาทำหน้าที่และรับผิดชอบช่วยเหลือตระกูลเสิ่นด้วยสิ"

ฟู่จาวหนิงตาเป็นประกาย ทำท่าจริงจัง

นางหันไปมองเสิ่นเสวียน "ท่านลุง ท่านว่าถูกต้องไหม?"

"ถูกต้อง ข้าว่าหใ้พวกเขาติดตามเจ้าไปก็ดี" เสิ่นเสวียนพูดพลางหันไปทางหลิวหั่ว "ไปรับคุณชายน้อยสองคนนั้นมา"

"อาเสวียน！"

ท่านอารองเสิ่นหน้าถมึงทึงไปแล้ว รีบร้อนเข้าขวางหลิวหั่ว

"เจ้าคิดจะให้นังผู้หญิงคนนี้ทำตัวไม่เคารพข้าขนาดนี้เลยหรือ? ดันไปฟังคำพูดไร้สาระของนาง แล้วตัดสินโดยพลการแบบนี้"

เขาโมโหจนแทบจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่แล้ว