อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1153

"ฝูอวิ้นมาแล้ว เช่นนั้นก็ต้องเข้าไปสิ!" องค์หญิงใหญ่แม้ในใจจะเคยไม่ชอบองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นที่เหมือนถูกโชคชะตาพัดขึ้นฟ้าคนนี้ ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับชื่อเสียงของนาง

แต่ตอนนี้เรื่องเกี่ยวข้องกับลูกชายสุดที่รักของนาง นางจึงเชื่อมั่นขึ้นมาแล้ว

ผิงเหอกงตอนนี้เองก็ไม่กล้าขวาง องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นได้รับความสำคัญอย่างมากต่อหน้าฝ่าบาท สามีภรรยาอย่างพวกเขาเทียบไม่ได้เลย

ยิ่งไปกว่นั้น ให้นางนำโชคดีมาให้กับอันเอ๋อร์บ้างก็ถือว่าไม่เลว!

ฟู่จาวหนิงกำลังเก็บเข็ม

ที่ควรถามเขาก็ถามแล้ว ที่ควรตรวจสอบก็ตรวจสอบแล้ว

ตอนที่นางกำลังเตรียมเก็บเข็ม องค์หญิงใหญ่ก็เข้ามา พอเห็นว่าขาของเหอเซี่ยนอันถูกแทงด้วยเข็ม ดูแล้วเหมือนแทงเข้าไปถึงกระดูก น่าเวทนาอย่างมาก องค์หญิงใหญ่หน้าก็เปลี่ยนสีไปแล้ว ร้องเสียงแหลมขึ้นมาอย่างสั่นเทา

"นี่เจ้ากล้าใช้เข็มแทงอันเอ๋อร์ของข้า!"

ฟู่จาวหนิงหยุดมือทันที หันหน้ากลับไปมอง

ตอนนี้นางจึงได้เห็นองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น

ชุดชาวยังสีชมพูอ่อน คลุมผ้าคลุมสั้นที่ขอบปักด้วยขนจิ้งจอก ขับเด่นใบหน้าของนางออกมาราวกับจานหยก ดูสว่างสดใสอ่อนโยน

สายตาองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเองก็ตกอยู่บนใบหน้าฟู่จาวหนิงเช่นกัน

"แม่นางฟู่"

"คารวะองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นมาเสียงเรียบ

"นี่เจ้าหมายความว่าอย่างไร? เจ้าควรจะเข้ามาคารวะฝูอวิ้นให้เป็นทางการมิใช่หรือ?" องค์หญิงใหญ่ร้องขึ้นมา "แล้วก็ เจ้ารีบดึงเข็มพวกนั้นออกเลยนะ!"

นางพุ่งไปที่ข้างเตียง ร้องเรียกลูกสุดที่รักด้วยความเป็นห่วงจนเกือบจะร้องไห้

"เข็มยาวขนาดนี้ปักลงไปบนกระดูกจะเจ็บขนาดไหนกัน!"

"ท่านแม่หยุดโอดครวญเสียทีได้ไหม? ตอนนี้ไม่เจ็บแล้ว!" เหอเซี่ยนอันร้องขึ้นหน้าแดงก่ำ

ฟู่จาวหนิงไม่สนใจเรื่องมารยาทที่นางพูดถึง หันหน้ากลับไปดึงเข็มออกจากเหอเซี่ยนอันต่อ

"อันเอ๋อร์ ข้าก็แค่เป็นห่วงเจ้า..."