อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1154

"นี่ก็..."

"ฝูอวิ้น เขาเป็นหลานชายของเจ้านะ เจ้าก็สงสารเขาหน่อยเถอะ"

องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นพยักหน้าอย่างจำใจ "อันนี้จริงข้าก็เป็นแค่คนธรรมดานะ แต่ถ้าทำให้อารมณ์ของอันเอ๋อร์สงบลงได้ ข้าที่เป็นน้าของเขาก็จะไม่บ่ายเบี่ยง"

นางเดินตรงไปข้างเตียง

ฟู่จาวหนิงตอนนี้เก็บเข็มมาหมดแล้ว อิ๋นสั่วกับเฉินเซียงก็ตามองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเข้ามา ทั้งสองคนสบตากัน และชนตัวฟุ่จาวหนิงเบียดนางออกไป

"คุณชายน้อย องค์หญิงใหญ่จะดูขาให้กับท่าน"

ฟู่จาวหนิงถอยออกมาสองสามก้าว ยืนนิ่งขึ้นมา

นางเหลือบมององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเหมือนจะไม่เห็นพฤติกรรมสาวใช้วังของนางเมื่อครู่ กำลังก้มตัวเข้าใกล้เหอเซี่ยนอันด้วยความอ่อนโยน น้ำเสียงนุ่มราวปุยฝ้ายดังลอดออกมา

"อันเอ๋อร์ ไม่ต้องกลัวนะ มันจะดีขึ้น"

นางยืนมือไปสัมผัสเบาๆ ที่ขาของเหอเซี่ยนอัน

เหอเซี่ยนอันเองก็ไม่รู้ว่าทำไม ปัดมือของนางออกไป "อย่ามาจับข้า!"

เขาร้องขึ้นมา

องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นอุทานขึ้นมาเสียงหนึ่ง ร่างกายล้มเบี่ยงออกไปข้างๆ

"องค์หญิงใหญ่!"

สาวใช้ทั้งสองคนรีบเข้าไปประคองนาง

"เหอเซี่ยนอัน" คุณหนูรองเหอตวาดขึ้นมาคำหนึ่ง นี่กล้าตีองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเลยหรือ!

สามีภรรยาผิงเหอกงเองก็ตกใจวิ่งเข้ามา ทยอยกันเป็นกังวลกับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น

"ตบโดนข้อมือหรือ? แดงไหม?"

"กระแทกตรงไหนหรือเปล่า?"