อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1160

ฟู่จาวหนิงแค่ถือโอกาสพูดขึ้นมาเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าเซียวหลันยวนจะจับรายละเอียดนี้ได้

เสิ่นเสวียนพอได้ยินเขาถามออกมา ก็เหมือนจับอะไรได้บางอย่าง

"อายวน เจ้ากำลังสงสัยหรือ?"

"ฟังจากที่หนิงหนิงพูดมา เหอเซี่ยนอันอายุแม้จะยังน้อย แต่อันที่จริงความคิดเฉียบคมมาก ลางสังหรณ์ก็แม่นยำ น่าจะเพราะตัวเขาเองไม่ได้สนใจจุดนี้ของตนเอง แต่ก็ยังแสดงออกมา อย่างเช่นที่ตอนแรกเขารู้สึกว่าหนิงหนิงพิเศษ"

ยิ่งไปกว่านั้น เพียงครู่เดียวก็ถูกฟู่จาวหนิงกล่อมไปเรียบร้อย

หรือก็คือ ฟู่จาวหนิงจับทางนิสัยเด็กคนนี้ได้ แต่ถ้าหากเขาไม่มีข้อดีอยู่บ้าง ตอนที่ฟู่จาวหนิงพูดถึงเขาเมื่อครู่คงไม่ใช้น้ำเสียงทั้งโมโหทั้งขำแบบนั้นแล้ว

นางยังรู้สึกว่าเหอเซี่ยนอันยังพอไหวอยู่

"อืม เป็นเช่นนั้นเลย"

"ดังนั้น เขาทำไมจึงพูดกับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นแบบนั้น?"

บอกว่าตอนที่องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นยื่นมามาหาเขาทำสายตาผิดปกติ

พอเซียวหลันยวนพูดเช่นนี้ คนอื่นเองก็งงงันไปเช่นกัน ทยอยกันขบคิดขึ้นมา

"เหอเซี่ยนอันไม่ชอบองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นอย่างได้ชัด กระทั่งไม่ยอมให้นางแตะตัวด้วยซ้ำ เขาน่าจะเคยได้ยินเรื่องโชคที่มหัศจรรย์ขององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นแล้ว ทำไมจึงไม่ยอมอาบโชคหน่อยกัน? เขาไม่ใช่แค่ปฏิเสธ แต่ยังใช้ท่าทีหยาบคายใส่ ตีนางออกไปด้วยนะ"

เซียวหลันยวนตอนที่ได้ยินฟู่จาวหนิงพูดถึงเรื่องนี้เมื่อครู่ ก็รู้สึกแปลกประหลาดมาก

"แต่ฟังแล้วองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นก็ยังดีอยู่ ไม่ได้โกรธคุณชายน้อยเหอเลย ซ้ำยังบอกลาอย่างอ่อนโยนด้วย" ชิ่งอวิ๋นเซียวเอ่ยขึ้น

"เป็นไปได้ไหมว่าเหอเซี่ยนอันตอนยังเด็กค่อนข้างดื้อ ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นพวกซุกซนก่อก่วนอีกด้วย ถึงได้ไม่ชอบคนที่สุภาพอ่อนโยนอย่างองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้น?"

ผู้อาวุโสจี้คิดๆ "แต่เหมือนจาวหนิงบอกไว้ก่อนหน้าว่าอะไรนะ บรรยากาศไม่ลงรอยกัน?"

ไม่ว่าคนจะดีหรือไม่ดีแค่ไหน ก็จะต้องมีคนบางส่วนที่เข้ากันไม่ได้ รู้สึกไม่สบอารมณ์กับอีกฝ่าย