อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1161

"อืม เรื่องนี้อันที่จริงเป็นแผนการณ์ก่อนที่ข้าจเได้รักษาอาการป่วยน่ะ" เสิ่นเสวียนยิ้มขืน แต่เพียงไม่นานรอยยิ้มขืนก็กลายเป็นรอยยิ้มที่ผ่อนคลาย "ตอนนั้นรู้สึกว่าตนเองไม่มีเวลากับกำลังวังชาเพียงพอ จึงคิดจะหยิบยืมพลัง แต่ตอนนี้ความคิดเปลี่ยนไปแล้ว"

"เจ้าอารามเคยพูดไว้ ข้ากับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นมีดวงชะตาพึ่งพากัน"

เซียวหลันยวนไม่อยากปิดบังเสิ่นเสวียน จึงบอกกับเขาออกมาตามตรง

เสิ่นเสวียนขมวดคิ้ว

เขายังไม่ทันพูด เซียวหลันยวนก็เสริมมาอีกคำ

"ก่อนหน้านี้ข้าเองก็มีเป้าหมาย คือมีชีวิตต่อให้ยืนยาวอีกหน่อย ยืนบนตำแหน่งให้แคว้นเจาให้มั่นคง ดังนั้นตอนที่เจ้าอารามบอกว่าองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นสามารช่วยทำให้ดวงชะตาของข้ามั่นคงได้ เข้าเองก็เคยคิด ว่าเพื่อจะให้ชีวิตยืนยาวอีกหน่อย การอยู่กับใครสักคนทำไมจะทำไม่ได้?"

ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นที่ชื่อเสียงดีงามขนาดนั้นด้วย

"ตอนนั้น ข้ายังไม่ได้ชอบจาวหนิง แผนการต่างๆ มากมายสมัยก่อนที่เจอกับนาง หลังจากพบนางแล้วทั้งหมดก็พังลงและเปลี่ยนแปลงไป"

เสิ่นเสวียนมองเขา

ตอนที่พูดว่าแผนการทั้งหมดของตนเองพังลงและเปลี่ยนแปลงไป สายตาของเซียวหลันยวนกระทั่งดูอบอุ่นขึ้นมาเลยทีเดียว

"ดูท่า เจ้าจะชอบการพังลงและเปลี่ยนแปลงแบบนี้อยู่นะ"

"ขอรับ" เซียวหลันยวนตอบกลับอย่างไม่ต้องคิดมาก "ตอนนี้ทั้งหมดเทียบไม่ได้กับการที่หนิงหนิงอยู่ข้างกายข้า จะชะตาชีวิตอะไรข้าก็ไม่สนใจแล้ว กระทั่งตอนนี้ข้ายังรู้สึกว่า ต่อให้ข้ามีชีวิตสั้นลง หนิงหนิงก็ยังสามารถดึงข้ากลับมาจากวังยมโลกได้"

"ถ้าอย่างนั้นเจ้าคงจะไม่ได้สนใจเพราะความสามารถเช่นนี้ของนางหรอกกระมัง?"

"ข้าชอบความสามารถเช่นนี้ของนางมาก เพราะถ้าไม่ใช่ว่านางวิชาแพทย์ยอดเยี่ยม ข้าคงไม่ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันกับนางมากนัก ท่านลุง ข้าตอนนี้อยากมีอายุยืนยาวร้อยปียิ่งกว่าตอนไหนทั้งนั้น เพราะข้าอยากอยู่กับหนิงหนิงให้นานขึ้นไปอีก"

ดังนั้น เขาจะไม่ชอบวิชาแพทย์ของฟู่จาวหนิงได้อย่างไรกัน?