อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1190

"ช่วยกลับมาได้แล้ว จัดคนเฝ้าเขาไว้ก็พอ อย่าเพิ่งขยับตัวเขา มีเรื่องอะไรตะโกนเรียกข้า"

ฟู่จาวหนิงพูดประโยคนี้เสร็จก็ปิดประตูทันที

"หมอเทวดาฟู่ ท่านต้องช่วยต๋าเอ๋อร์ของพวกเราให้ได้นะ!"

พวกของฮูหยินหลินใหญ่ทั้งสองคนล้วนคุกเข่าร้องไห้อยู่บนพื้น เหล่าสาวใช้ประคองขึ้นมาไม่ได้

พวกนางตอนนี้ร่างกายอ่อนไปหมด

"ลูกชายข้าช่วยกลับมาได้แล้วจริงหรือ? อ๊า!"

นายท่านหลิวไม่สนใจพวกเขาอีก หลังจากได้ยินประโยคนี้ของฟู่จาวหนิงก็ร้องอ๊าพุ่งไปยังห้องของลูกชายทันที

คนรับใช้เองก็ร้องไห้วิ่งตามไป

พวกเขาตรงไปข้างเตียง แค่เหลือบมองก็เห็นสีหน้าของหลิวเกาไหลแล้ว

"นายท่าน สีหน้าของคุณชายมีสีเลือดแล้ว?" คนรับใช้ถามเสียงสั่น

นายท่านหลิวไม่ตอบ ยื่นนิ้วอันสั่นเทาออกไปวัดลมหายใจของลูกชาย

ก่อนหน้านี้วัดลมหายใจของหลิวเกาไหลไม่ได้เลย แม้เขาจะไม่อาจยอมรับความจริงนี้ แต่ตอนที่ผู้ดูแลเขามาถามว่าต้องเตรียมจัดงานศพเลยไหม เขาก็ทำได้แค่พยักหน้าทั้งน้ำตา

ทั้งจวนหลิวล้วนเตรียมจะจัดงานศพให้กับหลิวเกาไหลแล้ว

แต่ว่าตอนนี้...

ลมหายใจอุ่นร้อน รดลงมาบนนิ้วของนายท่านหลิว

นิ้วของนายท่านหลิวสั่นอย่างรุนแรง แต่ก็ยังไม่กล้าจะเชื่อ จึงเปลี่ยนไปยังมืออีกข้าง

ครั้งนี้ก็ยิ่งสัมผัสได้ มีลมหายใจแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังชัดเจนมากด้วย

"โฮ ลูกของข้า ลูกของข้ารอดแล้ว!"