อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1199

ฟู่จาวหนิงบอกเรื่องที่ต้องระวังกับพวกเขาอย่างละเอียด จากนั้นจึงออกจากจวนตระกูลหลิว

นางขี่ม้าของจวนผิงเหอกงมา เซียวหลันยวนกลับใช้วิชาตัวเบาเข้ามา ตอนนี้ขากลับจึงขี่ม้ากลับพร้อมนาง

ผิงเหอกงขี่ม้าตามอยู่ด้านหลัง ตอนนี้ฟ้ามืดแล้วเขายังไม่รู้ว่าฟู่จาวหนิงยังจะไปรักษาขาให้เซี่ยนอันไหม

แต่เขากลับรู้สึกว่าชายหนุ่มสวมหน้ากากที่วิทยายุทธ์สูงส่งคนนี้ไม่ควรเข้าไปยั่วโมโห จึงไม่กล้าเอ่ยขึ้นตรงๆ

ยังดีที่ฟู่จาวหนิงกลับไปที่เรือนผิงเหอกงก่อน

ไป๋หู่กับเสี่ยวชิ่นขับรถม้าไปรับจวนผิงเหอกง เตรียมรับตัวฟู่จาวหนิง

"ข้าไปรักษาให้คุณชายน้อยเหอก่อนเดี๋ยวกลับมา" ฟู่จาวหนิงลงจากรถม้า บอกกับเซียวหลันยวน "ท่านจะกลับไปก่อนไหม?"

"ข้าจะรอเจ้า"

"คุณชายเองก็เข้ามาด้วยเถิด ข้าจะให้คนนำน้ำชามาให้!" ผิงเหอกงรีบต้อนรับคนเข้าไป

องค์หญิงใหญ่รอพวกเขาอยู่นานแล้ว พอเห็นฟู่จาวหนิง นางก็รีบเดินเข้ามาตำหนิด้วยสีหน้าไม่พอใจ

"เจ้าไปที่ไหนมากัน? ทำไมไปทั้งครึ่งค่อนวัน! เชิญเจ้าให้มาช่วยรักษาขาของอันเอ๋อร์ แต่เจ้ากลับวิ่งไปสนใจคนอื่นทำไม? เจ้าเป็นหมอของอันเอ๋อร์ แล้วปล่อยให้เขาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน เจ้า..."

ผิงเหอกงคิดไม่ถึงว่านางจะมารออยู่ที่นี่ อากาศก็เย็นขนาดนี้ ลมพัดหวีดหวิว นางมารอที่เรือนหน้าจนถึงตอนนี้ พูดอะไรกับนางไม่ออกเลยจริงๆ

พอได้ยินว่านางเข้ามาก็คิดจะตำหนิติเตียน ผิงเหอกงในใจก็ร้องว่าแย่แล้ว รีบเข้าไปดึงนางไว้

"ฮูหยิน!"

"ทำอะไร! ท่านเองก็ด้วย อันเอ๋อร์เองก็เป็นลูกของท่าน ท่านไม่สนใจลูกของท่านแล้วไปสนใจคนอื่นทำไมกัน?"

องค์หญิงใหญ่ออกแรงหยิกผิงเหอกงไปทีหนึ่ง

"นั่นมันเพื่อนรักของลูกชายเรานะ หลินต๋ากับหลิวเกาไหลก่อนหน้านี้ก็เคารพมีมารยาทกับเจ้าทุกครั้งที่มาบ้านเราด้วย นี่เจ้า..."

"ก็รักษาอันเอ๋อร์ของพวกเราก่อนแล้วค่อยไปไม่ได้หรือ?" องค์หญิงใหญ่ย้อนถามอย่างโมโห

"ไม่ได้!"