อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1200

ฟู่จาวหนิงพยักหน้า "อืม ยังไม่ตายชั่วคราว"

เหอเซี่ยนอันน้ำตาไหลอาบลงมา

"ดีจริงๆ หลังจากนี้รอให้พวกเขาหายดี ข้าจะต้องให้พวกเขามาโขกศีรษะให้ท่านให้ได้"

ฟู่จาวหนิงนึกถึงตอนที่รองผู้บัญชาการหลินโขกศีรษะตึงๆๆ วันนี้ขึ้นมา "ไม่ต้องหรอก"

นางไม่ได้มีงานอดิเรกที่จะต้องให้คนมาโขกศีรษะให้ส่งเดชแบบนั้น

พอรักษาครั้งที่สองให้กับเหอเซี่ยนอัน ปฏิเสธการเลี้ยงอาหารอย่างอบอุ่นของผิงเหอกง ฟู่จาวหนิงกับเซียวหลันยวนก็ขึ้นรถม้ากลับไป

"คุณหนู นายท่านบอกว่า ทางนั้นมีคนมากมายรู้จักแล้ว ให้ย้ายไปพักอีกที่หนึ่ง ของไว้จะย้ายตามไปให้"

ฟู่จาวหนิงเลิกม่านออกมอง ไม่ได้กลับไปยังเส้นทางเรือนนั้นจริงๆ

นางเองก็ไม่ได้ใส่ใจ

"สามีภรรยาฟู่จิ้นเชินก็พาไปด้วยแล้ว ไม่ต้องกังวล" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้น

หลานหรงบอกกับเขาไว้แล้ว

พวกเขาจะต้องตามไปด้วยแน่

เดิมทีที่นั่นพวกของท่านอารองก็รู้จัก ไม่ได้ปลอดภัยเอาเสียเลย ใครจะรู้ว่าตอนไหนจะพาคนเข้าไปหาอีก?

ฟู่จาวหนิงพอนึกถึงคนป่วยที่อยู่ในมือตอนนี้ ก็ถอนหายใจออกมา

"คิดไม่ถึงว่าแค่ครู่เดียวก็จะต้องมารักษามากถึงขนาดนี้"

นางยังคิดว่าพรุ่งนี้จะดึงเอาของประหลาดนั่นออกมาจากหัวของฟู่จิ้นเชินกับเสิ่นเชี่ยวด้วยซ้ำ

"วันนี้เจ้ารักษาชีวิตหลินต๋ากับหลิวเกาไหลได้แล้ว ที่เหลือจากนี้พวกเขาสามารถไปหาหมอกันเองได้"

เซียวหลันยวนดึงนางมาไว้ในอ้อมกอด ยื่นมือมานวดหัวให้นาง

มือของเขาดีมากจริงๆ นวดแล้วสบายมาก

"คิดไม่ถึงว่าท่านจะเป็นเรื่องพวกนี้ด้วย"

"ก่อนหน้านี้เจ้าเคยนวดให้ข้า แล้วยังนวดให้ท่านลุงอีก ข้าเห็นมาแล้วหลายรอบ" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้น

เขามองออกถึงความอ่อนล้าบนใบหน้านาง

วันนี้นางจะต้องเหนื่อยมากแน่ๆ เขารู้สึกห่วงใยขึ้นมา

"พรุ่งนี้ยังต้องนำยาไปให้พวกเขา ต้องยืนยันว่าพวกเขารอดพ้นจากอันตรายแล้ว" ฟู่จาวหนิงหลับตาให้เขานวด "แล้วก็ หน้าของท่านยังต้องเปลี่ยนยาอีก ต้องล้างอีกรอบด้วย"