อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 124

"ไป ไปเชิญท่านหมอชราคนนั้นมาหน่อย"

ตอนอ๋องเจวี้ยนพูดประโยคนี้ เน้นคำว่า "เชิญ" หนักแน่นเป็นพิเศษ

ชิงอีมองหมอชราคนนั้น รู้สึกว่าไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ ถ้าจะพูดว่าพิเศษ ก็น่าจะเป็นอายุอานามขนาดนี้ เป็นหมอก็หาเงินได้ตั้งมากมาย แต่กลับมาตั้งแผงร้านที่นี่หรือ?

"ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้" ชิงอีก็รีบเดินไปทางฟู่จาวหนิง

ฟู่จาวหนิงโบมือลากับพ่อลูกมือปราบเจียง จากนั้นก็เห็นชิงอีเดินตรงเข้ามาหานาง

นางมองไปทางรถม้านั่นด้วยสัญชาตญาณ

นิ่งไว้ อย่าลนลาน

"พี่ชายสุดหล่อคนนี้ มีตรงไหนไม่สบายหรือ? มาๆๆ แม้ว่าข้าจะรักษาโรคที่ยากและซับซ้อนโดยเฉพาะ แต่เพื่อเลี้ยงชีพ จะโรคธรรมดาข้าก็ไม่ปฏิเสธ"

ชิงอีหน้าดำขึ้นมา

จู่ๆ เขาก็คิดถึงคำพูดที่ฟู่จาวหนิงพูดกับเขาในวันแรกที่พบกับตนเอง

ท่านอ๋องจะเชิญคนผู้นี้มา คงไม่ใช่ว่าอาการกำเริบจนต้องรีบหาหมอ แล้วคิดจะลองให้หมอตามแผงมาลองดูว่ารักษาอาการเขาได้หรือไม่หรอกกระมัง?

เช่นนั้นเขาก็ลองทดสอบวิชาแพทย์ของหมอชราคนนี้แทนท่านอ๋องก่อนแล้วกัน

พอคิดถึงจุดนี้ ชิงอีก็หน้าขรึม ยื่นมือออกมา "เช่นนั้นท่านก็ดูให้ข้าหน่อยเถิด"

อ๋องเจวี้ยนบนรถม้าพอเห็นท่าทีของชิงอี ก็เอามือกุมหน้าผาก

ฟู่จาวหนิงมองมือที่ชิงอียื่นมา รู้สึกพูดไม่ออกหน่อยๆ แต่ในเมื่อเขาก็พูดมาแล้ว นางก็จะดูให้

นางยื่นมือไปกดที่เส้นชีพจรชิงอี ผ่านไปครู่หนึ่ง ก็เอ่ยกับชิงอีว่า "พ่อหนุ่มน้อย เจ้าต้องดื่มน้ำให้มากหน่อยรู้ไหม? เจ้าน่ะ ไม่ค่อยจะดื่มน้ำ ดูท่าจะชอบกินพวกผักผลไม้ที่มีกรดสูงอีกด้วย พ่อหนุ่มน้อย เจ้ามีอาการไตอักเสบเรื้อรัง ปราณในไตไม่เพียงพอ ตอนกลางคืนก็ถ่ายเบาบ่อยสิท่า เช่นนี้ต่อไปร่างกายจะแย่เอานะ"

ชิงอีลุกพรวดขึ้นมา

ให้ตายเถอะ ฟู่จาวหนิงก็เคยพูดเช่นนี้ ท่านหมอชราก็พูดเช่นนี้อีก ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาล้วนพูดถูกต้องด้วย เขาตอนกลางคืนก็ถ่ายเบาบ่อยจริงๆ!

หรือว่าเขาจะปราณไตอะรไรนั่นจะไม่พอจริงๆ?

เขาที่เป็นชายหนุ่มแข็งแกร่งองอาจเสียขนาดนี้