อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 125

ประชาชนเหล่านี้เรื่องอื่นล้วนไม่รู้ ถึงอย่างไรสิ่งที่รู้ก็คือเขาไม่เห็นจวนรัฐทายาทเซียวอยู่ในสายตาเลย

ดังนั้น ประชาชนรอบๆ จึงรีบคุกเข่าลงอย่างลนลาน

ฟู่จาวหนิงมองท่าทีเช่นนี้ของพวกเขา ก็พูดอะไรไม่ออกเล็กๆ

"ยังไม่ขึ้นรถหรือ?"

เซียวหลันยวนเอ่ยปาก นางจึงรีบปีนขึ้นไปบนรถม้า

หลังจากปล่อยม่านรถลงมา เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้น "ท่าทางการขึ้นรถของท่านผู้เฒ่าดูคล่องแคล่วเสียเหลือเกิน"

ฟู่จาวหนิง "ข้าเป็นหมอนะ ให้ความสำคัญกับการบำรุง ร่างกายสุขภาพแข็งแรง"

"เช่นนั้นหรือ?" เซียวหลันยวนกลั้นหัวเราะ "ท่านหมอสกุลใดหรือ?"

ฟู่จาวหนิงเองก็ชักงักไป

เดิมทีที่บอกกับคนอื่นว่านางสกุลหนิ่งก็เพราะขี้เกียจจะมานั่งแต่งชื่อสกิล ดังนั้นชื่อปลอมของนางเลยตัดสินใจกลับชื่อของตัวเองเสีย กลับมาเป็นหนิงจาวฟู่ซะ แต่ว่าพอมาอยู่กับเซียวหลันยวน นางก็รู้สึกว่าตนเองประมาทเกินไปเสียแล้ว

"หนิง"

ไหนๆ ก็ปลอมออกมาแล้ว นางเองจะแก้ไขอีกรอบก็กระไรอยู่

ในดวงตาเซียวหลันยวนมีรอยยิ้มขึ้นอีกคั้ง

หนิงหรือ ขี้เกียจขนาดนี้เชียว

"ท่านหมอหนิงเมื่อครู่เห็นแผลเป็นของข้าแล้วใช่หรือไม่? รู้สึกอย่างไรบ้าง?"

ก็ไม่อะไร น่าเกลียดเสียไม่มี

ฟู่จาวหนิงคิดเช่นนี้ในใจ แต่ก็พูดออกมาไม่ได้

"ท่านอ๋อง ข้ารับประกันว่าจะไม่พูดออกไปเด็ดขาด!" ฟู่จาวหนิงทำหน้าลนลาน

เซียวหลันยวนมองเขา หญิงสาวคนนี้คิดว่าตนเองปลอมได้แนบเนียนนักหรือ? อันที่จริงในสายตาของเขามันเป็นไปด้วยช่องโหว่เลยเถอะ ถ้าเป็นคนอื่น จะมาพูดคำว่า "รับประกัน" กับเขาในเวลานี้ได้อย่างไร มันต้องตัวสั่นงันงกกันหมดแล้ว จะเลือกใช้คำก็ต้องคิดดีดีเสียก่อนต่างหาก

ไม่มีทางพูดคำว่า "รับประกัน" อย่างที่นางพูดออกมาแน่

"เฮ้อ เช่นนั้นพวกเจ้าพรุ่งนี้ถ้าท่านหมอหนิงออกมาขายยา พวกเราจะซื้อกันดีไหม?"

"ข้าไม่รู้พวกเจ้าหรอก แต่ข้าซื้อแน่นอน!"

ฟู่จาวหนิงคิดไม่ถึงเลยว่าพอเซียวหลันยวนออกหน้ามา ก็จะช่วยนางสร้างชื่อให้ตรงๆ แบบนี้

ตลอดทางที่นั่งบนรถม้า นางคิดอยู่ตลอดว่าจะพูดอย่างไรดี

ใครจะคิดว่าพอมาถึงจวนอ๋องเจวี้ยน ฟู่จาวหนิงก็เห็นจินเสวี่ยรีบวิ่งออกมาต้อนรับ

สีหน้าของนางก็เย็นเฉียบลงทันที

ดูท่าเซียวหลันยวนจะรักสาวใช้สองคนนี้มาก พูดปาวๆ ว่าจะตีจะเล่นงานพระชายา จะเอาให้ถึงตาย แต่กลับไม่ถูกลงโทษเช่นนี้ ซ้ำยังวิ้งแจ้นออกมาอีก

"ท่านอ๋อง ซ่ง"

จินเสวี่ยยังพูดไม่ทันจบก็เห็นฟู่จาวหนิง ก็รีบปิดปากทันที

เซียวหลันยวนมองฟู่จาวหนิงผาดหนึ่ง เอ่ยกับจินเสวี่ยว่า "ไป ไปเตรียมรินน้ำชาให้กับท่านหมอหนิงด้วย"