อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 128

เซียวหลันยวนดื่มชาที่ดีที่สุดจนชินแล้ว

เขาก่อนหน้านี้พาจินเสวี่ยกับไป๋ซวงมา ก็เพราะว่าสาวใช้สองคนนี้ล้วนชงชาได้ยอดเยี่ยม

หรือก็คือ ชาถ้วยนี้ถ้าหากให้คนทั่วไปดื่มก็ยังพอไหว แม้จะขมแต่ก็ยังหวาน ถึงอย่างไรในจวนอ๋องเจวี้ยนก็ยังไม่มีใบชาที่แย่มากนัก

แต่ว่าสำหรับเซียวหลันยวนที่ปากจู้จี้ไปแล้ว ถือว่าย่ำแย่มากจนไม่รู้จะพรรณนาอย่างไรเลยทีเดียว

เขาฝืนกลืนลงไป ขว้างชาถ้วยนั้นออกไปนอกหน้าต่าง

เสียงถ้วยชาแตกด้านนอก ทำให้จินเสวี่ยทิ้งตัวลงคุกเข่าทันที!

"ท่านอ๋องโปรดให้อภัยด้วย! จินเสวี่ยไม่ได้ต้องการให้ท่านอ๋องดื่มชาเช่นนี้!"

เซียวหลันยวนไม่พูดอะไร ลุกขึ้นยืน เดินมาเบื้องหน้าฟู่จาวหนิง ดึงชาจากมือนางไปดื่ม

"นี่" นั่นมันของที่นางดื่มไปแล้วนะ

ฟู่จาวหนิงถลึงตามองเซียวหลันยวน รู้สึกว่าอ๋องเจวี้ยนคนนี้สติไม่ดี

ทำไมถึงมาดื่มชาที่คนแปลกหน้าดื่มไปแล้วกัน?

เซียวหลันยวนดื่มไปอึกหนึ่งก็เข้าใจแล้ว เขาวางถ้วยชาลงหนักๆ เสียงดังปัง

จินเสวี่ยหน้าขาวซีด รีรบหมุนตัวคุกเข่าลงมาทางนี้

"เมื่อครู่ข้าพูดไว้ว่าอย่างไร? ให้เจ้าชงชาดีดีให้กับท่านหมอหนิงจนกว่าที่นางจะพอใจ แต่ผลลัพธ์เจ้ากลับชงชาเช่นนี้หรือ?"

"ท่านอ๋องโปรดระงับความโกรธด้วย ข้าน้อย ข้าน้อย" ในใจจินเสวี่ยน้อยเนื้อต่ำใจขึ้นมา นางก็ไม่ใช่ว่าทำเพื่อท่านอ๋องหรอกหรือ?

ชาที่ท่านอ๋องดื่มต้องเป็นชาดีแน่นอน แล้วของผู้เฒ่าที่ไม่รู้ชื่อเสียงเรียงนามจะไปเทียบกับท่านอ๋องได้อย่างไร

"คำพูดที่ข้าพูด กลายเป็นลมผ่านหูไปแล้วสินะ แล้วข้าจะเก็บเจ้าไว้ทำไมกัน?" เซียวหลันยวนมองไปทางฟู่จาวหนิง "ท่านหมอหนิง ท่านคิดว่าข้าจะจัดการกับสาวใช้คนนี้อย่างไรดี?"

จินเสวี่ยมองไปทางเซียวหลันยวนอย่างไม่อยากเชื่อ

ท่านอ๋องทำไมจึงส่งนางให้คนนอกจัดการกันท