อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 128

เซียวหลันยวนดื่มชาที่ดีที่สุดจนชินแล้ว

เขาก่อนหน้านี้พาจินเสวี่ยกับไป๋ซวงมา ก็เพราะว่าสาวใช้สองคนนี้ล้วนชงชาได้ยอดเยี่ยม

หรือก็คือ ชาถ้วยนี้ถ้าหากให้คนทั่วไปดื่มก็ยังพอไหว แม้จะขมแต่ก็ยังหวาน ถึงอย่างไรในจวนอ๋องเจวี้ยนก็ยังไม่มีใบชาที่แย่มากนัก

แต่ว่าสำหรับเซียวหลันยวนที่ปากจู้จี้ไปแล้ว ถือว่าย่ำแย่มากจนไม่รู้จะพรรณนาอย่างไรเลยทีเดียว

เขาฝืนกลืนลงไป ขว้างชาถ้วยนั้นออกไปนอกหน้าต่าง

เสียงถ้วยชาแตกด้านนอก ทำให้จินเสวี่ยทิ้งตัวลงคุกเข่าทันที!

"ท่านอ๋องโปรดให้อภัยด้วย! จินเสวี่ยไม่ได้ต้องการให้ท่านอ๋องดื่มชาเช่นนี้!"

เซียวหลันยวนไม่พูดอะไร ลุกขึ้นยืน เดินมาเบื้องหน้าฟู่จาวหนิง ดึงชาจากมือนางไปดื่ม

"นี่" นั่นมันของที่นางดื่มไปแล้วนะ

ฟู่จาวหนิงถลึงตามองเซียวหลันยวน รู้สึกว่าอ๋องเจวี้ยนคนนี้สติไม่ดี

ทำไมถึงมาดื่มชาที่คนแปลกหน้าดื่มไปแล้วกัน?

เซียวหลันยวนดื่มไปอึกหนึ่งก็เข้าใจแล้ว เขาวางถ้วยชาลงหนักๆ เสียงดังปัง

จินเสวี่ยหน้าขาวซีด รีรบหมุนตัวคุกเข่าลงมาทางนี้

"เมื่อครู่ข้าพูดไว้ว่าอย่างไร? ให้เจ้าชงชาดีดีให้กับท่านหมอหนิงจนกว่าที่นางจะพอใจ แต่ผลลัพธ์เจ้ากลับชงชาเช่นนี้หรือ?"

"ท่านอ๋องโปรดระงับความโกรธด้วย ข้าน้อย ข้าน้อย" ในใจจินเสวี่ยน้อยเนื้อต่ำใจขึ้นมา นางก็ไม่ใช่ว่าทำเพื่อท่านอ๋องหรอกหรือ?

ชาที่ท่านอ๋องดื่มต้องเป็นชาดีแน่นอน แล้วของผู้เฒ่าที่ไม่รู้ชื่อเสียงเรียงนามจะไปเทียบกับท่านอ๋องได้อย่างไร

"คำพูดที่ข้าพูด กลายเป็นลมผ่านหูไปแล้วสินะ แล้วข้าจะเก็บเจ้าไว้ทำไมกัน?" เซียวหลันยวนมองไปทางฟู่จาวหนิง "ท่านหมอหนิง ท่านคิดว่าข้าจะจัดการกับสาวใช้คนนี้อย่างไรดี?"

จินเสวี่ยมองไปทางเซียวหลันยวนอย่างไม่อยากเชื่อ

ท่านอ๋องทำไมจึงส่งนางให้คนนอกจัดการกันท

"นี่เป็นเรื่องในจวนอ๋องเจวี้ยน อ๋องเจวี้ยนจัดการเองเถิด จะมาถามข้าทำไมกัน?" ฟู่จาวหนิงไม่เข้าใจว่าเซียวหลันยวนกำลังคิดอะไร

ก่อนหน้านี้ไม่จัดการ แต่ตอนนี้มาให้นางจัดการ?

หรือว่าเขาไม่เชื่อใจ "ฟู่จาวหนิง" แต่กลับเชื่อ "ท่านหมอหนิง" หรือ?

"เช่นนั้นก็ส่งนางไปอยู่ที่เรือนเจียนเจียคอยกวาดบ้านเป็นอย่างไร?" เซียวหลันยวนถามขึ้น

ฟู่จาวหนิงม่านตาหดลง

ในที่สุดนางก็เข้าใจ เซียวหลันยวนมองนางออกอยู่แล้ว! ไม่เช่นนั้นจะเอ่ยถึงเรือนเจียนเจียทำไมกัน?

นางขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน "ก็บอกไปแล้ว เรื่องของจวนอ๋องเจวี้ยน ข้าจะไม่สอดมือ"

"จินเสวี่ย ได้ยินแล้วใช่ไหม? นับตั้งแต่ตอนนี้ เจ้าไปเป็นสาวใช้กวาดบ้านที่เรือนเจียนเจีย ไปเถอะ หลังจากนี้ก็คอยฟังคำสั่งของหงจั๋วกับเฝิ่นซิงเสียด้วย" เซียวหลันยวนเอ่ยกับจินเสวี่ย

จินเสวี่ยหน้าขาวซีด ทำท่าเหมือนจะล้ม

นางขานรับอย่างเศร้าสร้อย ถอยตัวออกไป

ท่านอ๋องไม่ใช่จงใจทำให้ท่านหมอหนิงเห็นหรอกกระมัง? ก็แค่คนนอกคนหนึ่ง รอจนเขาออกไปแล้ว ท่านอ๋องอาจจะให้อภัยนางไหม?

จินเสวี่ยเช็ดน้ำตา วิ่งกลับไปบ่นฟ้องกับไป๋เซียงทันที

ในห้องอุ่น เซียวหลันยวนนั่งกลับลงไปที่เดิม มองฟู่จาวหนิง "ท่านหมอหนิงหายโกรธแล้วหรือยัง?"

ฟู่จาวหนิง: หายโกรธกับผีน่ะสิ เจ้านี่มันประหลาดดีแท้

"พูดถึงโรงหมอเมตตา พิธีเดิมพันโอสถครั้งนี้ใกล้จะเริ่มขึ้นแล้ว คนที่จะเข้าร่วมก็ต้องไปรับป้ายตราเสียก่อน เช่นนี้จึงจะมีคุณสมบัติเข้าร่วม พิธีเดิมพันโอสถมีป้ายตราสองประเภท หนึ่งคือที่โรงหมอเมตตาเป็นผู้ออก อีกหนึ่งคือที่พันธมิตรโอสถใต้หล้าเป็นผู้ออก พูดได้ว่า ป้ายของฝั่งไหน ก็เท่ากับยืนอยู่ฝั่งนั้น ท่านหมอหนิงจะเข้าร่วมไหม?"

พวกเขาคุยกันแต่เรื่องพิธีเดิมพันโอสถ แต่ว่าฟู่จาวหนิงยังไม่รู้เลยว่าเป็นอย่างไร ฟังถึงจุดนี้นางก็ถามขึ้นอย่างอดไม่อยู่ "ต้องนำวัตถุดิบยาไปเดิมพันหรือ?"

"จะนำวัตถุดิบยาไปก็ได้ จะไปเดิมพันคุณสมบัติทางยาก็ได้ กระทั่งจะเดิมพันหมอก็ได้ แต่ว่าข้าพูดจนเหนื่อยแล้ว รอให้ท่านหมอหนิงยืนยันจะเข้าร่วมแล้วค่อยถามอย่างละเอียดเถิด"

เซียวหลันยวนพูดพลางยกถ้วยชานั่นขึ้นดื่ม

ฟู่จาวหนิง:ตั้งนานสองนานนางก็ยังไม่ได้ดื่มชาเลยสักถ้วย

"ข้ากลับไปคิดดูก่อน" นางอย่างมากก็จะไปถามตาเฒ่าจี้ดูหน่อย ตาเฒ่าจี้ต้องรู้แน่ๆ