อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 135

"พระสนมลี่กำลังชื่นชมนิสัยของพระชายาอ๋องเจวี้ยนอยู่หรือ" ฮองเฮาเหลือบมองนางเย็นชาผาดหนึ่ง

พระสนมลี่ส่ายหัวยิ้มตอบ "หม่อมฉันมิกล้าที่จะชื่นชมพระชายาอ๋องเจวี้ยนแบบนี้หรอก"

ฟู่จาวหนิงก็ขี้เกียจจะอธิบายว่าทำไมนางจึงแต่งกายด้วยชุดเก่าเข้ามา ถึงอย่างไรก็ไม่มีคนส่งชุดองค์ทรงเครื่องที่พระชายาควรมีไปให้นางสักชุดอยู่แล้ว

ฟู่จาวหนิงยังไม่ทันจะอ้าปาก ก็ได้ยินเสียงเย็นชาของเซียวหลันยวนดังขึ้น "พระชายาอ๋องเจวี้ยนแบบไหนหรือ? ข้ายังยืนอยู่ที่นี่นะ คิดว่าข้าตายไปแล้วหรือไรกัน?"

พระสนมลี่หน้าเปลี่ยนสี

"อ๋องเจวี้ยน ข้า"

"ข้าไม่ได้ให้พระชายาเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเข้าวัง ก็เพราะได้ยินว่าไทเฮาป่วยหนัก ใจก็ร้อนรน จึงไม่ได้สนใจเรื่องพิธีรีตอง ขนาดองค์จักรพรรดิคงจะไม่จ้องจับผิด ทำไมกัน นี่วนมาให้พวกเจ้าจ้องจับผิดแทนแล้วหรือ?"

อ๋องเจวี้ยนพูดมาอีกคำหนึ่ง ครั้งนี้ทำเอาฮองเฮาเหน้าเปลี่ยนสีไปด้วย

ฟู่จาวหนิงประทับใจในตัวเซียวหลันยวนขึ้นอีกหน่อยแล้ว

ยังพอไหว อยู่ต่อหน้าคนอื่นยังรู้จักมาปกป้องนาง ชายคนนี้ยังไม่ถือว่าเป็นสุนัขเสียทีเดียว

นางก็เอ่ยตามขึ้นมาบ้าง "ท่านอ๋อง ท่านรีบร้อนคิดจะมาดูอาการป่วยของไทเฮาว่าเป็นเช่นไร แต่ท่านหญิงเหล่านี้กลับดูไม่ตึงเครียดกันเลย แล้วยังแต่งตัวกันสวยสด รวมตัวอยู่ที่นี่เพื่อจ้องจะหาเรื่องข้าอีก"

ฟู่จาวหนิงแต่ไหนแต่ไรก็ไม่ควรไปแหยมด้วยอยู่แล้ว

สมัยก่อนเหล่าลูกพี่ของประเทศต่างๆ นางก็เห็นมาไม่น้อย ไม่มีนิสัยที่มาเจอกับพวกสนมในวังแล้วแข้งขาอ่อนหรอกนะ

ประโยคนี้ ทำเอาเหล่านางสนมที่แต่งตัวกันสวยหรูทั้งตำหนักล้วนนั่งกันไม่สุขแล้ว

"เอาล่ะ"