อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 138

องค์จักรพรรดิโมโหไทเฮาจะแย่อยู่แล้ว

ไทเฮาในเมื่อคัดค้านเรื่องที่อ๋องเจวี้ยนแต่งงานกับลูกสาวฟู่หลินซื่อ แล้วทำไมวันพิธีใหญ่วันนั้นถึงไม่ยกเหตุผลนี้ออกมา เพื่อคัดค้านไม่ให้พวกเขาแต่งงานกัน?

ถ้าเป็นเช่นนั้น อ๋องเจวี้ยนก็คงไม่ได้รับสิ่งยืนยันของไท่ซ่างหวงไปแล้ว

ตอนนี้คนเขาผ่านการทดสอบสามตระกูล เตรียมจะรับสิ่งยืนยันอยู่แล้ว เพิ่งจะมาคัดค้านฟู่จาวหนิง แล้วจะมีประโยชน์อะไร?

เขาตอนนี้กลับสนับสนุนให้อ๋องเจวี้ยนกับลูกสาวฟู่หลินซื่ออยู่ด้วยกันเสียอีก เพราะเช่นนี้ระหว่างสองสามีภรรยาอย่างพวกเขาก็จะมีปมในใจขนาดใหญ่ขวางอยู่ ไม่มีทางรักกันปานจะกลืนกิน

หลังจากนี้หากมีโอกาสค่อยไปยุยงฟู่จาวหนิง ไม่แน่ฟู่จาวหนิงอาจจะยังมีประโยชน์กับเขาบ้าง

"เสด็จแม่ อายวนกับฟู่จาวหนิงแต่งงานกันหลายวันแล้ว เรื่องในอดีตก็ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะ" องค์จักรพรรดิเสแสร้งเตือนขึ้นอย่างหวังดี

ฮองเฮาเข้าใจความหมายของเขา และเตือนขึ้นมาด้วยเช่นกัน "ใช่แล้ว ไทเฮา ครั้งนั้นไท่ซ่างหวงไม่ใช่บอกว่าจะไม่ติดใจกับคนบ้านนางแล้วหรือ ฟู่จิ้นเชินกับฟู่หลินซื่อหายตัวไป ไท่ซ่างหวงก็ไม่ได้เข้าไปสร้างความลำบากใจกับผู้เฒ่าฟู่และเด็กสาวคนนี้ ดูท่าอ๋องเจวี้ยนเองก็จะยังไม่ชัดเจนด้วย"

เรื่องในตอนนั้น อ๋องเจวี้ยนเข้าใจชัดเจนแล้วหรือ?

ไทเฮาหอบหายใจ ด่ากราดออกมาคำหนึ่ง "เลอะเลือน! ไม่ติดใจก็ส่วนไม่ติดใจ แต่ก็ไม่สามารถให้นางขึ้นเป็นพระชายาได้"

นางยังถลึงตาจ้องอ๋องเจวี้ยน "เจ้าไม่รู้หรือ? แต่งกันไปแบบนี้เลยน่ะหรือ? เจ้าเห็นว่านางงดงามก็เลยโงหัวไม่ขึ้นหรือ?"

อ๋องเจวี้ยนมองไปทางฟู่จาวหนิง

ถูกไทเฮาด่าเช่นนี้ แต่เขากลับสีหน้าไม่สะทกสะท้าน ไม่ลนลานเลยแม้แต่น้อย

ฟู่จาวหนิงหน้าตาสะสวยอย่างไม่ต้องสงสัย ยิ่งไปกว่านั้น ในเมืองหลวงเองก็มีไม่กี่คนที่พอจะเทียบเคียงไหว

"ไทเฮา ข้าไม่รู้ว่านางคือลูกสาวของฟู่หลินซื่อ" เซียวหลันยวนโกหกหน้านิ่งออกมา "แค่เจอนางบนถนน นางเข้ามาขอให้ข้ารับนางเป็นภรรยา ข้าเห็นนางน่าสงสาร ก็เลยใจอ่อนตอบรับไป"

ฟู่จาวหนิงหลังจากได้ยินคำพูดเขาก็เกือบจะมองบนเลยทีเดียว

พอเห็นนางแล้วสงสาร? ใจอ่อน?

ชายคนนี้พูดโกหกได้ไม่กระพริบตาด้วยซ้ำ