อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 140

พอเห็นว่ามือของเป่าเยว่กำลังจะแตะโดนตัวเซียวหลันยวน ฟู่จาวหนิงก็เบี่ยงหลบทันที

นางเอ่ยขึ้นว่า "เอาล่ะ ข้าจะแบไพ่แล้ว อันที่จริงข้าเป็นพวกขี้หึง จิตใจคับแคบ ไม่อยากให้หญิงสาวคนอื่นมาร่วมแบ่งความสุขกับยวนยวนของข้า พระชายารองไม่ได้ อนุภรรยาก็ไม่ได้เช่นกัน!"

ไทเฮาถลึงตามอง "เจ้า เจ้าเจ้าเจ้าพูดอะไร?"

องค์จักรพรรดิคิ้วถึงกับกระพือขึ้นมา "ขี้หึง?!"

ฮองเฮาปิดปาก พูดอะไรไม่ออก

เป่าเยว่กลับตะลึงงันมองนาง มือที่ยื่นออกมาก็นิ่งค้างกลางอากาศไปแล้ว

"ถูกต้อง ข้าเป็นคนขี้หึง ดังนั้นไม่อนุญาตให้ยวนยวนของข้าอภิเษกพระชายารองและรับภรรยาด้วย เรือนหลังของจวนอ๋องเจวี้ยนมีข้าแค่ได้คนเดียว"

ฟู่จาวหนิงคิดในใจ ถึงอย่างไรเซียวหลันยวนก็สลบอยู่ ไม่ได้ยินคำพูดของนางหรอก เอาให้สุดๆ ไปเลยแล้วกัน

"ยิ่งไปกว่านั้นยวนยวนก็ยังมีใจให้ข้ามากด้วย เขาเล่าให้ฟังแล้ว เรื่องที่ถูกพิษไปเมื่อตอนเด็ก ยังยืนยันไม่ได้ว่าท่านแม่ข้าเป็นผู้ทำ บางทีท่านแม่ข้าอาจจะถูกใส่ร้ายก้ได้! จะว่าไป ตอนนั้นข้าเองก็ยังคลานยังพูดไม่เป็นด้วยซ้ำ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับข้า เขาไม่สนใจ แต่ยังดีกับข้ามาโดยตลอด!"

ฟู่จาวหนิงมองพวกเขา พูดเสียดูเป็นเรื่องจริงเลย

"ถึงแม้ข้ากับยวนยวนจะอภิเษกกันฉาบฉวย แต่อันที่จริงพวกเราก็เป็นรักแรกกันและกัน หลายวันนี้อยู่ด้วยกันก็เข้ากันได้ดีมาก ไม่อยากให้มีหญิงสาวคนอื่นมาขวางกลางระหว่างพวกเรา"

"เจ้าพูดไร้สาระ" ไทเฮาคิดจะคัดค้าน

นางไม่มีทางเชื่อเรื่องเหลวไหลที่ฟู่จาวหนิงพูดนี้เด็ดขาด

"ไทเฮาจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ได้ ถึงอย่างไรพระชายาอ๋องเจวี้ยนคนนี้ คนที่ไท่ซ่างหวงไหว้วานมาก็ล้วนยอมรับแล้ว ยิ่งไปกว่นั้นข้าก็กราบไหว้ฟ้าดินต่อหน้าพวกท่านแล้วด้วย จึงสูงส่งเหมือนไทเฮากับองค์จักรพรรดิ คงไม่คิดจะปลดพระชายาอ๋องเจวี้ยนอย่างข้าลงง่ายๆ หรอกกระมัง?"

ฟู่จาวหนิงย้อนถามขึ้นมา ทำให้คนอื่นๆ ล้วนนิ่งเงียบพูดไม่ออก

"ส่วนเรื่องหมอหลวงในวัง ไม่ใช่ว่าข้าดูถูกพวกเขา แต่หลายปีนี้ถ้าหมอหลวงสามารถรักษายวนยวนของข้าได้ดี เขาคงไม่ต้องกับไปพักฟื้นที่ยอดเขาโยวชิงกระมัง? ดังนั้น พวกเราขอตัวกลับก่อน"

ฟู่จาวหนิงพูดพลางแบกเซียวหลันยวนเดินออกจากตำหนัก

"ฟู่จาวหนิง!"

เสียงของไทเฮาร้องเรียกขึ้นด้านหลัง ฟู่จาวหนิงเองก็แสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน

นางมองออกแล้ว ไม่ว่าจะไทเฮาหรือว่าองค์จักรพรรดิ พวกเขาอันที่จริงไม่กล้าบีบคั้นเซียวหลันยวน