อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 143

เซียวหลันยวนมองกล่องนั่น

เขาคิดไม่ถึงเลยว่าไหมใจโลหิตที่พวกเขาลงทุนลงแรงไปตั้งมากมายก็ยังไม่ได้มา แต่ฟู่จาวหนิงกลับได้มาอย่างรวดเร็ว

ไหมใจโลหิตบินเร็วมาก ถ้าแค่ทำมันตกใจ ตอนที่มันไม่ยอมหยุดก็จะจับได้ยากมาก

แต่ว่านักบุญหญิงของเผ่าโม๋ลั่วมีวิธีเข้าใกล้และทำให้ไหมใจโลหิตหยุดลง นี่จึงเป็นสาเหตุที่เขาให้ความสนใจไห่ฉางจวิ้น

"ท่านกลับมาก็เพราะจะเข้าร่วมพิธีเดิมพันโอสถนี่ใช่ไหม? บนพิธีน่าจะมียาที่ท่านต้องการอยู่กระมัง?"

ฟู่จาวหนิงถามจบก็เห็นเซียวหลันยวนนิ่งงัน นางก็รู้ทันทีว่าตนเองเดาถูกแล้ว

เซียวหลันยวนมองนาง "ไป๋ซวงจำแนกยาได้เก่งมาก พิธีเดิมพันโอสถครั้งนี้ ข้าจึงวางแผนจะให้นางเข้าร่วม ดังนั้นก่อนหน้าจึงไม่ได้ลงโทษนาง"

ฟู่จาวหนิงตกตะลึงไป

"ท่านกำลังอธิบายกับข้าหรือ?"

เซียวหลันยวนพอเห็นดวงตาที่ตาขาวตาดำแยกกันชัดเจนของนางจู่ๆ ก็รู้สึกไม่เป็นสุข แต่ไหนแต่ไรเขาไม่มีนิสัยอธิบายกับใครมาก่อน แต่เมื่อครู่ไม่รู้ทำไม กลับต้องพูดขึ้นมากับนางคำหนึ่งอย่างอดไม่อยู่

"นี่คือไหมใจโลหิต มอบให้ท่าน"

ฟู่จาวหนิงยื่นกล่องส่งให้เขา

เซียวหลันยวนรับไป ไม่ได้เปิดออกดู

"ท่านไม่คิดจะเปิดดูหน่อยหรือ? ไม่กล้วว่าข้าจะโกหกหรือไร?"

"หลังจากเปิดแล้วถ้าไหมใจโลหิตบินหนี ข้าเองก็จับไม่ทัน"

"ท่านอ๋อง ได้รับไหมใจโลหิตมาแล้วหรือ?" ด้านนอกมีเสียงยินดีของไป๋ซวงดังขึ้นมา

พอได้ยินเสียงของไป๋ซวง หน้าฟู่จาวหนิงก็เย็นเยียบลงมา

ดูท่าเซียวหลันยวนก่อนหน้านี้จะเชื่อใจสองสาวใช้นี้มาก ไม่เช่นนั้นคงไม่พาพวกนางไปไหนมาไหนตลอด ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องไหมใจโลหิตนางก็ยังรู้อีกด้วย

เซียวหลันยวนขมวดคิ้ว เขามองออกว่าฟู่จาวหนิงไม่ชอบไป๋ซวง แต่ว่าไปซวงมีวิธีชุบเลี้ยงไหมใจโลหิต

แผนเดิมคือพอได้ไหมใจโลหิตมาแล้วก็จะส่งให้ไป๋ซวงไปดูแล

"เข้ามา"

ไป๋ซวงลิงโลดขึ้นทันที

ท่านอ๋องก็ยังห่างจากนางไม่ได้อยู่ดี ยังต้องการนางอยู่!

นางเปิดประตูเข้ามาทันที และตอนนี้เอง นางก็เดินไปอยู่เบื้องหน้าฟู่จาวหนิงอย่างนุ่มนวล คารวะแก่นางอย่างเป็นทางการ จากนั้นคุกเข่าลง โขกศรีษะสามทีให้แก่นางอย่างจริงจัง

"ไป๋ซวงคารวะพระชายา ก่อนหน้านี้ไป๋ซวงและจินเสวี่ยยังไม่รู้ความ ซ้ำยังกังวลต่อตัวท่านอ๋อง จึงใจร้อนวู่วาม ทำผิดต่อพระชายาไป ข้ากับจินเสวี่ยสำนักผิดต่อตนเองอย่างลึกซึ้งแล้ว พระชายาโปรดให้อภัยด้วย หลังจากนี้พวกเราจะรับใช้พระชายาเป็นอย่างดีแน่นอน"

จมูกของไป๋ซวงยังทายาอยู่ ท่าทางดูน่าสงสารพอควร ท่าทางสำนึกผิดของนางก็วางตัวเสียต่ำเตี้ย ราวกับว่าถ้าตอนนี้ฟู่จาวหนิงยังไม่ให้อภัยพวกนางก็จะใจร้ายเสียเหลือเกิน

ฟู่จาวหนิงนั่งนิ่งไม่พูดจา

ไป๋ซวงตึกตักในใจ

นางทำถึงขนาดนี้แล้ว ฟู่จาวหนิงกลับยังไม่ใจอ่อนอีกหรือ?

"ลุกขึ้นเถิด" เซียวหลันยวนเอ่ยเสียงเรียบ "ไหมใจโลหิตเจ้าดูแลไว้ชั่วคราวได้ไหม?"

"เจ้าค่ะ ท่านอ๋อง ไป๋ซวงจะลองดู"

ไป๋ซวงลุกขึ้นทันที แม้จะพูดว่าลองดู แต่สีหน้ากับน้ำเสียงนางก็ดูมั่นอกมั่นใจ

นางจับไหมใจโลหิตมาไม่ได้ แต่ถ้าจะชุบเลี้ยงภายใต้เงื่อนไขที่มันถูกจับมาแล้วก่อนหน้าก็ถือว่าพอไหว นางสามารถสะกดกลั้นลมหายใจ มีท่าทีแผ่วเบา ไม่ทำให้ไหมใจโลหิตตกใจ

"เช่นนั้นเจ้าก็มาดูว่าใช่ไหมใจโลหิตหรือไม่"

เซียวหลันยวนส่งกล่องยื่นให้นาง

ฟู่จาวหนิงมองเย็นชา

เมื่อครู่บอกอยู่ว่าไม่ต้องดู อันที่จริงก็ยังไม่ใช่ว่านางได้ไหมใจโลหิตมาจริงหรือเปล่าสินะ? ถ้าไป๋ซวงไม่มา เขาก็คงจะไปให้ไป๋ซวงตรวจสอบสักหน่อยแน่นอน

ไม่แน่ว่าเขาอาจจะเป็นคนให้ไป๋ซวงมาเองก็ได้

ไป๋ซวงกลั้นหายใจ เคลื่อนไหวอย่างแผ่วเบา เปิดฝาออกอย่างระมัดระวัง ค่อยๆ เปิดออกทีละเล็กทีละน้อย

พอแง้มรอยแยกออกมา นางก็มองเห็นไหมใจโลหิตแล้ว