อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 16

ฟู่จาวหนิงไม่ได้ตอบกลับชิงอี

นี่คือเรื่องของบ้านนาง ไม่จำเป็นต้องอธิบายกับชิงอีให้ชัดเจนขนาดนั้น

นางตอนนี้ยังไม่ชัดเจนว่าอ๋องเจวี้ยนเป็นคนแบบไหน

"ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วชั่วคราว" ฟู่จาวหนิงพูดกับลุงจง "รบกวนลุงจงใช้น้ำร้อนเช็ดตัวให้ท่านปู่ด้วย"

"คุณหนูไม่ต้องเกรงใจกับข้าน้อยขนาดนี้" ลุงจงพอได้ยินว่าท่านผู้เฒ่าไม่เป็นไรแล้ว ก็เช็ดตาอย่างปีติ

"ป้าจงกับพี่หู่ล่ะ?"

ฟู่จาวหนิงเวลานี้เพิ่งมีเรี่ยวแรงถามคำถามนี้ออกมา

เดิมทีป้าจงกับลูกชายของพวกเขาหู่จือควรจะอยู่ที่นี่ด้วย แต่นางกลับมาตั้งนานขนาดนี้แล้ว ที่นี่อาละวาดจนเป็นขนาดนี้ก็ยังไม่เห็นแม่ลูกทั้งสองคน

พอได้ยินนางถามขึ้นมา ลุงจงก็น้ำตาหลั่งทะลักออกมา เสี่ยวเถาเองก็หน้าซีดขาว

"คนล่ะ?"

ฟู่จาวหนิงพอเห็นปฏิกิริยาของพวกเขาก็รู้แล้วว่าเกิดเรื่องขึ้นแน่นอน ไม่เช่นนั้นป้าจงกับหู่จือจะต้องอยู่ดูแลที่นี่แน่ มีหรือจะปล่อยให้ฮูหยินรองอาละวาดคลั่งแบบนี้?

ลุงจงเป็นคนซื่อสัตย์พูดน้อย แต่ป้าจงกลับเป็นคนฉุนเฉียว หู่จือเองก็แข็งแกร่งหยาบกระด้าง มีแม่ลูกอย่างพวกเขาอยู่ เหล่าคนใช้ของบ้านอื่นก็ล้วนไม่กล้ากำเริบเสิบสานกัน

"คุณหนู ฮือๆๆ" เสี่ยวเถาอดร้องไห้ขึ้นมาไม่ได้

"เกิดอะไรขึ้นกันแน่? พูดแล้วค่อยร้องไห้!"

น้ำเสียงฟู่จาวหนิงเข้มงวดขึ้นมา

น้ำตาเสี่ยวเถาถูกนางทำให้ตกใจ รีบร้อนพูดออกมา "พอเกี้ยวของคุณหนูออกจากประตูบ้าน ฮูหยินรองก็ส่งคนเข้ามาเรียกป้าจงออกไป แต่ผ่านไปนานสองนานห้าจงก็ยังไม่กลับมา พี่หู่จึงไปยังบ้านสองเพื่อหาตัวคน แต่พวกเขาบอกว่าป้าจงไปที่บ้านสองก็ทำตัวไม่ดี ไม่ใช่แค่ขโมยปิ่นปักผมของฮูหยินรอง แต่ยังทำแจกันใบหนึ่งของนางแตกอีก"

"หลังจากนั้นล่ะ?" น้ำเสียงฟู่จาวหนิงก็เย็นเยียบลงไปอีก

ชิงอีกขมวดคิ้วไม่ส่งเสียง

"ฮูหยินรองบอกว่าตระกูลฟู่จะเก็บคนใช้แบบนี้ไว้ไม่ได้ จึงจัดการขายป้าจงออกไปล้ว พี่หู่พอร้อนรนก็บุ่มบ่ามใส่ฮูหยินรอง ถูกหนุ่มฉกรรจ์ของบ้านสองตีจนเกือบตาย แล้วเอาไปขังไว้ในห้องเก็บฟืน แล้วยังพูดว่าพรุ่งนี้จะขายพี่หู่ทิ้งอีกด้วย"

"มีเรื่องเช่นนี้ด้วย!"

บ้านใหญ่ทางนี้ ปกติคอยอาศัยความฉุนเฉียวของป้าจงกับความบ้าพลังของหู่จือคอยคุ้มครอง ก่อนหน้านี้ตอนที่นางยังอยู่ บ้านสองยังไม่กล้าเข้ามามาลงมือกับคนใช้ของบ้านใหญ่เช่นนี้ ตอนนี้พอเห็นว่าสบโอกาส พอนางเหยียบเท้าออกประตู พวกก็เข้ามาลงมือกับป้าจงกับหู่จือทันที!

ฮูหยินรองยังตรงเข้ามากระตุ้นผู้เฒ่าฟู่ด้วยตนเองอีก!

ถ้านางกลับไปช้านิดเดียว บ้านใหญ่คงจะจบสิ้นแล้ว!

ถ้าท่านผู้เฒ่าถูกกระตุ้นจนตาย แล้วพวกลุงจงทั้งสามคนกับเสี่ยวเถาถูกขายออกไป ตระกูลฟู่คงได้ตกเป็นของบ้านสองจริงๆ เป็นแน่

"พวกเขาคงกลัวจะลืมว่าตระกูลฟู่คือใคร!"

ฟู่จาวหนิงโมโห เอ่ยกับลุงจงว่า "ลุงจงคอยอยู่ที่นี่ดูแลท่านปู่ ข้าจะไปพาพี่หู่กลับมา! เสี่ยวเถา ไปกัน"

"คุณหนู?" เสี่ยวเถาลังเลเล็กน้อย คุณหนูตอนนี้เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ ก่อนหน้านี้คุณหนูถ้าพบกับเรื่องแบบนี้จะต้องร้อนรนเดินวนไปมา แม้จะกราดด่าบ้านสอง แต่ถ้าจะให้นางทำอะไรล่ะก็แน่นอนว่านางไม่กล้า มีแต่ต้องรอจนท่านผู้เฒ่ากำลังจิตใจดีขึ้นหน่อย แล้วค่อยฝืนออกไปบ้านสองด้วยตนเอง

"หยิบอาวุธ"

ฟู่จาวหนิงยังหยิบกระเป๋าเข็มเงินนั่นไปด้วย

ตอนจะออกไปจึงเห็นชิงอี ฟู่จาวหนิงตาเป็นประกาย "ชิงอี ยืมหน่อยได้ไหม?"