อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 185

หมอเทวดาหลี่รู้สึกโกรธขึ้นบ้างแล้ว

ถ้าเป็นเช่นนีค้จริง เช่นนั้นตรวจไข้เมื่อครู่นี้ของเขาก็กลายเป็นเรื่องตลกไปแล้วสิ?!

"ข้าบอกแล้ว ข้าก็แค่พิสูจน์การพิจารณาของตนเอง ตอนนี้สีก็สอดคล้องกัน ข้าจะตรวจสอบอีกครั้ง" ฟู่จาวหนิงล้วงเข็มอีกหลายเล่มออกมา

"ท่านอาจารย์ ต้องการไฟเทียนกับผ้าทำแผล" นางพูดกับผู้อาวุโสอีกครั้ง

ผู้อาวุโสจี้ถีบคนข้างๆ อีกครั้ง "เร็ว ไปหยิบไฟเทียนกับผ้าทำแผลมาเร็ว"

"ศิษย์เอ๋ย เจ้าทำแบบนี้ไม่ได้นะ เจ้าเองก็เป้นหมอคนหนึ่ง ไม่มีกล่องยาได้อย่างไร? เดี๋ยวอาจารย์จะมอบให้เจ้าใบหนึ่งเอง" ผู้อาวุโสจี้พูดกับฟู่จาวหนิง

ฟู่จาวหนิงคิดถึงกล่องยาน้อยใหญ่ในห้องเภสัชของตนเองขึ้นมา

นางไม่ใช่ว่าไม่มี กล่องยาของนางระดับสูงอยู่นะ หยิบออกมาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ แต่ว่าตอนนี้ดูท่านางต้องเตรียมกล่องยาสำหรับทางนี้แล้วสักใบจริงๆ

"ขอบคุณท่านอาจารย์"

ซูถูไปตาเปล่งประกาย

กล่องยาหรือ? เขาเหมือนรู้แล้วว่าตนเองต้องมอบอะไรให้นาง

ไฟเทียนจุดเสร็จแล้ว ฟู่จาวหนิงนำมาใช้เผาเข็มเงิน อันที่จริงเข็มเงินของนางเองก็ฆ่าเชื้อในห้องเภสัชมาแล้ว แต่ตอนนี้ก็ยังเคยชินที่จะทำอีกครั้ง อย่างน้อยก็ทำให้หมอคนอื่นหลังจากที่เห็นก็ตระหนักกันได้ว่าต้องทำการฆ่าเชื้อ

"ท่านป้า ข้าตอนนี้กำลัง่ชุบยาบนเข็ม หลังจากนั้นจะปักลงไปบนหน้าท่าน ท่านเชื่อมั่นข้าได้ นั่งดีดีอย่างขยับตัวไปมา ตอนนี้ข้าสามารถเอาน้ำยาสีม่วงออกมาจากใบหน้าท่านได้ส่วนหนึ่ง"

"จริงหรือ?"

ฮูหยินตื่นเต้นขึ้นมาทันที

"ถูกต้อง ท่านจงผ่อนคลาย นั่งนิ่งไม่ขยับก็พอแล้ว จะไม่เจ็บมาก น่าจะความรู้สึกประมาณยุงกัด"

ซือถูไป๋ที่อยู่ข้างๆ มองฟู่จาวหนิง รู้สึกว่าน้ำเสียงนางที่พูดกับคนไข้กับท่าทีปฏิบัตินั้นทั้งอ่อนโยนและอดทนมาก

ฟู่จาวหนิงที่ตั้งใจเช่นนี้ ดึงดูดเขามากจริงๆ

"เอาล่ะๆๆ ข้าเชื่อท่าน ข้าจะไม่ขยับตัว"

ฮูหยินพอคิดว่าอีกสักครู่จะสามารถทำให้น้ำยาสีม่วงบนใบหน้าไหลออกมาได้จริงๆ ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

ถ้าหากเป็นเช่นนี้จริง เช่นนั้นนางก็ไม่ได้ป่วย ไม่ได้เป็นโรคประหลาด บนใบหน้านางนี้ไม่ใช่ความชั่วร้ายอะไร ไม่ได้เปื้อนสิ่งสกปรกโสมมอะไรมา

ฮูหยินนั่งตัวตรง สองมือวางไว้บนหัวเข่า ไม่ขยับเขยื้อน

ฟู่จาวหนิงหยิบขวดใบเล็กใบหนึ่งออกมา นำเข็มเงินหลายเล่มพวกนั้นเสียบเข้าไป แช่อยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ดึงเข็มออกมา ปักลงไปบนใบหน้าฮูหยินเบาๆ

คนที่ล้อมดูก็ล้วนกลั้นลมหายใจกันในตอนนี้ กลัวว่าการเคลื่อนไหวของตนเองจะไปรบกวนฟู่จาวหนิง

ฟู่จาวหนิงเพียงไม่นานก็ปักลงไปสองเข็ม จากนั้นก็เข็มที่สามและเข็มที่สี่ การเคลื่อนไหวของนางรวดเร็วมาก คล้ายกับว่าแทงลงไปสุ่มๆ โดยไม่รู้จักจุดชีพจรเลยอย่างไรอย่างนั้น

หมอเทวดาหลี่อยากจะดูให้ชัดเจนว่านางใช้วิชาฝังเข็มอะไรกันแน่ แต่การเคลื่อนไหวของฟู่จาวหนิงก็เร็วเกินไป เขามองไม่ชัดเอาเสียเลย

ยิ่งไปกว่นั้นเขายังพบว่าการเคลื่อนไหวของฟู่จาวหนิง ถึงแม้จะรวดเร็วมาก แต่ว่าเข็มกลับแทงลงไปไม่ลึกมาก กระทั่งระดับความลึกของเข็มทุกเล่มก็ยังแตกต่างกันอีกด้วย!

ซือถูไป๋เองก็ค้นพบจุดนี้ สายตาที่มองฟู่จาวหนิงของเขายิ่งเปล่งประกายมากขึ้น

อ๋องเจวี้ยนบนต้นไม้ทางนั้นกลับยิ่งขรึมขึ้นเรื่อยๆ

ซือถูไป๋จ้องฟู่จาวหนิงอยู่ตลอด มีอะไรน่ามองนักนะ?

ฟู่จาวหนิงมีสมาธิมาก หลังจากแทงลงไปหกเข็มก็หมุนทุกเข็มเบาๆรอบหนึ่ง

ฮูหยินไม่ขยับตัวเลย น้ำเสียงเองก็ตึงเครียดขึ้นมา "บวมขึ้นนิดหน่อย..."

"นี่เป็นความรู้สึกปกติ ไม่จำเป็นต้องกังวล"

ฟู่จาวหนิงเพียงไม่นานก็เริ่มดึงเข็มออก

รอจนนางดึงเข็มออกมา ก็มีเลือดสีแดงที่มีสีม่วงซึมอยู่หยดหนึ่งถูกปลายเข็มแทงออกมา พอดึงออกทั้งหกเล่ม ก็มีเลือดหยดเล็กออกมาหกหยด

"ออกมาแล้ว! สีม่วงจริงๆ ด้วย!"