อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 189

นางมองไปทางซือถูไป๋

อาเพียนก็โมโหขึ้นทันที มายืนอยู่ข้างหน้าซือถูไป๋ "เจ้าเป็นบ้าหรือไรกัน? คุณชายของข้าเกี่ยวข้องอะไรกับเจ้า? แล้วเจ้าจะมาเดิมพันถึงตัวคุณชายข้าได้อย่างไร?"

เขาหันหน้าไปเอ่ยกับซือถูไป๋ "คุณชาย พวกเราไปเถอะ อย่าไปสนใจพวกนางเลย!"

น่าขันเสียจริง!

"แม่นางไห่คิดจะเดิมพันอย่างไร?" ซือถูไป๋กลับยืนนิ่งไม่ขยับ เอ่ยถามไห่ฉางจวิ้นขึ้นมาอย่างอ่อนโยน

"คุณชาย?" อาเพียนถลึงตาโตมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ หรือว่าคุณชายจะรับปากเดิมพันจริงๆ?

"ข้ากับนางมาแข่งความรู้เรื่องยาสมุนไพร วันนี้เดิมทีก็มีการแข่งรู้จักสมุนไพรนี่ พวกเขาล้วนนำเอาวัตถุดิบยาล้ำค่าของตนเองออกมา ข้าจะแข่งกับนางว่าใครรู้จักมากกว่ากัน!"

ไห่ฉางจวิ้นี้ไปที่ลานแห่งหนึ่งที่ไม่ห่างออกไปนัก ที่นั่นคนมีคนมากมายนำเอาวัตถุดิบยาออกมาจริงๆ และมีคนกำลังพิจารณาอยู่ที่นั่นด้วย

ฟู่จาวหนิงมองไปทางผู้อาวุโสจี้ ผู้อาวุโสจี้พยักหน้า

สิ่งที่พันธมิตรโอสถใต้หล้ากับโรงหมอเมตตาจะแข่งขันกันก็คือสิ่งนี้!

ในเมื่อผู้อาวุโสจี้เองก็จะเข้าร่วมสิ่งนี้ เช่นนั้นจะตอบรับไห่ฉางจวิ้นไปก็ได้ แต่การเอาซือถูไป๋มาเดิมพันเป็นหลัก นางเองก็ไม่ได้บ้าระดับนั้นเสียด้วย

"แล้วเจ้าจะให้ข้าเดิมพันอย่างไร?" ซือถูไป๋ถามอีกครั้ง "ข้าเดิมพันกับเจ้าดีไหม? พิจารณาวัตถุดิบยาน่ะ"

เขายังพูดไม่ทันจบ ไห่ฉางจวิ้นก็ส่ายหัว

"คุณชายซือถูอย่าพูดเรื่องตลกเลย ท่านเป็นคนของโรงยาทงฝู โรงยาทงฝูทุกปีซื้อวัตถุดิบยาตั้งมากมายก่ายกอง วัตถุดิบยาที่ท่านรู้จักมีมากกว่าข้ามันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือ? ข้าเดิมพันกับท่านไม่ไหวหรอก แต่ข้าจะเดิมพันกับนาง!"

ไห่ฉางจวิ้นชี้ไปทางฟู่จาวหนิง

"ถ้าหากข้าชนะ คุณชายซือถูหลังจากนี้ห้ามอยู่ด้วยกันกับนางอีก แล้วต้องไปเที่ยวกับข้าอีกสามวัน!" ไห่ฉางจวิ้นมองใบหน้าสง่างามของซือถูไป๋อย่างเคลิบเคลิ้ม

"เจ้าบ้าไปแล้วหรือ!" อาเพียนก่นด่าขึ้นมา

"อาเพียน หุบปากเสีย" ซือถูไป๋ตะคอกเขาเบาๆ

อาเพียนหันหน้าฮึดฮัดออกไป "เฮอะ"

"แล้วถ้าแม่นางไห่แพ้ล่ะ?" ซือถูไป๋ถามอีกครั้ง

"ถ้าหากข้าแพ้ ข้าก็จะไม่สนใจว่าพวกท่านไปมาหาสู่กันอย่างไร! แล้วก็ ข้าจะให้ยาศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าข้ากับนางอีกต้นหนึ่ง! แต่ว่า นางยังต้องรับปากข้าอีกเรื่อง ถ้าหากข้าชนะ นางต้องคือไหมใจโลหิตมาให้ข้า!

มาแล้ว ต้องการไหมใจโลหิตจริงๆ ด้วย

ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่า ไห่ฉางจวิ้นถ้าเอาไหมใจโลหิตกลับไปไม่ได้ หลังจากนี้คงจะลำบากแน่ๆ ไม่เช่นนั้นนางคงไม่กัดตนเองไม่ปล่อยเช่นนี้

"คุณหนูฟู่ อิสรภาพสามวันของข้าก็มอบให้ท่านแล้วกัน ถ้าหากท่านคิดจะเดิมพันล่ะก็นะ" ซือถูไป๋มองฟู่จาวหนิงยิ้มๆ

พอเขายิ้ม ในดวงตาก็เหมือนเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ผู้หญิงปกติไม่มีทางแบกสายตาที่อ่อนโยนแล้วยังเต็มไปด้วยอารมณ์เช่นนี้ไหวหรอก

"คุณชายซือถู อิสรภาพของท่านข้าไม่กล้ามาเดิมพันหรอก" ฟู่จาวหนิงปฏิเสธ

"ทำไมล่ะ ในเมื่ออ๋องเจวี้ยนเจ้าก็ไม่กล้าเดิมพัน คุณชายซือถูเองก็ไม่กล้าเดิมพัน เจ้ากำลังคิดว่าตัวเองไม่ได้สลักสำคัญอะไรในสายตาพวกเขาหรือ?"

"เจ้าคิดจะเดิมพันอะไรกับข้า?"

เสียงหนึ่งดังแทรกเข้ามา

ผู้คนตกตะลึง หันมองไปตามเสียง และได้เห็นอ๋องเจวี้ยนที่สวมหน้ากากครึ่งหนึ่งค่อยๆ เดินเข้ามา

เสี่ยวเถาดวงตาเป็นประกาย อ๋องเจวี้ยนยังไม่ไปสินะ?

ในใจอ๋องเจวี้ยนสะกดไฟโกรธเอาไว้ เดิมทีเขาเตรียมจะออกไปแล้ว แต่มีคนเดินผ่านข้างตัวเขาแล้วพูดออกมาคำหนึ่งว่า "พระขายาอ๋องเจวี้ยนเหมือนกำลังจะเดิมพันกับคนอื่นขึ้นอีกแล้ว ครั้งนี้เดิมพันด้วยคุณชายซือถูด้วย"

เขาจึงไม่ออกไปแล้ว

ฟู่จาวหนิงหญิงสาวที่ไม่รู้จักรักษาวิถีแห่งสตรีคนนี้

นางเป็นอะไรกับซือถูไป๋กันแน่ ซือถูไป๋เพื่อตัวนาง ก็ยังยอมเป็นสิ่งเดิมพันให้อีก?

"อ๋องเจวี้ยน" ไห่ฉางจวิ้นมองอ๋องเจวี้ยน ดวงตาเองก็เป็นประกายขึ้นมา