อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 190

ไม่รู้เพราะอะไร ตอนที่ไม่ได้เห็นอ๋องเจวี้ยน ไห่ฉางจวิ้นรู้สึกว่าซือถูไป๋หล่อเหลาไร้เทียมทาน แต่พออ๋องเจวี้ยนปรากฎตัว นางก็รู้สึกว่าอ๋องเจวี้ยนท่วงท่าชนะขาดลอย

ถึงแม้อ๋องเจวี้ยนจะสวมหน้ากากจนมองไม่เห็นใบหน้าของเขา แต่ท่วงท่าของเขาที่แสดงออกมานั้น ก็ยังเป็นเป็นประเภทที่จะมองท่วงท่าหรือมองรูปร่างหน้าตาก็ยังเป็นชายงามไร้เทียมทาน

ไห่ฉางจวิ้นมองจ้องไปที่อ๋องเจวี้ยน

"ข้าคิดจะเดิมพันกับฟู่จาวหนิง! ถ้าหากนางแพ้ ข้าต้องการให้ท่านอยู่กับข้าสามวัน"

เพราะฟู่จาวหนิงก่อนหน้านี้เดินออกมา จึงห่างจากกลุ่มคนมาพอประมาณ คนอื่นจึงไม่ได้ยินว่าพวกเขาทางนี้กำลังคุยอะไรกัน แต่พวกเขายืนกันอยู่ตรงนี้ก็ดึงดูดสายตามาก มีคนไม่น้องกำลังมองมาทางนี้

"บังอาจ!"

ชิงอีพอได้ยินคำพูดไห่ฉางจวิ้นก็โกรธขึ้นมาแล้ว

"ข้าไม่ได้จะเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนเสียหน่อย ก็แค่ให้ท่านอ๋องของพวกเจ้ามาอยู่กับข้าสามวันก็พอ!"

คำพูดไห่ฉางจวิ้นสั่นสะเทือนคนทั้งหมด

นี่มันแม่นางที่มาจากไหนกันเนี่ย หนังหน้าทำไมจึงหนาขนาดนี้!

ซือถูไป๋มองอ๋องเจวี้ยน สีหน้าอ่อนโยนแต่เดิมก็เก็บลงมาส่วนหนึ่งแล้ว อ๋องเจวี้ยนกลับไม่มองเขา แต่มองไปทางฟู่จาวหนิง

"พระชายา ข้าต้องเดิมพันไหม?"

ฟู่จาวหนิงขมวดคิ้ว เขามาร่วมมหรสพด้วยทำไมกันเนี่ย?

"ท่านอยากอยู่กับนางสามวันหรือ?" นางย้อนถามมาคำหนึ่ง

"พระชายาคิดว่าข้าไปอยู่กับนางสักสามวันเป็นอย่างไรล่ะ?" อ๋องเจวี้ยนก็ยังย้อนถามนางกลับอีก

ฟู่จาวหนิงในใจก่นด่าไปหลายคำ จนเกือบจะมองบนใส่เขาอยู่แล้ว ผู้ชายต่ำช้า! นี่จะมาถามนางทำไมกันเล่า?

ไห่ฉางจวิ้นเองก็เป็นสาวงามคนหนึ่ง ไปอยู่กับเขาสามวันก็โดนเขาเอาเปรียบน่ะสิ?

ไม่แน่ในใจเขาอาจจะสนุกอยู่ก็ได้ เมื่อครู่พอได้ยินคำพูดของไห่ฉางจวิ้นก็ยังก้มหน้าเดินกลับมา แล้วตอนนี้จะมาย้อนถามนางทำไมกัน?