อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 190

ไม่รู้เพราะอะไร ตอนที่ไม่ได้เห็นอ๋องเจวี้ยน ไห่ฉางจวิ้นรู้สึกว่าซือถูไป๋หล่อเหลาไร้เทียมทาน แต่พออ๋องเจวี้ยนปรากฎตัว นางก็รู้สึกว่าอ๋องเจวี้ยนท่วงท่าชนะขาดลอย

ถึงแม้อ๋องเจวี้ยนจะสวมหน้ากากจนมองไม่เห็นใบหน้าของเขา แต่ท่วงท่าของเขาที่แสดงออกมานั้น ก็ยังเป็นเป็นประเภทที่จะมองท่วงท่าหรือมองรูปร่างหน้าตาก็ยังเป็นชายงามไร้เทียมทาน

ไห่ฉางจวิ้นมองจ้องไปที่อ๋องเจวี้ยน

"ข้าคิดจะเดิมพันกับฟู่จาวหนิง! ถ้าหากนางแพ้ ข้าต้องการให้ท่านอยู่กับข้าสามวัน"

เพราะฟู่จาวหนิงก่อนหน้านี้เดินออกมา จึงห่างจากกลุ่มคนมาพอประมาณ คนอื่นจึงไม่ได้ยินว่าพวกเขาทางนี้กำลังคุยอะไรกัน แต่พวกเขายืนกันอยู่ตรงนี้ก็ดึงดูดสายตามาก มีคนไม่น้องกำลังมองมาทางนี้

"บังอาจ!"

ชิงอีพอได้ยินคำพูดไห่ฉางจวิ้นก็โกรธขึ้นมาแล้ว

"ข้าไม่ได้จะเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนเสียหน่อย ก็แค่ให้ท่านอ๋องของพวกเจ้ามาอยู่กับข้าสามวันก็พอ!"

คำพูดไห่ฉางจวิ้นสั่นสะเทือนคนทั้งหมด

นี่มันแม่นางที่มาจากไหนกันเนี่ย หนังหน้าทำไมจึงหนาขนาดนี้!

ซือถูไป๋มองอ๋องเจวี้ยน สีหน้าอ่อนโยนแต่เดิมก็เก็บลงมาส่วนหนึ่งแล้ว อ๋องเจวี้ยนกลับไม่มองเขา แต่มองไปทางฟู่จาวหนิง

"พระชายา ข้าต้องเดิมพันไหม?"

ฟู่จาวหนิงขมวดคิ้ว เขามาร่วมมหรสพด้วยทำไมกันเนี่ย?

"ท่านอยากอยู่กับนางสามวันหรือ?" นางย้อนถามมาคำหนึ่ง

"พระชายาคิดว่าข้าไปอยู่กับนางสักสามวันเป็นอย่างไรล่ะ?" อ๋องเจวี้ยนก็ยังย้อนถามนางกลับอีก

ฟู่จาวหนิงในใจก่นด่าไปหลายคำ จนเกือบจะมองบนใส่เขาอยู่แล้ว ผู้ชายต่ำช้า! นี่จะมาถามนางทำไมกันเล่า?

ไห่ฉางจวิ้นเองก็เป็นสาวงามคนหนึ่ง ไปอยู่กับเขาสามวันก็โดนเขาเอาเปรียบน่ะสิ?

ไม่แน่ในใจเขาอาจจะสนุกอยู่ก็ได้ เมื่อครู่พอได้ยินคำพูดของไห่ฉางจวิ้นก็ยังก้มหน้าเดินกลับมา แล้วตอนนี้จะมาย้อนถามนางทำไมกัน?

"มีสาวงามอย่างแม่นางไห่อยู่ด้วย ท่านอ๋องปฏิเสธลงหรือ?" ฟู่จาวหนิงเหมือนยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม

นางเองก็ดูจะมีความสุขเหลือเกิน ถ้าหากนางไม่มีความสุข ตอนนี้คงจะปฏิเสธไปตรงๆ แล้ว มีภรรยาคนไหนบ้างที่ตอนผู้หญิงคนอื่นมาแอบมองสามีตนเองแล้วไม่โกรธ?

อ๋องเจวี้ยนเห็นนางยังยิ้มออกมาได้ ก็ร้องเฮอะขึ้นมา

"แม่นางไห่คิดจะให้ข้าเดิมพันกับเจ้าหรือว่าจะให้คุณชายซือถูมาเดิมพัน" เขามองไปทางไห่ฉางจวิ้น

ไห่ฉางจวิ้นตื่นเต้นมาก มองมองเขาแล้วก็มองไปทางซือถูไป๋ ใบหน้าแดงระเรื่อขึ้นมา

ชายหนุ่มหล่อเหลาสองคนมาให้นางเลือกหรือ? หัวใจนางเต้นตูมตาม ไม่รู้จะเลือกข้อไหนเลยทีเดียว

ฟู่จาวหนิงมองอ๋องเจวี้ยนสายตาเย็นชา

ฟู่รั่วเสวี่ยที่อยู่ข้างๆ นับตั้งแต่ที่อ๋องเจวี้ยนปรากฎตัว สายตาก็แปะอยู่บนตัวเขาตลอด

บนตัวอ๋องเจวี้ยนมีท่วงท่าที่ทำให้คนใจเต้นได้อย่างประหลาด ริมฝีปากงามที่หน้ากากไม่ได้บดบังก็สมบูรณ์แบบ นางเชื่อมั่นว่าหน้าตานางจะต้องสมบูรณ์แบบแน่นอน

ผู้ชายเช่นนี้ทำไมจึงกลายมาเป็นสามีของฟู่จาวหนิงกัน?

ฟู่รั่วเสวี่ยเห็นสายตาของไห่ฉางจวิ้นมองไปมองมาระหว่างอ๋องเจวี้ยนกับซือถูไป๋ สีหน้าดูสับสน ในใจนางจึงโมโหจะแย่อยู่แล้ว

"จาวหนิง เลิกวุ่นวายได้แล้ว อ๋องเจวี้ยนจะให้เจ้ามาเดิมพันเล่นได้อย่างไรกัน" ฟู่รั่วเสวี่ยทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ทำท่าเหมือนพี่สาวแสนตำหนิฟู่จาวหนิง "แม่นางไห่ก็แค่กำลังพูดเล่น เจ้าอย่ามาทำตัวไม่รู้เรื่องเลย"

ถ้านี่เป็นสามีเจ้า นางจะต้องปกป้องเอาไว้สิ หญิงสาวคนไหนมามองหน่อยก็ห้ามอนุญาตทั้งนั้น!

"ใครบอกว่าข้าพูดเล่นกัน?"

ไห่ฉางจวิ้นพอได้ยินก็หงุดหงิดเสียแล้ว

ฟู่จาวหนิงไม่สนใจฟู่รั่วเสวี่ย คิดว่านางมองไม่ออกว่าสายตาที่ฟู่รั่วเสวี่ยมองเซียวหลันยวนยืดยาวไปขนาดไหนหรอกหรือ? เซียวหลันยวนชายหนุ่มที่คอยล่อผึ้งล่อผีเสื้อเข้ามา นี่ขนาดใส่หน้ากากอยู่นะ ยังจะดึงดูดคนเสียขนาดนี้!

ตอนแรกก็ดึงไห่ฉางจวิ้นเข้ามา จากนั้นก็หลินอี๋เจิน ตอนนี้ยังมีฟู่รั่วเสวี่ยโผล่มาอีก

และก็ไม่รู้ว่าพวกนางพอได้เห็นแผลเป็นที่น่ากลัวส่วนนั้นใต้หน้ากากจะตกใจสิ้นสติกันหรือเปล่า

"ถ้าเช่นนั้น พวกเท่านแต่ละคนก็อยู่กับข้าสองวันดีไหม?" ไห่ฉางจวิ้นสับสนอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังทำใจเลือกไม่ได้ว่าจะวางฝั่งไหนลง