อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 191

"พรวด"

ฟู่จาวหนิงหัวเราะออกมาอย่างอดไม่อยู่

อาเพียนเองก็โมโหจนปากเบี้ยวไปแล้ว ถ้าไม่ใช่คุณชายไม่ให้เขาด่าคน เขาก็จะเอามือเท้าสะเอวด่าไห่ฉางจวิ้นเป็นหมาให้เลือดซิบไปเลย

เห็นคุณชายของคนอื่นเป็นอะไรไปกัน?

คนรอบๆ ไม่น้อยพอได้ยินคำพูดของไห่ฉางจวิ้น ก็ล้วนตกตะลึงกันจนทยอยสูดปาก

"แม่หญิงคนนี้เป็นใครกัน?"

"ผิดศีลธรรม นี่มันผิดศีลธรรมชัดๆ"

และมีคนไม่น้อยที่เห็นท่าทางไม่ยับยั้งชั่งใจแบบไห่ฉางจวิ้นมาจนชิน ส่ายหัวก่นด่าขึ้นมา

"คุณหนูฟู่ ช้าน้อยเชื่อว่าท่านจะชนะ" ซือถูไป๋ยิ้มอบอุ่นให้ฟู่จาวหนิงขึ้นมา สายตาที่มองนางเต็มไปด้วยความเชื่อมั่น "ดังนั้นข้าสามารถเป็นสิ่งเดิมพันให้ได้ ตัวข้าก็ส่งให้ท่านเลยแล้วกัน"

"คุณชาย" อาเพียนเบ้ปาก

คุณชายเชื่อมั่นฟู่จาวหนิงเช่นนี้เลยหรือ? ที่ไห่ฉางจวิ้นบอกว่าอยู่ด้วยกันนั่น แค่ดูก็รู้แล้วว่าไม่ใช่อยู่ด้วยกันแบบถูกต้อง! ถ้าเผื่อฟู่จาวหนิงแพ้ขึ้นมา ไม่ใช่ว่าคุณชายของตนเองจะกลายเป็นขายร่างกายตัวเองออกไปหรือ?

มือที่ไพล่อยู่ด้านหลังอ๋องเจวี้ยนกำแน่นขึ้นมา

รู้ๆ อยู่ว่าฟู่จาวหนิงคือพระชายาอ๋องเจวี้ยน ซือถูไป๋ยังจะเรียกนางว่าคุณหนูฟู่อีก นี่จงใจใช่ไหม?

เชื่อว่านางจะชนะ? ส่งตัวเขาให้กับมือของนางหรือ?

ฟังแล้วเหมือนความสัมพันธ์ของพวกเขาแน่นแฟ้นกันมาก!

อ๋องเจวี้ยนยื่นมือมากำข้อมือฟู่จาวหนิงไว้แน่น จ้องเขม็งดวงตานาง เม้มปากแน่น "ฟู่จาวหนิง เจ้า"

ฟู่จาวหนิงคิดจะสะบัดมือกลับ แต่เขาจับไว้แน่นมาก นางสะบัดไม่ออกเลย

ฟู่จาวหนิงจึงไม่สนใจเขาเสีย มองไปทางไห่ฉางจวิ้น "ข้าเองก็ไม่ได้ทำการค้าเนื้อสดเสียด้วย เจ้าชอบพวกเขาทั้งสองคน ตนเองก็คิดหาวิธีเองสิ ข้าจะไม่นำพวกเขามาเดิมพันหรอกนะ