อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 193

ดังนั้นนางชนะก็เท่ากับโรงหมอเมตตาที่ชนะ

"ข้าจะแข่งขันกับฟู่จาวหนิง พวกเจ้าตอนนี้ถ้าจะมาเสียใจก็ไม่ทันแล้ว" ไห่ฉางจวิ้นเงยเชิดคางมองผู้อาวุโสจี้ "ถ้าพวกเจ้าขับไล่ฟู่จาวหนิงออกจากพันธมิตรโอสถใต้หล้า ข้าจะหันไปหาพันธมิตรโอสถใต้หล้าของพวกเจ้าแทน ช่วยพวกเจ้าเอาชนะการเดิมพันโอสถครั้งนี้"

"แม่นางอายุยังน้อย ก็ทำน้ำเสียงให้เป็นผู้น้อยหน่อย!" ผู้อาวุโสจี้หน้าถมึงทึง

"แม่นางไห่อย่าล้อเล่นเช่นนี้สิ "หมอเทวดาหลี่รีบเดินเข้ามา "พันธมิตรโอสถใต้หล้าไม่ได้มีอะไรดีเลย"

"สกุลหลี่อย่างเจ้ามาเล่นสกปรกอีกแล้วรึ!" ผู้อาวุโสจี้พอเห้นผู้อาวุโสหลี่เดินเข้ามา แล้วยังพูดเช่นนี้กับไห่ฉางจวิ้นอีก ก็รู้แล้วว่าไห่ฉางจวิ้นจะต้องถูกเขาดึงเข้ามาแน่นอน

"นี่มันเล่นสกปรกตรงไหนกัน?" หมอเทวดาหลี่มองผู้อาวุโสจี้ ผู้อาวุโสจี้คงยังไม่รู้จักตัวตนฐานะแท้จริงของไห่ฉางจวิ้นแน่นอน

นักบุญหญิงเผ่าโม๋ลั่ว อันที่จริงก็ยังรู้จักวิชาแพทย์ของพวกเขาอยู่ด้วย ที่รักษาก็ล้วนเป็นพวกโรคแปลกๆ และสถานที่ต้องห้ามของเผ่าโม๋ลั่วทางนั้นก็มีวัตถุดิบยาขึ้นอยู่ไม่น้อย คนของโรงหมอเมตตาอย่างพวกเขาก็อยากจะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเผ่าโม๋ลั่วเอาไว้

ผู้อาวุโสจี้ก็แก่จนตาฝ้าฟางเสียแล้ว คว้าฟู่จาวหนิงที่เป็นวิชาแพทย์แค่หางอึ่งมาเป็นสมบัติ เดี๋ยวถ้าแพ้ขึ้นมาเขาได้ร้องไห้แน่

"ที่นี่มีวัตถุดิบยาอยู่สิบแปดชนิด วางมาครึ่งชั่วยามแล้ว ยังไม่มีใครมองวัตถุดิบยาออกเลยสักชนิดเดียว" ผู้ดูแลเจียงเห็นพวกเขาเข้ามา ก็เลยมาทักทายกับพวกเขา

เขามองฟู่จาวหนิง ดวงตาเป็นประกาย

พระชายาอ๋องเจวี้ยน เขามีความประทับใจค่อนข้างมาก หรือหรือว่านางจะไม่ได้แค่รู้จักวิชาแพทย์ แต่ยังสามารถรู้จักวัตถุดิบยาอีกมากมายด้วย?

"ยังมองไม่ออกเลยแม้แต่ชนิดเดียวหรือ" หมอเทวดาหลี่ตกตะลึงขึ้นมา

ครั้งนี้ที่นำมาเป็นวัตถุดิบยาอะไรกัน? หายากขนาดนั้นเชียว?

แต่นี่ก็ดูเป็นเรื่องดี อธิบายได้ว่าหลังจากพวกเขาชนะก็ยังได้รับวัตถุดิบยาถึงสิบแปดชนิดเลย วัตถุดิบยาเหล่านี้ทุกครั้งเขาล้วนหาวิธีตุกติกเพื่อครอบครองมาไม่น้อย

"ถูกต้อง นอกจากคนที่ออกไปขุดหายาตลอดปีไปทั่วแดนไม่กี่คนนั้น ยังมีคนจากต่างแคว้นต่างถิ่นเข้ามาด้วยบางส่วน"

ฟู่จาวหนิงถาม "พวกเขารู้จักวัตถุดิบที่ตนเองนำมาว่าคืออะไรใช่ไหม?"

"ท่านถามมาถูกจุดแล้ว"