อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 196

"บังอาจ!"

อ๋องเจวี้ยนตะคอกเสียงขรึม จงเจี้ยนข้างๆ ก็ลงมือแล้ว

แต่ว่าพวกเขายังอยู่ห่างออกมาค่อนข้างไกล ตอนที่จงเจี้ยนพุ่งออกไป ฟู่จาวหนิงเท้าสลับ จังหวะก้าวเดินแปลกประหลาด ฉากหลบฝ่ามือไห่ฉางจวิ้นไปเรียบร้อย

และการหลบครั้งนี้ จงเจี้ยนก็เข้ามาถึงพอดี จงเจี้ยนชักกระบี่ออกจากฝักแล้ว แทงเข้าหาไห่ฉางจวิ้นอย่างไม่ปราณี

ฟู่จาวหนิงเพิ่งยืนมั่นคง ซือถูไป๋ก็มาถึงข้างตัวนางแล้ว ถามขึ้นอย่างกังวล "ท่านไม่เป็นไรใช่ไหม?"

"ไม่เป็นไร"

ฟู่จาวหนิงรู้สึกได้ถึงสายตาร้อนแรงกวาดเข้ามา พอมองออกไป รู้สึกว่าเซียวหลันยวนกำลังมองขรึมหานาง

"โรงหมอเมตตากับพันธมิตรโอสถใต้หล้าของพวกท่านจัดพิธีนี้ขึ้น แล้วอนุญาตให้มีคนมาทำตัวมาดร้ายในนี้ได้ด้วยหรือ?" เซียวหลันยวนเอ่ยกับหมอเทวดาหลี่กับผู้อาวุโสจี้เสียงขรึม

"แน่นอนว่าไม่อนุญาต! มีเหตผลเช่นนี้เสียที่ไหนกัน! แพ้แล้วไม่ยอมรับหรือ?" ผู้อาวุโสจี้กระทืบเท้าร้องขึ้น "องครักษ์!"

พันธมิตรโอสถใต้หล้าเองก็มีองครักษ์อยู่ด้วย มีคนหลายคนพุ่งเข้ามาทันที

"หยุดมือ!" ผู้ดูแลเจียงเองก็โมโหแล้ว โบกมือเป็นสัญญาณให้องครักษ์ออกไป

ไห่ฉางจวิ้นไม่สนใจพวกเขาเลย วิทยายุทธ์ของนางอยู่เหนือองครักษืเหล่านี้ คนเดียวที่รับมือยากมีแค่จงเจี้ยนเท่านั้น ดังนั้นนางจึงสาวใช้ของตนเองเข้ามา

"ขวางเขาไว้!"

จนสาวใช้ของตนเองพัวพันจงเจี้ยน นางก็พุ่งออกไปหาฟู่จาวหนิงทางนั้นอีกครั้งทันที

แค้นใหม่ชิงชังเก่า นางตอนนี้ถ้าไม่ตบฟู่จาวหนิงให้คลานกับพื้นนางคงสงบลงไม่ได้แน่!

"แม่นางไห่จะมากเกินไปแล้ว"

ซือถูไป๋บังฟู่จาวหนิงไว้ด้านหลังตนเองทันที พัดพับในมือกางออก กำลังภายในกวาดไปทางไห่ฉางจวิ้น

ไห่ฉางจวิ้นสีหน้าเปลี่ยน พลิกตัวกลางอากาศ จังหวะที่ร่อนลงมาเกือบจะยืนไม่มั่นคง

พลังต่อสุ้ของซือถูไป๋ล้ำลึกมาก!

ไม่ใช่เขาลงมือ?

ชั่วขณะหนึ่งฟู่จาวหนิงยังยืนยันไม่ได้

ซือถูไป๋กลับมองไปทางอ๋องเจวี้ยนด้วยเช่นกัน

"ไห่ฉางจวิ้น!" ผู้อาวุโสจี้โมโหเดินตรงเข้าไป "ถ้าเจ้าไม่อยากจะเดิมพันก็ไสหัวไป! ใครอนุญาตให้เจ้ามาลงไม้ลงมือที่นี่?"

"ผู้อาวุโสจี้ แม่นางไห่ก็แค่โมโหไปชั่วครู่" หมอเทวดาหลี่รีบตามไป แล้วพูดขึ้นแทนไห่ฉางจวิ้น "คุณหนูฟู่จงใจยั่วโมโหดแม่นางไห่มีเจตนาอะไรกันแน่?"

ฟู่รั่วเสวี่ยมองฟู่จาวหนิงอย่างกล่าวโทษ "จาวหนิง เจ้ากับแม่นางไห่ก่อนหน้ามีเรื่องขัดแย้งกัน แต่จะมาจงใจยั่วให้นางโมโหไม่ได้สิ ชัยชนะเช่นนี้เจ้าก็ชนะโดยไม่ต้องสู้น่ะสิ"

ที่นี่มีหมอยาสมุนไพรอยู่มากมายยิ่งไปกว่านั้นอ๋องเจวียนยังกำลังมองอีก นางต้องออกมาแสดงความอ่อนโยนและดีงามของตนเองเสียหน่อย

หลังจากนี้อ๋องเจวี้ยนก็จะจำนางได้อย่างดีแล้วกระมัง?

ฟู่จาวหนิงหัวเราะขึ้นมา