อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 198

ไม่มีคนกล้ารับ

ไม่มีใครกล้าขึ้นมา

หมอเทวดาหลี่มองทางนี้มองทางนั้น จากนั้นก็ส่งสายตากับศิษย์ที่ตนเองภาคภูมิใจ แต่ว่าศิษย์ก็ส่ายหัวอย่างดูไม่ได้ เขายอมรับว่ามองออกได้ไม่มากขนาดนั้น

ตัวเขาเองก็มองออกขนาดนั้นไม่ได้!

หมอเทวดาหลี่ยังดิ้นรนกระเสือกกระสนต่อ "เป็นชื่อยาที่เจ้าแต่งขึ้นมาเองหรือเปล่า"

"มา ข้าอธิบายคุณสมบัติยาให้ท่านฟังได้ทีละอย่างทีละอย่างเลย" ฟู่จาวหนิงเอียงหัวยิ้ม จากนั้นก็พูดต่อมาว่า "แต่ว่าถือดีอะไร?"

เขาไม่ใช่เจ้าของทั้งพิธีเดิมพันโอสถเสียหน่อย

ผู้ดูแลเจียงมองหมอเทวดาหลี่ รู้สึกว่าเขาทำลายหน้าตาโรงหมอเมตตาเสียจนป่นปี้ไปแล้ว

ผู้อาวุโสจี้เองก็ร้องเชอะอย่างโกรธเคือง "มาๆๆ ถ้ามีฝีมือเจ้าให้ซือถูไป๋ไปดูด้วยก็ได้ ไม่ต้องวัตถุดิบยาทั้งหมดหรอก เขามองออกสักสามสี่อย่างก็พอแล้ว เจ้าเด็กน้อยซือถู เจ้าลองว่ามา เมื่อครู่ที่ศิษย์ของข้าพูดชื่อยามาเหล่านั้นใช่แต่งขึ้นมาเองไหม?"

ซือถูไป๋ส่ายหัว

"ไม่ใช่ วัตถุดิบยามากขนาดนี้ ข้าเองก็มองออกแค่เจ็ดอย่าง และเจ็ดอย่างนี้ คุณหนูฟู่ก็พูดออกมาถูกต้อง"

ผู้อาวุโสจี้มองหมอเทวดาหลี่ "ได้ยินแล้วหรือยัง? เจ้าหนูซือถูเป็นศัตรูคู่แค้นกับพันธมิตรโอสถใต้หล้าของพวกเรา พวกเราไม่ใช่พวกเดียวกัน เขาไม่มีความจำเป็นต้องมาช่วยพูดแทนพวกเรา"

หมอเทวดาหลี่อยากจะพูดว่า ซือถูไป๋แค่มองดูก็รู้แล้วว่าคิดอะไรกับฟู่จาวหนิง ใครจะรู้ว่านี่เขาคิดจะเอาใจฟู่จาวหนิงหรือเปล่า?

แต่ว่าคำพูดนี้ของเขายังไม่ทันพูดออกมาก็รู้สึกได้ว่าสายตาสายหนึ่งตกมาอยู่บนตัวเขาแล้ว ทำให้เขาเหมือนถูกยมบาลจ้องเขม็งอยู่อย่างไรอย่างนั้น

อ๋องเจวี้ยนนั่นเอง

ใครบ้างไม่รู้ว่าอ๋องเจวี้ยนทำไมจึงมาปกป้องฟู่จาวหนิง แต่ว่าถ้าเขากล้าพูดว่าซือถูไป๋ก็ชอบฟู่จาวหนิงออกมา หมอเทวดาหลี่รู้สึกว่าอ๋องเจวี้ยนได้เอาชีวิตเขาไปแน่

ผู้อาวุโสจี้ถลึงตามองเขา

หมอเทวดาหลี่พูดอะไรไม่ออก