อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 206

เซียวหลันยวนนิ่งเงียบไปพักหนึ่ง ไม่ได้ตอบคำถามของชิงอี

เพราะอะไรกัน?

เพราะหลังจากวันนั้นที่ตื่นขึ้นมา เขารู้สึกตกตะลึงกับตนเองขึ้นมา

หลายปีนี้เขาคอยค้นหาสามีภรรยาฟู่จิ้นเชินกับฟู่หลินซื่อมาโดยตลอด และมองพวกเขาเป็นเหมือนศัตรูคู่อาฆาตของตนเอง ต่อให้พิษจะไม่ใช่ฟู่หลินซื่อเป็นคนวาง แต่นางก็อาจจะเป็นคนที่ช่วยคนร้าย

หรือบางที แม้จะไม่เกี่ยวข้องกับนาง แต่ตอนนั้นนางจะต้องรู้อะไรแน่ แต่นางก็ไม่ได้เรียกใครและไม่ได้หยุด ยังคงให้เขาวางยามา ดังนั้นจึงหนีจากความรับผิดชอบไม่พ้น

ฟุ่จาวหนิงเป็นลูกสาวของพวกเขา

เป้าหมายที่เขารับปากแต่งงานกับนางก็เพื่อระบายความโกรธ และเพือ่รอให้ฟู่หลินซื่อกลับมาแล้วทำร้ายจิตใจพวกเขา

ยิ่งไปกว่านั้น ฟู่จาวหนิงกลายเป็นภรรยาของเขา ตัวตนฐานะนี้พอถึงเวลาก็จะมาจำกัดสามีภรรยาฟู่จิ้นเชินเอาไว้ พวกเขาก็เหมือนมีจุดอ่อนอยู่บนมือเขา คิดจะบีบถามมเรื่องในอดีตก็สะดวกขึ้นเยอะ

สิ่งที่เขาต้องการคือควบคุมฟู่จาวหนิงให้อยู่

ตอนนี้เพราะอะไรทิศทางของเรื่องราวจึงดูไม่ค่อยถูกต้องเสียแล้ว?

เขาเป็นคนที่ไม่ชอบให้หญิงสาวมาอยู่ข้างๆ แต่กลับกอดฟู่จาวหนิงหลับไปถึงหนึ่งชั่วยาม!

ยิ่งไปกว่านั้น การหลับครั้งนั้นยังเป็นการหลับที่ดีที่สุดของเขาในรอบหลายปีนี้!

ในสองคืนนี้ เขานอนอยู่บนเตียง ในสมองก็คิดไปอย่างควบคุมไม่ได้เลย ถ้าหากตอนนี้ยังโอบฟู่จาวหนิงแล้วนอนอยู่ จะนอนได้ดีขึ้นไหมนะ?

ความคิดนี้อันตรายเหลือเกิน!

"ข้ากลัวนางจะเข้าใจผิด"

ตอนที่ชิงอีคิดว่าท่านอ๋องจะไม่ตอบคำถามเขา เสียงของอ๋องเจวี้ยนกลับลอดออกมา

"เข้าใจผิดอะไรหรือ?"

ชิงอียังคิดไม่เข้าใจ

"คิดว่าข้าโอบนางแล้วนอน จะหมายถึงข้าเอานางมาไว้ในใจ กลัวว่านางจะเข้าใจผิดคิดว่าตนเองนั่งบนตำแหน่งพระยาชาได้มั่นคงแล้ว มีความคิดที่ไม่ดีกับข้า ภายหลังจะผยองขึ้นจากการได้รับความโปรดปราน"

ชิงอีตกตะลึง

"ท่านอ๋องไม่ใช่ว่าชอบพระชายาขึ้นมาบ้างแล้วหรอกหรือ?"