อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 207

"ท่านพี่ ท่านอยากรู้ข่าวคราวของท่านป้าข้าไหม? มีคนส่งจดหมายมายังบ้านตระกูลหลิน บอกถึงข่าวคราวของท่านป้า!"

ฟู่จาวหนิงตอนแรกยังนึกไม่ทันว่าป้าที่นางพูดถึงคือใคร รอจนตอนที่หลินอี๋เจินคาดหวังคำตอบของนาง นางจึงคิดออกขึ้นมา

ป้าของหลินอี๋เจิน ก็คือฟู่หลินซื่อมารดาของนางนั่นเอง

ฟู่หลินซื่อยังไม่ตายหรอกหรือ?

"ทำไม ให้ข้าเดา เจ้าคิดเอาข่าวนี้มาพูดเงื่อนไขกับข้าสินะ" ฟู่จาวหนิงเลิกคิ้ว มองนางออกหมด

"ในเมื่อท่านพี่เดาได้แล้ว เช่นนั้นข้าก็จะไม่ปิดบังท่านแล้ว" หลินอี๋เจินยิ้มขึ้นมา "ถูกต้อง ขอแค่ท่านรับปากข้าเรื่องเดียว ข้าจะนำเรื่องของท่านป้าบอกกับท่าน!"

นางไม่เชื่อ ว่าจะมีคนไม่อยากรู้ชะตากรรมของคนในครอบครัว

ฟู่จาวหนิงหลายปีมานี้ไม่มีพ่อแม่มาโดยตลอด ถูกคนของบ้านสองบ้านสามของบ้านตระกูลรังแกจนน่าเวทนา ไม่แน่ว่าทุกวันตอนกลางคืนอาจจะแอบร้องไห้อยู่ในผ้าห่มก็เป็นได้

พอมีข่าวคราวของมาร ก็เป็นไปได้ว่าจะรู้ถึงชะตากรรมของบิดาด้วย

"เจ้าอยากจะให้ข้ารับปากเรื่องอะไร?" ฟู่จาวหนิงถาม

"ให้ข้าพักในบ้านตระกูลฟู่ หลังจากนี้หากท่านกลับจวนอ๋องเจวี้ยนก็พาข้าไปด้วย อ๋องเจวี้ยนให้ท่านออกไปไหนก็พาข้าไปด้วย แล้วก็ ข้าอยากจะเข้าพันธมิตรโอสถใต้หล้า!"

หลินอี๋เจินรู้สึกว่าตนเองร้องขอไม่ได้เกินเลยนัก ฟู่จาวหนิงน่าจะทำได้ง่ายๆ

"ทำไม ต้องตาอ๋องเจวี้ยนเข้าแล้วหรือ?"

หลินอี๋เจินหน้าแดงเล็กน้อย

นางมีความคิดเช่นนี้ แต่ไม่กล้าพูดออกมาตรงๆ

"ข้าก็แค่อยากจะเดินให้อยู่ใกล้กับราชวงศ์หน่อย หลังจากนี้ไม่แน่อาจจะได้รู้จักกับเพื่อนที่มีตัวตนฐานะที่สูงส่งบางส่วนก็ได้ ที่บ้านเลือกคู่ครองให้ข้าแต่ละคนไม่มีดีเลย ข้าอยากจะพึ่งพาตนเอง"

หลินอี๋เจินรู้สึกว่าสิ่งที่ตนเองคิดนั้นไม่ผิด ตอนนี้ด้วยตำแหน่งฐานะของตระกูลหลิน เรื่องแต่งงานที่จะจัดหาให้นางได้ก็ล้วนธรรมดามาก นางไม่อยากจะออกเรือนกับประชาชนธรรมดา

ถ้าหากอ๋องเจวี้ยนทางนี้เดินไม่ได้ ฟู่จาวหนิงตอนนี้ถึงอย่างไรก็เป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยน ถ้ามีโอกาสเข้าวัง มีโอกาสร่วมงานเลี้ยงของเหล่าเชื้อพระวงศ์แล้วพานางไปด้วย ตัวนางเองก็สามารถรู้จักกับพวกผู้ดีที่มีตัวตนฐานะเหล่านั้น

นี่คือโอกาสดีในการกระโดดขึ้นบันไดทางสังคมของนาง

"นางอยู่ที่ไหน?" ฟู่จาวหนิงถาม