อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 208

มือปราบเจียงเองก็ไม่รู้ว่า "ท่านหมอหนิง" คนนี้เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลฟู่

แต่วหลังจากที่หลายวันนี้เขาสืบเรื่องของตระกูลฟู่ มือปราบเจียงก็รู้สึกว่าคนในตระกูลฟู่พวกนั้นไม่ได้เรื่องเลย นี่มันนกพิราบครองรังนกกางเขนชัดๆ!

บ้านตระกูลฟู่เป็นของท่านผู้เฒ่าฟู่แท้ๆ แต่ตอนนี้พวกเขากลับจะขายบ้านตระกูลฟู่ทิ้งเสียอย่างนั้น

ถ้าบ้านตระกูลฟู่ถูกขายทิ้ง แล้วผู้เฒ่าฟู่จะไปอยู่ที่ไหนกันล่ะ?

ตอนนี้มีคนมาช่วยดูแลเรื่องนี้แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นท่านหมอหนิงยังรักษาอาการป่วยของลูกสาวเขาอีก มือปราบเจียงจึงยินดีช่วยเหลือธุระนี้

คุณชายใหญ่ฟู่ก็คือฟู่จิ้นเชิน

ตอนนั้นฟู่จิ้นเชินเองก็เป็นอัจฉริยะที่เลื่องชื่อในเมืองหลวงแคว้นเจา นอกจากพรสวรรค์ด้านโคลงกลอนแล้ว ยังใช้กระบี่ล่าสัตว์ ยิงธนูได้อีกด้วย หลังจากมีชื่อเสียงช่วงหนึ่งยังสามารถเข้าไปร่วมงานเลี้ยงในวังได้ด้วย

คนทั้งหมดล้วนคิดว่าเส้นทางอนาคตของเขาก้าวไปได้อีกไกล ใครจะรู้ว่าครั้งนั้นพอเข้าวังก็เกิดเรื่อง

มีคนไม่น้อยพอพูดถึงฟู่จิ้นเชินขึ้นมาก็รู้สึกว่าน่าเสียดาย

ต่มาพอเห็นฟู่จาวหนิงโง่ขนาดนั้น เรียนรู้อะไรไม่ได้เลย ทั้งวันเอาแต่ไล่ตามรัฐทายาทเซียว ผู้คนเองก็ยิ่งดูถูกนาง ถึงอย่างไรมีบิดาเช่นนั้น แต่นางกลับสืบทอดอะไรมาไม่ได้เลย

ฟู่จาวหนิงมองใบยืมหนี้แผ่นนั้น

ผู้ให้ยืมที่เขียนไว้ชื่อหม่าจิ้น ติดอยู่ถึงสามพันตำลึง ดอกเบี้ยเพิ่มขึ้นทุกปีห้าสิบตำลึง คนที่ยืมคือฟู่จิ้นเชิน เขียนเอาไว้คือสิบห้าปีที่แล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีคนค้ำประกันด้วย คนค้ำประกันคือหลินซู่เฟิง หลิวเจียง

"ใบยืมหนี้แผ่นนี้ข้าหาคนวงในตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว กระดาษชนิดนี้กับหมึกที่เขียนอักษรนั้นผ่านไปนานหลายปีแล้วจริงๆ ใบยืมหนี้แผ่นนี้ไม่เหมือนของที่ปลอมให้เก่า"

มือปราบเจียงพูดถึงที่มาของใบยืมหนี้แผ่นนี้กับฟู่จาวหนิง

"ใบยืมหนี้นี้หม่าจิ้นเป็นคนนำออกมา บอกว่าฟุ่จิ้นเชินสิบหาปีก่อนติดเงินอยู่สามพันตำลึง พอบวกกับดอกเบี้ย และค่าใช้จ่ายในการตามหาตัวฟู่จิ้นเชินของพวกเขา และเพราะเนื่องจากเก็บหนี้ก้อนนี้คือมาไม่ได้จึงก่อให้เกิดความเสียหายบางส่วน รวมๆ กันแล้วทั้งหมดก็อยู่ที่หนึ่งหมื่นตำลึง"

"หนึ่งหมื่นตำลึง?"