อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 209

"พอมีความคิดนี้ พวกเขาถ้าไม่ได้โลภขนาดนี้ บ้านตระกูลฟู่คงจะถูกขายไปแล้ว"

"เช่นนั้นพวกเขามีโฉนดบ้านของบ้านตระกูลฟู่หรือ?"

"นั่นข้ายังไม่เห็น แต่ว่าข่าวจากผู้เฒ่าสองทางนั้นบอกออกมาว่าไม่มีปัญหา"

สิ่งนี้เขาก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายได้มาอย่างไร

"มือปราบเจียง ใบยืมหนี้นี้"

มือปราบเจียงรีบพูดเถอะ "ท่านหมอหนิง ใบยืมหนี้ครั้งนี้ไม่ได้มอบให้ท่าน ข้านำออกมาจากท่านอาจารย์ของข้าทางนั้น อีกเดี๋ยวต้องนำกลับไปแล้ว ท่านอาจารย์ยังต้องคืนให้แก่คนของบ้านตระกูลฟู่พวกนั้น"

ฟู่จาวหนิงเองก็ไม่สร้างความลำบากใจให้เขา

ที่แอบนำใบยืมหนี้มาให้นางดู ก็ถือว่ามีคุณธรรมน้ำมิตรมากแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นมือปราบเจียงเองเองก็ช่วยนางตรวจสอบเรื่องที่คนพวกนั้นเตรียมจะขายบ้านตระกูลฟู่อย่างไร

นางคืนใบยืมหนี้ให้กับมือปราบเจียง หลังจากกลับถึงก็ไปหาลุงจง

"ลุงจง วันที่ข้าแต่งงาน ในกล่องสินสอดที่ท่านปู่มอบให้ข้า มีโฉนดบ้านตระกูลฟู่อยู่ด้วยใช่ไหม?"

ลุงจงยังไม่รู้ว่ากล่องสินสอดของฟู่จาวหนิงหายไป พอได้ยินนางถามก็รู้สึกประหลาดใจมาก

"ใช่แล้ว ไม่ใช่แค่โฉนดบ้านนะ ยังมีร้านสองร้านกับเครื่องประดับอีกหลายชุดที่ฮูหยินเหลือไว้ให้ ท่านผู้เฒ่าใส่เอาไว้ด้วยกัน มอบทั้งหมดให้คุณหนู"

ฟู่จาวหนิงในที่สุดก็เข้าใจแล้ว

ดังนั้น ก่อนที่นางจะแต่งงานถูกทำให้มึนงง ฟู่เจียวเจียวคุณหนูสี่จากบ้านสอง ฟู่เป่าเจินคุณหนูหกจากบ้านสามประคองตัวนางขึ้นเกี้ยวเจ้าสาว ต่อให้กล่องสินสอดไม่ได้ถูกพวกนางสองคนเอาไป แต่พวกนางก็ต้องรู้แน่นอนว่าใครเอาไป

ของต้องอยู่ในมือไม่กี่บ้านนั้นแน่

"รู้แล้ว"

จงเจี้ยนได้ยินว่าฟู่จาวหนิงจะไปที่เขาเมฆอรุณ รู้สึกลังเลขึ้นมา

"คุณหนูฟู่ เขาเมฆอรุณเวลานี้มีงานประชันโคลงกับแข่งล่าสัตว์อยู่ มีเหล่าคุณชายอ๋องไปร่วมกันมากมาย ช่วงหลายวันนี้ท่านน่าจะพบแล้วว่าพวกเหล่าคุณชายที่สวมเสื้อผ้าดูดีขี่ม้าบนท้องถนนน้อยลงไปพอควร ก้เพราะพวกเขาไปที่เขาเมฆอรุณกัน"

หืม?

"แม้ว่าในเมืองหลวงจะมีพิธีเดิมพันโอสถ แต่สำหรับเหล่าคุณชายคุณหนูนั้นไม่ได้มีความหมายใด ดังนั้นพวกเขาจึงไปที่เขาเมฆอรุณกัน"

จงเจี้ยนยังรู้สึกแปลกประหลาดอยู่บ้าง ฟู่จาวหนิงไม่รู้เรื่องนี้หรือ?

"คุณหนูสี่คุณหนูหกตระกูลฟู่จะต้องไปที่งานประชันโคลงกับแข่งล่าสัตว์แน่นอน คุณหนูฟู่ไปคนเดียวอาจจะไปปะทะเข้ากับพวกคุณชายที่อารมณ์ไม่ดีได้ง่ายๆ ข้าตามไปด้วยจะดีกว่า"

จงเจี้ยนอยากจะบอกว่า พวกพระโอรสคุณชายที่ถูกตามใจจนเคยตัวในวังหลายคนก็ไปที่เขาเมฆอรุณด้วย

"ไม่ เจ้าอยู่ที่บ้านนี่ล่ะ ไม่เช่นนั้นข้ายิ่งไม่วางใจ"