อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 210

ฟู่จาวหนิงทิ้งจงเจี้ยนไว้ที่บ้านตระกูลฟู่ดีกว่า

เขาคอยคุ้มกันบ้านตระกูลฟู่ นางถึงจะออกไปได้อย่างวางใจ

เพราะได้ยินว่าเขาเมฆอรุณอยู่ไกลมาก ต่อให้ไม่โดนทำให้เสียเวลา ไปกลับสักรอบหนึ่งก็ยังต้องใช้เวลาสามสี่วัน

ก่อนที่นางจะออกมาก็ยังฝังเข็มให้กับผู้เฒ่าฟู่อีกรอบหนึ่ง ทิ้งยาเอาไว้ให้อย่างเพียงพอ เสบียงของกินในบ้านก็ตระเตรียมไว้เรียบร้อย

ป้าจงเองก็กำลังเริ่มเย็บเสื้อผ้าฤดูหนาว

ขาของหู่จือก็ดีขึ้นมากแล้ว จงเจี้ยนยังช่วงเหลาไม้เท้ามา เขาใช้ไม้ค้ำตนเองลุกขึ้นยืนเดินไปมา อย่างน้อยทุกวันก็ยังมานั่งในห้องท่านผู้เฒ่าเป็นเพื่อนคุยกับเขา และคอยดูแลเขาได้ด้วย

ผู้เฒ่าฟู่ถามนางว่าจะไปทำอะไร ฟู่จาวหนิงก็พูดตามความจริง

แต่ว่า แม้ว่าจะบอกว่าไปเขาเมฆอรุณ แต่นางก็ไม่ได้บอกว่าจะไปหาตัวฟู่เจียวเจียวกับฟู่เป่าเจิน แต่บอกว่าอาจารย์บอกนางว่าเขาเมฆอรุ่นมียาดีอยู่ นางจะไปหาวัตถุดิบยา

ก่อนหน้าที่ยังไม่ได้ฝากตัวเป็นศิษย์ ฟู่จาวหนิงที่ไม่รู้อะไรเลย มักจะวิ่งแจ้นออกไปขุนยา ตอนนี้ฟู่จาวหนิงที่เฉิดฉายแจ่มจรัสอยู่ในพันธมิตรโอสถใต้หล้าบอกว่าจะไปขุดยา ไม่มีใครสักคนที่ไม่เชื่อ

ฟู่จาวหนิงพาเสี่ยวเถาไปด้วย เตรียมจะไปตลาดตะวันออกจ้างรถม้าคันหนึ่ง นางยังขาดคนขับรถอยู่ รถม้าแต่เดิมทีของจวนฟู่พังจนไม่มีชิ้นดีไปนานแล้ว วิ่งในเมมืองยังพอได้อยู่ แต่บนถนนภูเขาน่าจะถูกเขย่าจนพังเป็นชิ้นแน่

เพียงแต่ตอนมาถึงตลาดตะวันออกพอเห็นรถม้า ฟู่จาวหนิงล้วนไม่พอใจ

รถม้าบางคันก็สกปรกและเก่าเกินไป บางคันคนขับก็ดูพึ่งพาไม่ได้

นางกับเสี่ยวเถาผู้หญิงสองคนออกจากเมืองเข้าป่าเขา ไม่อยากจะเลือกคนที่เจตนาไม่ดีมา พอถึงเวลาก็เกิดเรื่องขึ้น

เลือกไปเลือกมา ฟู่จาวหนิงเปลี่ยนความคิด

"พวกเราซื้อรถม้าใหม่สักคันเถอะ"

"อ๋า?" เสี่ยวเถาตกตะลึง แต่ก็ดีใจตามขึ้นมาทันที

คุณหนูเองก็เป็นถึงคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลฟู่นะ ตอนนี้ยังเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนด้วย ออกจากบ้านทั้งทีรถม้าสักคันก็ไม่มี นางเองก็ลำบากใจเหมือนกัน

ฟู่จาวหนิงบอกว่าซื้อก็ซื้อ ไปที่ร้านขายรถม้าเลือกรถม้าที่แข็งแรงมาคันหนึ่ง จากนั้นก็ให้เถ้าแก่ช่วยแนะนำม้าดีดี จากนั้นก็ซื้อมาด้วยเลย

รถม้าใหม่เอี่ยม ม้างามที่เปล่งประกาย ทำให้เสี่ยวเถาลูบรถม้าไปรอบๆ ไม่หยุด

"คุณหนู พวกเรามีรถม้าคันใหญ่แล้ว"