อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 211

"เจ้านี่เอง" ฟู่จาวหนิงเอ่ยปากขึ้นก่อน "ที่แท้เจ้าก็ชื่อเฉินซาน"

วันนั้นตอนที่ขุดยาที่เขาจันทร์ลับฟ้า พวกนักเลงหัวไม้ที่สาวใช้ซ่งหยวนหลินซื้อตัวขึ้นมาหาเรื่องเขา ที่บอกว่าสังหารนางได้คือดีที่สุด แต่ถ้าสังหารไม่ได้ก็เอาเสื้อในของนางกลับมา คิดจะทำลายชื่อเสียงของนาง

และคนผู้นี้ก็วิ่งไวเสียเหลือเกินเฮ่าจื่อกับคนเหล่านั้นเรียกเขาว่าพี่ใหญ่ ตอนนี้ฟู่จาวหนิงเพิ่งจะรู้ว่านางชื่อเฉินซาน

"เรื่องของพวกเฮ่าจื่อข้าไม่รู้เรื่องเลย!"

เฉินซานหางตามีรอยช้ำ ที่มุมปากก็มีตุ่มพอง ดูท่าจะซมซานจริงๆ เขาถูกฟู่จาวหนิงบีบมาจนถึงมุมหนึ่งของซอย แล้วรีบร้องขึ้นมาอย่างร้อนรน

"ถ้าพูดเช่นนี้ แสดงว่าเจ้ารู้ว่าพวกเขาเกิดเรื่องอะไรขึ้นสินะ" ฟู่จาวหนิงย้อนถาม

"ข้า ข้ารู้แค่ว่าหลังจากวันนั้นพวกเขาก็ไม่ได้กลับมาอีก" เฉินซานมองฟู่จาวหนิงอย่างหวาดกลัว "ภายหลังข้าก็ขึ้นเขาไปที่สะพานแขวนเพื่อหาพวกเขาแล้ว พวกเขา"

พวกเขาตายไปกันหมด

เฉินซานเองตอนนั้นก็กลัวอย่างมาก

และไม่รู้ว่าวันนั้นหลังจากเขาลงเขาไปเกิดเรื่องอะไรขึ้น เฮ่าจื่อพวกนั้นตายกันไปหมดในภูเขาแล้ว

แต่ว่าคนเหล่านี้ล้วนเป็นนักเลงหัวไม้ คนที่บ้านก็ชินกับการที่พวกเขาประเดี๋ยวประด๋าวก็หนีหายไปจนไม่เห็นร่องรอย นอกจากเขาแล้ว ไม่มีใครออกไปตามหาพวกเขาเลย

เฉินซานเองก็ไปตามหาฟู่จาวหนิงในภูเขาด้วยเช่นกัน กลัวว่านางเองจะเจออันตราย แต่ก็หาไม่เจอ

หลังจากลงเขายิ่งคิดก็ยิ่งหวาดกลัว จึงแอบไปหาข่าวจากพวกขอทานที่พวกเฮ่าจื่อรู้จัก

มีขอทานบอกเขาว่า พวกเฮ่าจื่อเห็นสาวใช้ในชุดหรูหราคนหนึ่ง สาวใช้คนนั้นเหมือนจะให้เงินกับพวกเขา

"ข้าเองก็ไม่รู้ว่าพวกเขาถูกคนใช้ให้ทำเรื่องอะไร ข้าไม่ได้เข้าร่วมด้วย แม่หญิง ท่านเชื่อข้าเถอะ"

เฉินซานเองก็ไม่ใช่คนโง่ พอจินตนาการขึ้นมาก็รุ้ว่าพวกเฮ่าจื่อวันนั้นจะต้องถูกคนสั่งให้ไปทำไม่ดีกับฟู่จาวหนิงแน่

แต่ก็คิดไม่ถึงว่าท้ายสุดจะเป็นพวกเขาที่เกิดเรื่องแทน

ตอนนี้พอเห็นว่าฟู่จาวหนิงยังอยู่ดีมีสุขยืนอยู่ตรงนั้น เขาก็รู้สึกว่าแม่นางคนนี้ต้องร้ายกาจมากแน่

"เจ้าไม่รู้อะไรเลยหรือ? พวกเขายังเรียกเจ้าว่าพี่ใหญ่อยู่เลย"