อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 221

สมัยก่อนที่เขาเห็นคือฟู่จาวหนิงที่ถูกลือว่าชื่อเสียงไม่ค่อยจะดีนัก

แต่เมื่อวานพอได้ยินท่านผู้เฒ่าเล่า คุณหนูฟู่คนนั้นตอนนี้กลายเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นวิชาแพทย์กับหลักการโอสถก็ยังยอดเยี่ยมอีกด้วย เขาเองก็ตกตะลึงมากเช่นกัน

"ท่านผู้เฒ่าของพวกเรารีบมายังเรือนรับรอง อันที่จริงก็เพราะจะเอาหญ้าสมุนไพรหลายช่อในเรือนรับรองนี้กลับไปเมืองหลวง เขาอยากให้พระชายาอ๋องเจวี้ยนช่วยดูให้หน่อยว่านั่นเป็นวัตถุดิบยาอะไร ไม่คิดเลยว่าพระชายาอ๋องเจวี้ยนจะมายังเขาเมฆอรุณนี้เสียแล้ว"

"วัตถุดิบยา?"

"ใช่ๆๆ ไม่ทราบว่าพระชายาอ๋องเจวี้ยนสะดวกช่วยเหลือหรือไม่?"

"ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้ แต่ว่าข้าเพิ่งจะมาถึงเขาเมฆอรุณนี้ยังหาที่พักไม่ได้เลย ขอให้ได้พักก่อนแล้วค่อยว่ากัน"

"ถ้าเช่นนั้นก็ขอท่านพระชายาพักที่เรือนรับรองของพวกเราเถิด! ข้าน้อยจะจัดการให้ทันที"

ฟู่จาวหนิงมองเฉินซาน

เฉินซานเองก็ไม่คิดว่ามีเรื่องเช่นนี้

ที่ซุนกุยจัดหาให้คือห้องที่ดีที่สุดของเรือนรับรอง ทิวทัศน์งดงามมาก ว่ากันว่าที่นี่เดิมทีซุนกุ้ยจัดเตรียมไว้ให้ซุนหยวนไว่

เรือนเล็กเรือนหนึ่ง มีห้องสามห้องและห้องปีกอีกห้องหนึ่ง เหลือเฟือสำหรับพวกเขาทั้งสามคน

ซุนกุ้ยหลังจากจัดแจงให้พวกเขาเสร็จสรรพก็รีบไปรายงานผู้เฒ่าซุน

ฟู่จาวหนิงให้เฉินซานออกไปด้านนอก หาข่าวเกี่ยวกับฟู่เป่าเจินกับฟู่เจียวเจียวว่าพักอยู่ที่ใด ส่วนตัวนางจะไปยังห้องโอสถ จัดแจงเตรียมตัวเสียหน่อย

พอมาถึงเขารุ่งอรุณกก็เจอเข้ากับพวกคุณชายลูกผู้ดีเหล่านั้น แล้วไปผูกพยาบาทกับพวกเขาอีก ถัดจากนี้นางคงต้องระวังตัวหน่อย

แต่ว่าฟู่จาวหนิงไม่เสียใจที่ลงมือกับพวกเขา คนเหล่านั้นเห็นได้ชัดว่าแค่หาคนมาสนองความสุข ต่อให้นางจะระมัดระวังแค่ไหน คล้อยตามฟังพวกเขาแค่ไหน แต่คนพวกนั้นก็ไม่ปล่อยนางไปหรอก ไม่แน่อาจจะยิ่งหนักข้อกว่าเดิมด้วย

เฉินซานรีบออกไปหาข้อมูล

"คุณหนู คุณหนูสี่กับคุณหนูหกพักอยู่ที่เรือนรับรองตะวันออก ห่างจากที่นี่ไม่ไกลมาก ระหว่างเรือนรับรองตะวันออกกับเรือนรับรองพินิศทิวเขามีทะเลสาบเล็กอยู่แห่งหนึ่ง บนทะเลสาบมีสะพานเก้าเลี้ยวอยู่ รอบๆ ยังมีระเบียงไม้กับศาลาเล็กๆ ด้วย งานประชันโคลงของพวกเขาจัดกันอยู่ที่นั่น"

"เจ้าไปหาข้อมูลมาละเอียดดีจริง"