อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 223

"ขอรับ!"

เจียงอวี้เคยได้ยินเรื่องวัยเด็กของอ๋องเจวี้ยนมาแล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้สึกชื่นชมศรัทธาตัวเขามาตลอด แต่อ๋องเจวี้ยนอยู่ที่ยอดเขาโยวชิงไม่กลับเมืองหลวงมาหลายปี เขาจึงไม่เคยพบหน้าเลย

คนหลายคนที่อยู่ด้วยกันกับเจียงอวี้ก็น่าจะมีความสัมพันธ์กันดีมาก

"อ๋องเจวี้ยน ท่านมาที่เขาเมฆอรุณครั้งนี้ เพื่อเข้าร่วมการแข่งล่าสัตว์หรือ?" เจียงอวี้ติดตามอยู่ข้างๆ อ๋องเจวี้ยน เชิญเขาไปพักยังเรือนรับรองตะวันออกอย่างอบอุ่น พวกเขาเองก็พักอยู่ที่เรือนรับรองตะวันออก

"แข่งล่าสัตว์ สนุกหรือ?"

อ๋องเจวี้ยนค่อยๆ เดินไปเบื้องหน้าพลางถามไปด้วย

เจียงอวี้ใบหน้าแดงเล็กน้อย พูดออกมาอย่างกระดากอายเล็กๆ

"อันที่จริงแข่งล่าสัตว์ก็สนุกอยู่ แต่ว่า จุดที่น่าสนใจที่สุดของการเข้าร่วมแข่งล่าสัตว์ก็คือผู้ที่ชนะจะสามารถไปเที่ยวเล่นกับแม่นางคนใดก็ได้หนึ่งวันในเขาเมฆอรุณแห่งนี้"

หืม?

อ๋องเจวี้ยนหยุดยืน

"แม่นางคนใดก็ได้?"

"ถูกต้อง หญิงสาวที่เข้าพักในเขาเมฆอรุณทั้งหมดล้วนถูกบันทึกไว้แล้ว พอถึงเวลาถ้าถูกผู้ชนะเลือก หญิงสาวคนนั้นก็ไม่สามารถปฏิเสธได้"

เจียงอวี้พูดถึงจุดนี้ก็ยิ้มๆ "แต่ว่า ไม่มีแม่นางคนใดปฏิเสธหรอก เพราะการที่ผู้ชนะมาเลือกนาง ก็ถือเป็นเกียรติยศอย่างหนึ่งแล้ว และยังมีหญิงสาวไม่น้อยเลยเพื่อที่จะให้ถูกเลือก ช่วงหลายวันนี้จึงแต่งตัวให้สะสวยออกมาเดินเที่ยวกัน"

สร้างความประทับใจสินะ

ชิงอีพอได้ยินก็อดถามขึ้นมาไม่ได้ "นี่ไม่ใช่เป็นการเลือกภรรยาไปแล้วหรือ?"

เจียงอวี้เองก็เขินๆ "หญิงสาวคนนั้นก็สามารถเลือกสามีได้เช่นกัน" เสียงของเขาต่ำลงมา "ทุกคนไม่มีใครพูดออกมาตรงๆ หรอก แต่ว่าพอต้องตาเข้าหลังจากกลับไปก็มักจะหาแม่สื่อมาสู่ขอกันทั้งสิ้น ไม่ทำตัวซี้ซั้วกัน"

เฮอะ

อ๋องเจวี้ยนพอได้ยินหน้าก็ดำทมึน

ไม่คิดว่าความคึกคักในเขาเมฆอรุณจะมีเป้าหมายเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นฟู่จาวหนิงมาที่นี่ทำไมกัน?

นางคงไม่ได้ลืมว่าตนเองเป็นหญิงสาวที่มีสามีแล้วหรอกนะ?

หรือว่า จะเป็นเรื่องหลังจากที่นางคิดจะหย่าในใจมาโดยตลอดกัน?