อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 226

"ข้ารู้จักบิดาของท่าน"

ผู้เฒ่าซุนบอกคำตอบที่ทำให้ฟู่จาวหนิงรู้สึกเกินคาดมากออกมา

พอเห็นว่าฟู่จาวหนิงได้ยินคำนี้ก็พิจารณาตัวเขาผาดหนึ่ง ผู้เฒ่าซุนเองก็รู้สึกเชิงขอโทษขึ้นมาเล็กน้อย "พระชายาอ๋องเจวี้ยน ท่านอย่าเห็นว่าข้าดูเป็นคนซื่อๆ นะ อันที่จริงปีนี้ข้าเพิ่งจะสี่สิบเท่านั้น ในอดีตข้ารู้จักบิดาของท่านจริงๆ"

"คุณชายฟู่เป็นผู้มีบุคลิกดีมาก ช่วยเหลือผู้คนอยู่เนืองนิจ ยิ่งไปกว่านั้นผู้เฒ่าฟู่เองก็เป็นคนเมตตาเปี่ยมคุณธรรม ดังนั้นข้าจึงเชื่อมั่นว่าคนจากตระกูลฟู่คือคนที่มีคุณธรรม"

ฟู่จาวหนิงอดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้

"คนจากตระกูลฟู่? ผู้เฒ่าซุนหลังจากนี้จะใช้ความประทับใจนี้มาตัดสินไม่ได้แล้วนะ คนจากตระกูลฟู่มีพวกละโมบหน้าไม่อายอยู่เยอะเลย"

นี่ด่าตนเองไปด้วยเลยหรือ?

"เช่นนั้นพระชายาอ๋องเจวี้ยนจะช่วยข้าดูสมุนไพรชนิดนี้ให้ได้หรือไม่?"

"ข้าขอดูหน่อย"

ฟู่จาวหนิงดูสมุนไพรนี้อย่างละเอียด

หญ้าสมุนไพรหลายกอนี้น่าจะถูกดูแลไว้อย่างดี อาจจะเพราะเดิมทีมันเติบโตขึ้นในภูเขา ยิ่งไปกว่านั้นผู้เฒ่าซุนเองก็ยังใช้ดินจากสถานที่เดียวกันด้วย ที่นั่นมีตะไคร่เขียวอยู่ เขากระทั่งขุดเอาตะไคร่เขียวกลับมาด้วยกันเลย

สมุนไพรนี้เติบโตได้ไม่เลวเลย พลังชีวิตเองก็แข็งแกร่งมาก

"นี่ไม่ใช่แค่หญ้าป่าธรรมดากระมัง?"

ผู้เฒ่าซุนยังรู้สึกเครียดนิดหน่อย ถ้าเอาหญ้าภูเขาธรรมดามาเป็นสมบัติแล้วชุบเลี้ยงอยู่ตั้งนานสองนาน เขาคงขายหน้ามากจริงๆ

ฟู่จาวหนิงเองก็มองไม่ออกทันทีว่าเป็นสมุนไพรอะไร แต่พอนำเข้ามาใกล้ๆ ก็ได้กลิ่นหญ้าสดชื่นจริงๆ

กลิ่นหอมนี้พิเศษมาก

"ผู้เฒ่าซุน ข้าขอเด็ดใบมาทดสอบเสียหน่อย ตอนนี้แค่มองยังดูอะไรไม่ออก ถ้าท่านไม่ติดใจเรื่องทดสอบน่ะนะ แต่ถ้าติดใจ เอาไว้ค่อยลองถามอาจารย์ข้าดู"