อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 229

ฟู่จาวหนิงกลับไม่เชื่อเลยแม้แต่น้อยว่าเซียวหลันยวนมาหานาง ด้วยความสามารถของเขา การจะหาว่านางพักอยู่ที่ไหนมันง่ายเหมือนปอกกล้วยเลยไม่ใช่หรือไรกัน?

ยิ่งไปกว่าเขาไม่ควรรู้ว่านางมาแล้ว ด้วยนิสัยของจงเจี้ยน เรื่องที่นางไม่อนุญาต เขาก็จะไม่เปิดเผยกับจวนอ๋อง

"เช่นนั้นพวกเราตอนนี้ไป ท่านอ๋องก็รู้แล้วนี่"

ฟู่จาวหนิงมองเสี่ยวเถายิ้มๆ "บางทีเขาอาจจะมาที่นี่เพื่อหาแม่นางที่ชอบกระมัง? เช่นนั้นข้าไปจะไม่เป็นการรบกวนเขาหรือ?"

"ท่านเป็นพระชายาของเขานะ!"

เสี่ยวเถาร้องเสียงเล็ก ร้อนรนขึ้นมาแล้ว

"ถึงจะเป็นพระชายาของเขาแต่ก็ไปวุ่นกับหัวใจที่อยากจะมีภรรยาหลายคนของชายหนุ่มไม่ได้หรอกนะ"

ฟู่จาวหนิงพูดออกมา และรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ได้น่าสนใจเอาเสียเลย

ตอนนั้นที่นางเข้าไปขวางรถม้าถามเซียวหลันยวนว่ามีภรรยาหรือยังมีหญิงในดวงใจหรือจะแต่งงานหรือยัง ก็เพราะจะหาผู้ชายที่ไม่มีความรู้สึกใดๆ เลยสักคนเท่านั้น

แต่ว่าตอนนี้นางคิดแล้วกลับรู้สึกว่า ตนเองมองข้ามเรื่องหลังจากแต่งงานไป

ตอนนี้ถ้าเซียวหลันยวนคิดจะรับพระชายารอง คิดจะรับภรรยาเพิ่ม นางก็คงจะไปยุ่งไม่ได้

เพียงแต่ว่า ถ้าหากข้างกายเขามีหญิงสาวคนอื่นขึ้นมา นางก็จะรู้สึกว่าตนเองที่มีความสัมพันธ์สามีภรรยากับเขาก็รู้สึกไม่ค่อยดีเสียแล้ว

"แต่ว่า"

เสี่ยวเถาชะงักไปเสียงหนึ่ง นางตอนนี้ยังไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี

แต่จะว่าไป มีผู้ชายคนไหนไม่มีภรรยาหลายคนกันบ้างล่ะ? ไหนจะยังเป็นถึงท่านอ๋องอีก

"เช่นนั้นข้าน้อยให้เฉินซานไปหาข่าวของคุณหนูหลินคนนั้นหน่อยไหม?"

"จะไปหาข่าวนางเพื่ออะไร?"

"ลองดูว่าตระกูลหลินจะยอมให้หลานสาวมาเป็นอนุภรรยาหรือไม่" เสี่ยวเถารีบพูดขึ้นว่า "ถ้านางมาเป็นอนุภรรยาล่ะก็ เช่นนั้นคุณหนก็ยังเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนอยู่ แล้วถ้าเผื่อนางอยากขึ้นมาเป็นตัวจริงขึ้นมาล่ะ? เช่นนางจะต้องไปอ้อนวอนอ๋องเจวี้ยนแน่ คุณหนู แล้วท่านถ้าอ๋องฟังคำนางขึ้นมาแล้วอยากจะหย่าจะทำอย่างไรกัน?"