อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 231

แม่นางที่พูดกับฟางซือฉิงเมื่อครู่มองพิจารณาตัวฟู่จาวหนิง เผยสายตารังเกียจออกมา

"นี่คือฟู่จาวหนิงเพื่อนของข้าเอง"

รอยยิ้มบนใบหน้าฟางซือฉิงก็หม่นจางลงมาอย่างเห็นได้ชัด

"อ๋า?" แม่นางคนนั้นทำสีหน้าเกินจริงออกมา เสียงเองก็ยกสูง "ไม่ใช่กระมัง? คงไม่ใช่คุณหนูฟู่ที่วันวันเอาแต่ไล่ตามรัฐทายาทเซียวคนนั้นหรอกกระมัง?"

เพื่อนของนางหัวเราะร่าขึ้นมา

"น่าจะใช่อยู่ นอกจากคุณหนูฟู่คนนั้นแล้ว ยังจะมีใครหน้าด้านขนาดนี้อีกล่ะ วันวันไม่มองฐานะของตัวเอง แต่จะบีบให้รัฐทายาทาเซียวยอมรับการการตกลงหมั้นหมายที่ล้อเล่นเอาไว้ในอดีต"

"ก็จริง ตระกูลฟู่ข้าเองก็เคยได้ยิน เห็นว่าเป็นเหมือนไก่ที่ขนร่วงลงพื้นหมดแล้ว นี่คิดจะเชิดหน้าบินขึ้นเป็นพญาหงส์หรือ?"

คนพวกนี้พอเข้ามาก็หัวเราะเย้ยหยันฟู่จาวหนิงอย่างไม่เกรงใจ

เฉินซานกับเสี่ยวเถาเองก็หน้าเปลี่ยนสีไปแล้ว

ผู้เฒ่าซุนที่อยู่ข้างๆ ก็อยากจะเปิดปากพูด แต่ก็ตะลึงจนสอดปากเข้าไปไม่ได้

"คุณหนูคุณชายทุกท่าน นั่นน่ะ"

"เมื่อครู่ข้าได้ยินมาว่า รัฐทายาทเซียวไม่ได้รับปากว่าจะแต่งด้วยนี่นา?" หญิงสาวคนนั้นหัวเราะร่าขึ้นมาอีก พิจารณาตัวฟู่จาวหนิงบนล่าง "หรือว่าเจ้าถูกรัฐทายาทเซียวปฏิเสธมาแล้ว ก็เลยเสียอกเสียใจ เลยแจ้นมาที่นี่คิดจะเลือกสามีสักคนหรือ?"

"จ้าวหรู เจ้าอย่าให้มันมากนักนะ!" ฟางซือฉิงโมโหแม่นางคนนั้นขึ้นมาแล้ว

"ข้าทำเกินไป?"

ฟู่จาวหนิงยิ้มๆ ไม่ได้โกรธอะไร

"ข้ามาที่นี่ก็เพื่อมาหาสามีคนใหม่คนหนึ่งนั่นล่ะ แล้วคุณหนูจ้าวคนนั้นมาก่อนข้าสินะ? หาได้หรือยังล่ะ?"

"ใคร ใครมาที่นี่เพื่อหาสามีกัน?" จ้าวหรูอับอายขึ้นมาทันที มาพูดปาวๆ ว่าหาสามีที่นี่ ชื่อเสียงได้ป่นปี้กันพอดี!

"ถ้ารู้สำนึกแล้วก็คุกเข่าลงโขกศีรษะให้คุณหนูจ้าวเสีย มิเช่นนั้นพวกเราจะโยนเจ้าลงจากเขาเสีย!"

"พวกเจ้าอย่าให้มันมากนักนะ!"

ฟางซือฉิงรีบกางแขนมาขวางเบื้องหน้าฟู่จาวหนิงทันที ถลึงตาใส่คนเหล่านี้

เห็นอยู่ว่าจ้าวหรูพูดจาส่งเดช คิดจะยั่วโมโหฟู่จาวหนิงเสียให้ได้ แต่ตอนนี้จะมาเล่นงานนางหรือ?

"คุณชายทุกท่าน คุณหนู อย่าก่อเรื่องเลย อย่าก่อเรื่อง เห็นแต่หน้าของข้าเถิด"

ผู้เฒ่าซุนรีบเข้ามาขวาง

"หน้าของเจ้าหรือ? สกุลซุน หน้าของเจ้ามันมีค่าแค่ไหนกัน? พวกเจ้าทางที่ดีรีบหลีกไป ไม่เช่นนั้นข้าจะเล่นงานพวกเจ้าไปด้วยกันเลย!"

"ใครกล้าลงมือ?" เฉินซานร่างสูงใหญ่เองก็ออกมาขวางด้านหน้าเสี่ยวเถากับฟู่จาวหนิงแล้ว