อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 243

"ลูกพี่หนิง ท่าฝีมือเด็ดเสียจริง! พวกเราย่างเนื้อกันมาตั้งหลายปี ก็ยังไม่เคยกินที่อร่อยเท่าครั้งนี้เลย"

"มันอร่อยจนลิ้นข้าห้อยแล้ว! อร่อยจนไม่มีเวลาว่างมาพูดจาเลย"

หลายคนราวกับลมพัดพายุคลั่ง กินกันจนไม่สนภาพพจน์แล้ว

ถ้าบอกว่าก่อนหน้านี้พวกเขาเรียกลูกพี่หนิงเพราะฟู่จาวหนิงเป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิต อยู่ในความหมายการตอบแทนบุญคุณ จะมากน้อยก็ยังอยู่ในส่วนนั้น

ทว่าตอนนี้ที่พวกเขาเรียกลูกพี่หนิง นั่นเป็นการศิโรราบออกมาอย่างแท้จริงแล้ว

ช่วยชีวิตพวกเขามา แล้วยังทำให้กระเพาะพวกเขายอมยกธงให้อีก!

ไม่มีครอีกแล้ว

ฟู่จาวหนิงหลังจากกินแล้วก็ค้นหายาสมุนไพรต่อไปรอบๆ

ไม่คิดเลยว่าที่นี่จะทำให้นางหาเป้าหมายของนางได้ครบหมดในการขึ้นเขาครั้งนี้

สมุนไพรพิษทั้งสองอย่างหาได้ครบแล้ว

แต่ตอนนี้นางก็ยังไม่รีบร้อนกลับไป

ลู่ทงบอกว่าพวกของจ้าวเฉินตรงไปหาราชันกวาง ยิ่งไปกว่านั้นยังถือเป็นคู่มือของโหวอาวุโสน้อยอี้อีกด้วย โหวอาวุโสน้อยอี้ก็พาเจ้าพวกเพื่อนหมาๆ ของเขาเหล่านั้นมาอยู่ในภูเขาด้วย

ราชันกวางนางเองก็จะเอาด้วย!

แทนที่จะให้ราชันกวางตกไปอยู่ในมือสองคนนั้น สู้นางแย่งมาเลยดีกว่า!

นางค้นหาร่องรอยสัตว์อย่างละเอียด ผลลัพธ์คือนางก็เห็นเข้ากับใบไม้ที่ถูกกัดแทะไปแห่งหนึ่ง

ต้นไม้นั้นค่อนข้างเตี้ย ด้านบนเต็มไปด้วยสมุนไพรประเภทเถาวัลย์อยู่ชนิดหนึ่ง!

ที่ถูกกัดกินไปน่าจะเป็นหญ้าสมุนไพร

ฟู่จาวหนิงสังเกตรอยฟันกับร่องรอย จากนั้นจึงนั่งยองลงตรวจสอบรอบด้าน

พอนางเห็นเข้ากับมูลสัตว์กองหนึ่ง ลู่ทงก็พุ่งเข้ามา ก้มหน้าลงมองตามสายตานาง จากนั้นก็ร้องขึ้นมาว่า "ลูกพี่หนิง! ทำไมขนาดเจ้าสิ่งนี้ท่านก็ยังมองด้วย?"

ฟู่จาวหนิงเหล่มองเขา

"มีกองมูลก็เท่ากับมีเหยื่อแล้วไง ไม่เข้าใจหรือ?"

เขาเอ่ยกับอ๋องเจวี้ยนเสียงแผ่วเบา

สายตาเซียวหลันยวนมองอยู่ที่ขาหลังของกวางตัวนั้น ที่นั่นมีบาดแผลอยู่รอยหนึ่ง ลึกพอควร กำลังเลือดไหลอาบ

เลือดไหลลงไปในลำธาร จนเหมือนน้ำในลำธารถูกย้อมจนแดงไปแล้ว

"ก่อนหน้านี้มีคนพบราชันกวางตัวนี้แล้ว"

รอยแผลนี้ จะต้องมีคนใช้ดาบฟันไว้แน่

"เช่นนั้นทำอย่างไรดี? มันเลือดไหลมากขนาดนี้ จะไหลจนหมดไปเลยไหม?"

ชิงอีร้อนรน เลือดนี้ที่ไหลทิ้ง น่าเสียดายจะตาย! ท่านอ๋องของเขาต้องการมันนะ!

"ไป"

เซียวหลันยวนแฉลบตัว ตรงไปยังกวางตัวนั้น

ขณะเดียวกัน ฟู๋จาวหนิงก็เท้าเบารวดเร็วเหลือเกิน ตัวคนราวกับลอยหวือออกไป พุ่งไปหากวางตัวนั้นอย่างไร้ซุ่มเสียง